Archiwum EDS

ARTUR NIERADKO

Powołano go na stanowisko pierwszego zastępcy prezesa zarządu Banku Gospodarstwa Krajowego. Pracę rozpoczął na początku lat 90. w Departamencie Zagranicznym Ministerstwa Finansów, gdzie m.in. przewodniczył negocjacjom w sprawie redukcji i restrukturyzacji zadłużenia zagranicznego Polski. Od 1992 do 2002 r. był związany z Bankiem Handlowym w Warszawie SA, gdzie w latach 2000-2002 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu. W latach 1992-1995 jako zastępca dyrektora Departamentu Usług Agencyjnych był doradcą Pełnomocnika Rządu ds. Negocjacji z Bankami Komercyjnymi. Był m. in. odpowiedzialny za przeprowadzenie rynkowego wykupu długu z tytułu tzw. obligacji Brady’ego wyemitowanych przez Polskę w wyniku umowy z Klubem Londyńskim. Od 2003 r. prowadził własną działalność gospodarczą.

Od siedmiu lat kieruje zespołem Banku Nordea, wie, że w codziennej pracy pełnej wyzwań jednym z najważniejszych czynników sukcesu jest dobra atmosfera. Chociaż bywały niełatwe momenty, większość pracowników raz wiążąc się z bankiem, pozostaje tu na lata.

Jędrzej Marciniak, dyrektor Obszaru Zarządzania Marką i Relacji Inwestorskich Banku Zachodniego WBK

W ostatnich osiemnastu miesiącach Bank Zachodni WBK sporo zainwestował w odświeżenie swojego wizerunku. Chcemy być postrzegani jako bank ogólnopolski, cieszący się zaufaniem zarówno klientów, jak i tzw. interesariuszy. Te cechy łączymy z większą niż dotychczas dynamiką działania oraz niestandardowym myśleniem.

W styczniu 2009 roku minęło 10 lat od wprowadzenia w krajach Eurolandu i do obrotu międzynarodowego euro. Jakie perspektywy ma waluta europejska?

W poprzednim numerze „BANKU” scharakteryzowaliśmy działalność spółek doradztwa finansowego. A także ich osiągnięcia w zakresie finansów i sprzedaży. W tym numerze dalsze informacje na ten temat.

Choć blisko 7 na 10 klientów banków popiera sprzedaż przez nie ubezpieczeń, ponad połowa po „dobrą polisę” wybrałaby się jednak do towarzystwa ubezpieczeń, a nie do banku. Czy wszyscy Polacy mają taką samą świadomość o produktach bancassurance i podobnie zachowują się na rynku zintegrowanych usług bankowo-ubezpieczeniowych?

Ustawa z 4 września 2008 r. o zmianie ustawy o funduszach inwestycyjnych, ustawy – Prawo bankowe oraz ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym wprowadziła uregulowania, które w bliskiej przyszłości będą miały wpływ na rozwój rynku sprzedaży wierzytelności do funduszy sekurytyzacyjnych.

Na rynku nieruchomości pojawiło się widmo dekoniunktury i związane z nim zagrożenie spłacalności wysokich kredytów zabezpieczonych ograniczonym prawem rzeczowym na nieruchomościach. Co czeka dłużnika, który popadł w kłopoty finansowe i nie jest w stanie spłacać kredytu?

„Wszystkiemu winne banki” – nie ma dzisiaj właściwie forum internetowego, na którym nie pojawiłyby się podobne głosy. Atmosfera kryzysu i spowolnienia gospodarczego, „toksycznych opcji walutowych” i „wstrzymania akcji kredytowej” – czyli kilku narzędzi, którymi banki skutecznie gnębią współczesny świat – sprzyja uproszczeniom.

Gdy sytuacja gospodarcza wymusza zachowanie zasady ograniczonego zaufania wobec kontrahentów, warto rozważyć korzyści płynące z posługiwania się we-kslem jako formą zapłaty. Nowością jest jego inna forma niż ta, do której jeste-śmy przyzwyczajeni.

Korzystanie przez komorników sądowych z uprawnień wynikających z Prawa bankowego wywołuje w praktyce spore problemy. Największe kontrowersje budzi zakres informacji, jakich mogą żądać od banku i jakich ma on obowiązek udzielić.

W pierwszym kwartale bieżącego roku Biuro Informacji Kredytowej odnotowuje stały wzrost zapotrzebowania banków i SKOK-ów na produkty oferowane przez Biuro.

Wnioski, które nasuwają się po ostatnim spotkaniu Klubu Polska 2015+ na temat kredytowania w czasie kryzysu finansowego, nie pozostawiają zbyt szerokiego pola do interpretacji. Zjawisko, z którym mamy obecnie do czynienia w światowej gospodarce, pojawia się średnio raz na 80 lat i żadne dane historyczne czy modele makroekonomiczne nie zastąpią zdrowego rozsądku i nie podpowiedzą nam, jak należy się zachowywać.

W pierwszą niedzielę wiosny, w Klubie Bankowca w Warszawie, rozegrano VIII Turniej Par w Brydżu Sportowym o Puchar Związku Banków Polskich.

Trzy tysiące lat temu wnętrze wyspy zalało Morze Egejskie. Dziś można tam wpłynąć jachtem i zacumować przy kamiennej kei. Potem wspinaczka po niemal pionowej ścianie krateru do biało-niebieskiego miasteczka zawieszonego na wulkanicznych stokach. Tam przekonamy się, dlaczego Santorini tak polubili nowożeńcy.

Wydanie archiwalne dostępne jedynie w wersji podglądu pliku PDF.

Ryzyko utraty reputacji jest zazwyczaj wiązane z przenoszeniem negatywnych emocji z osób trzecich będących partnerami banków na same instytucje zaufania publicznego. Wskazuje się na negatywne następstwa braku satysfakcji z zakupionych produktów inwestycyjnych lub ubezpieczeniowych, na zaufanie do banków.

Wiadomo było, że to jest tylko kwestia czasu. Dlatego nawet pierwsze doniesienia prasowe opatrzone były słabo skrywanym zaskoczeniem, że właśnie już się zaczęło. Ale niestety wydźwięk tych informacji był wielce niesprzyjający bankom, czyli utrzymany w tonacji, jaka obowiązuje w stosunku do tego sektora od dobrych kilku miesięcy.

Ulica Bankowa, drogi wędrowcze po tej nieco burzliwej w obecnej dobie okolicy, w dalszym ciągu szuka swego bohatera, swego patrona. Czujemy, że winien to być ktoś pozytywny, ktoś, kto patrzył w przyszłość, a swym codziennym działaniem tę przyszłość tworzył. Ktoś, kto rozglądał się wokół i widział ludzi i ich problemy.

Nadwerężone zaufanie

(…) Tylko 3 proc. osób ma zaufanie do całego sektora bankowego – wynika z badań przeprowadzonych dla „Rz”, TVN CNBC i TVN24.pl przez instytut Homo Homini. 97 proc. badanych jest odmiennego zdania. – Na pewno na tę ocenę wpływają doniesienia medialne na temat kryzysu finansowego, ale także fakt, że rosną koszty kredytu. Banki podwyższają marże, klienci odczuwają negatywne skutki wzrostu kursu franka, który przekłada się na wzrost rat kredytowych – mówi Ryszard Petru, ekonomista z SGH. Podkreśla, że część klientów nie była świadoma istniejącego na rynku ryzyka i teraz winą za pogorszenie ich sytuacji materialnej obarczają oni banki.

Kryzys finansowy okazał się prawdziwym wyzwaniem dla banków centralnych. Są one w centrum zainteresowania, jeśli chodzi o podejmowanie działań, których celem jest łagodzenie kryzysu. Ich interwencjonistyczne narzędzia są jednak na wyczerpaniu.