Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
W Stanach mnożą się domysły w sprawie ewentualnych zmian w systemie nadzoru państwowego nad bankami w czasie nowej prezydentury Donalda Trumpa. Spekulacje idą w kierunku ograniczenia liczby urzędów sprawujących nadzór, ale mało kto spodziewa się zmian o dużym ciężarze gatunkowym, pisze Jan Cipiur.
Globalne zadłużenie najwyżej wspięło się w 2020 roku, gdy cały świat wystrzegał się wirusa lub chorował na Covid-19. Potem było nieco lepiej. W 2023 roku globalne zadłużenie obejmujące dług publiczny (głównie rządowy) oraz prywatny (zadłużenie gospodarstw domowych i przedsiębiorstw niefinansowych) spadło w porównaniu z rekordowym aż o 21 punktów procentowych, pisze Jan Cipiur.
Amerykańskie dane podatkowe nie potwierdzają szeroko rozpowszechnionego mniemania, że osoby z najwyższymi i bardzo dużymi dochodami są w USA uprzywilejowane i płacą mniejsze daniny niż ludzie ze skromnymi zarobkami. Przeciwnie, bogaci płacą najwięcej w ujęciu bezwzględnym i względnym. Jest tak przynajmniej w USA i nie jest to fake sprokurowany przez Donalda Trumpa, pisze Jan Cipiur.
O tym jakie są przyczyny upadków banków i jak je przewidywać pisze Jan Cipiur na podstawie badania „Failing Banks”, które ukazało się w 21 listopada ’24 w serii Staff reports, staraniem Federal Reserve Bank of New York.
Dolar wspina się coraz wyżej, zostawiając inne ważne waluty w dole. Pojawili się odważni i poważni zarazem, którzy sądzą, że za kilka tygodni, a więc pod koniec tego roku, w zmaganiach dolara z euro może być wynik $1 do €1, pisze Jan Cipiur.
Banki mają się nieźle, ale że biznes na pieniądzach jest znakomity, stale muszą rozglądać się na boki. Rośnie im zwłaszcza konkurencja ze strony wielkich funduszy zarobkowych, które z coraz większym powodzeniem i zacięciem rozwijają działalność pożyczkową pod nazwą private credit lub patrząc z drugiej strony – private debt. Dysproporcja zaangażowania środków jest jeszcze wielka, ale to się zmienia, pisze Jan Cipiur na marginesie raportu McKinsey’a.
Czekać nie trzeba było długo. Niedługo po debiucie bitcoina i wkrótce potem tysięcy innych tzw. kryptowalut pojawiać zaczęły się wzmianki, a później poważne doniesienia, że nad walutami cyfrowymi nazwanymi nieciekawie „central bank digital currencies” (CBDC) pracują banki centralne, pisze Jan Cipiur.
W minionych dwóch latach światowy sektor bankowy był w skali globalnej najzyskowniejszy wśród wszystkich innych sektorów gospodarki. Takie jest oparte na liczbach przeświadczenie McKinsey ogłoszone w świeżutkim (17 października ‘24) przeglądzie pt. „Global Banking Annual Review 2024”.
Wedle klipów reklamowych, TD Bank z Toronto z jego 1100 oddziałami w USA, z których wiele otwartych jest dłużej niż u konkurencji i przez 7 dni w tygodniu, ma być „Najwygodniejszym bankiem w Ameryce”. Okazało się wszakże, że wygodami cieszyli się w nim również osobnicy czyszczący pieniądze z brudów po machinacjach i przestępstwach, pisze Jan Cipiur.
Pod względem złotodajnej innowacyjności jesteśmy w świecie lepsi wyłącznie od państw globalnego Południa. Ci, do których równamy, chromając i kulejąc, są znacznie wyżej. W najnowszym zestawieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej (WIPO) Polska pięła się – jak zwykle – z wielkim trudem i wdrapała się ledwo na 40. Miejsce, pisze Jan Cipiur.
Dwie dekady temu Alan Greenspan napisał, że „świat gospodarki, w którym działamy najlepiej opisać jako strukturę o stale zmieniających się parametrach. W konsekwencji, zmieniają się kanały polityki monetarnej”. Rutyna przestaje się wtedy sprawdzać, więc im burzliwsze czasy, tym bankom centralnym, także EBC, trudniej okiełznywać inflację lub pobudzać wzrost, gdy taka jest potrzeba. Skutki są praktyczne i przykre.
O globalnym zadłużeniu i sposobach jego ograniczania pisze Jan Cipiur przywołując m.in. argumenty Gity Gopinath pierwszej zastępczyni dyrektor generalnej Międzynarodowego Funduszu Walutowego (IMF) przedstawione podczas wykładu w Irlandii poświęconego nadmiernemu zadłużenia świata.
Po latach deliberacji i gwałtownych sprzeciwów tamtejszych banków, amerykańskie władze monetarne z Fed potwierdziły, że nowe regulacje ws. bezpieczeństwa kapitałowego sektora bankowego znane jako Bazylea III (Basel III) nie będą tak restrykcyjne, jak zapowiadano. Niespecjalnie lubiany przez bankierów, odpowiedzialny za nadzór bankowy w USA wiceprzewodniczący Rezerwy Federalnej Michael S. Barr powiedział na usprawiedliwienie złagodzenia nadchodzących nowych wymagań, że „kapitał też kosztuje”, pisze Jan Cipiur.
Dokonywanie płatności jest coraz łatwiejsze i wbrew pozorom znacznie bezpieczniejsze niż w czasach przed elektronicznych. Oszustwa i kradzieże zdarzają się wprawdzie codziennie, ale giną w oceanie transakcji prawidłowych, pisze Jan Cipiur.
Wydarzenia na odległych kontynentach mają coraz większy wpływ na to co dzieje się w Polsce. Ich skutki mogą być dla nas nieoczywiste. Wśród wytartych do osnowy grepsów dziennikarskich jest wyrażenie, że „świat obserwował z zapartym tchem”. W ostatnich dniach najbardziej oczekiwane było wystąpienie przewodniczącego Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych (Fed) na dorocznej konferencji banków centralnych w Jackson Hole w Wyoming.
Revolut jest dziś wart 45 miliardów dolarów i zostawił w tyle takie świetne marki bankowe jak Societe Generale wyceniany obecnie na 19 mld dol., czy Barclays z Wysp (43 mld dol.), nie mówiąc o naszym PKO BP, który nadal nie może sięgnąć pułapu 20 mld dol., pisze Jan Cipiur.
Ograbiono biedaków z miliardów dolarów. Sprawcami byli bardzo bogaci wydrwigrosze, a ich pomocnikiem bank Credit Suisse, który działał poprzez swoją brytyjską afiliację i m.in. z powodu takich machinacji musiał oddać się pod skrzydła innego szwajcarskiego banku UBS.
Zabezpieczenie to słowo klucz w bankowości. Bez zastawu banki nie udzielają pożyczek, chyba że żądał ich władca, ale gdy o nie prosił był królem słabym, więc pieniędzy od bankierów nie miał szans dostać.
Katalizatorem innowacji są sprawne rynki finansowe, których w Polsce nie ma, ale byłaby na to rada, pisze Jan Cipiur odnosząc się do historii amerykańskiej firmy SunTrain.
Bogaty świat pływał od kilkunastu lat w oceanie elektronicznej gotówki wyprodukowanej przez banki centralne jako ich rezerwy. Czas przeszły odnosi się jednak nie do pływania, a do oceanu, który kurczy się (zbyt powoli) do rozmiarów morza, pisze Jan Cipiur.
Światło dzienne ujrzało właśnie szóste wydanie raportu Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju OECD w sprawie podatków pobieranych od przedsiębiorstw pt. „Corporate Tax Statistics”. W badaniu uwzględniono dane z ponad 100 państw, w tym np. Papui Nowej Gwinei, co wychodzi naprzeciw potrzebie zaprzestania utożsamiania „świata” wyłącznie z szeroko rozumianym „Zachodem”.
U nas nie ustaje i nadal pozostaje bez rozstrzygnięcia spór w sprawie tzw. niedziel handlowych, a w Grecji wchodzą właśnie w życie przepisy ustawy nr 5053/2023, zezwalające na 6-tygodniowy tydzień pracy. Ponieważ nie chodzi o „wprowadzenie”, a jedynie o możliwość wydłużenia tygodnia roboczego, nie jest to żadna kontrrewolucja wymierzona w pracujących, chociaż decyzja konserwatywnego rządu Grecji stoi w jaskrawej sprzeczności z mrzonkami młodych i lewicowych na Zachodzie o powszechnym skróceniu pracy do czterech dni w tygodniu, pisze Jan Cipiur.
Gdyby w jakiejś „zgaduj-zgaduli” (prawda, jakie piękne słowo wyrzucone wszakże na śmietnik?) zadać pytanie, dlaczego w Stanach Zjednoczonych mają tysiące, choć w Europie starcza w jednym państwie po kilkaset banków, mogłaby paść odpowiedź, że tam, gdzie najwięcej w świecie solidnych pieniędzy, tam i banków musi być wielkie mnóstwo. Może to i prawda, ale chyba nie za bardzo, pisze Jan Cipiur.
Nikt zapewne nie wie – co to „gyemoim”? Kryje się za tym terminem ciekawa metoda grupowego planowania finansowego i oszczędzania w koreańskich kręgach przyjaciół, współpracowników, czy też znajomych. Celem jest gromadzenie pieniędzy-oszczędności na ekstra zakupy, popławienie się przez parę dni w luksusach itd. Trudno powiedzieć, czy gyemoim działa również pod rządami Kima III, ale na Południu jak najbardziej, pisze Jan Cipiur.
Gotówka zanika w płatnościach, ale nie powinna zniknąć. To sprawa wolności i swobód obywatelskich, ale także bezpieczeństwa w czasach cyberprzestępczości, pisze w swoim blogu Jan Cipiur.
Jest jedno państwo z grupy bogatych i rozwiniętych poszerzonej arbitralnie o kilka południowoamerykańskich z paru pięter niżej, którego mieszkańcy nie dostają po portfelu płacowym klinem podatkowym. To Kolumbia – przepiękny kraj kojarzony nadal głównie z Pablo Escobarem.
Polska czerpie garściami z globalizacji, a zwłaszcza z regionalizacji/kontynentalizacji w Unii Europejskiej. Kto to neguje, ten kiep. Rekordu świata w skokach (gospodarczych) nie pobijamy, ale jesteśmy dobrzy, a nawet bardzo dobrzy, pisze Jan Cipiur.
Za tempo transformacji energetycznej w „zieloną” stronę odpowiadać mogą również metody oceny ryzyka stosowane przez banki. Doniesienie („Model-based financial regulations impair the transition to net-zero carbon emissions”) ma charakter nowinkarski, ale jeśli oceny z badania znajdą szersze potwierdzenie, będzie „robota” do zrobienia, pisze Jan Cipiur.
Bank Japonii (Bank of Japan, BoJ) jest jedynym bankiem centralnym świata, który ma w aktywach akcje spółek publicznych. Zaczął ich zakupy w grudniu 2010 roku z myślą i zadaniem zdynamizowania krajowej gospodarki. W marcu 2024 r. ogłoszono, że program dobiegł końca.
Biznes bez zwrotu to klapa. Mistrzostwo w pomnażaniu korzyści finansowych z inwestycji kojarzymy zazwyczaj z dwoma nazwiskami. Warren Buffet i George Soros są świetni, ale jednak nie najlepsi. Dopiero teraz mają szanse zająć miejsce opuszczone przez arcymistrza, jakim był zmarły 10 maja Jim Simons, pisze Jan Cipiur.