Autor: Maksymilian Stefański

Start programu „Bezpieczny Kredyt 2%” na nowo ożywił rynek nieruchomości w Polsce, który i tak od początku roku znajdował się na fali wznoszącej. W ujęciu europejskim znacznie trudniej dopatrywać się optymistycznych sygnałów, a perspektywy dla branży na kolejne lata są mocno niepewne. Wysokie stopy procentowe, rosnące koszty surowców oraz zielona transformacja sprawiają, że fundamenty wzrostu sektora są obecnie chwiejne.

Choć w Polsce połączenie tematu franków szwajcarskich i kredytów hipotecznych przywołuje, co najmniej, ambiwalentne konotacje, to w świecie globalnych finansów znacznie częściej elementy te związane są z ogromną transformacją ostatnich lat. Zastąpienie wskaźnika LIBOR CHF wskaźnikiem SARON stanowiło bowiem olbrzymie wyzwanie systemowe, które wykonano z iście szwajcarską precyzją.

Przedłużający się stan kryzysu sprawia, iż wszyscy z ogromnym spragnieniem wyczekują jakiegoś rodzaju przełamania. Problem w tym, że obecnie bardzo trudno przewidzieć, w którą stronę to przełamanie nas poprowadzi. Przyjmując optymistyczny scenariusz, można zauważyć, że to właśnie trudne czasy są podatnym gruntem dla rozwoju innowacji, a rywalizacja o to, kto zostanie nowym feniksem, już dawno się rozpoczęła.

Można odnieść wrażenie, iż koncepcja ekonomii współdzielenia przeżyła już w ostatnich latach swój szczyt popularności. Nie musi to jednak oznaczać, iż wraz z licznymi kryzysami obserwowaliśmy zmierzch tego modelu biznesowego. Czy zatem pogłoski o śmierci sharing economy są mocno przesadzone i czy wciąż ma ona szansę spełnić pokładane w niej ogromne nadzieje?

Spopularyzowane w ostatnich miesiącach przez ekonomistów określenie „permacrisis”, czyli permanentny kryzys, wydaje się dobrze oddawać atmosferę otaczającej nas rzeczywistości. Ciągłe wstrząsy wymuszają na firmach nieustanne zmiany i uczą, że kryzysom znacznie lepiej jest zapobiegać, niż z nich wychodzić. Dobrego sposobu na wzmocnienie odporności organizacji warto szukać w obszarze technologii – a precyzyjniej cyberbezpieczeństwa.

Zaufanie często określane jest mianem kapitału przyszłości. Jego nadszarpnięcie najlepiej obrazuje, jak bardzo współczesny system gospodarczy jest od niego zależny. Przykłady SVB czy Credit Suisse uświadamiają, że dla banków zaufanie to de facto kwestia przetrwania. Niezależnie od tego, jak bardzo obecna sytuacja różni się od tej z 2008 r., jeden czynnik wciąż pozostaje bez zmian – utrata wiarygodności w czasie kryzysu to prosty przepis na katastrofę.

Pomimo pesymistycznych prognoz niemiecka gospodarka jak na razie skutecznie unika głębokiego załamania w wyniku kryzysu energetycznego. Nie oznacza to jednak, iż nasi sąsiedzi mają mniej powodów do zmartwień. Chcąc zachować swoją przewagę konkurencyjną, niemiecka machina musi szybko przestawić swoje tory w kierunku kompleksowej transformacji. Proces ten nie ominie także sektora bankowego, który już dzisiaj musi szukać nowych rozwiązań w obszarze cyfryzacji.

Trudno nie zgodzić się ze stwierdzeniem, iż odejście od wskaźnika LIBOR stanowiło dla globalnych rynków finansowych ogromne wyzwanie systemowe. Dla Stanów Zjednoczonych rok 2023 ma być ostatnim krokiem na drodze do pełnej transformacji i ostatecznego przejścia na wskaźnik SOFR. Proces ten zakończy się za dwa miesiące, warto zatem sprawdzić, jakie istotne wnioski z tej amerykańskiej lekcji może wyciągnąć dla siebie polski sektor bankowy.

Minął rok od zbrojnego ataku Rosji na Ukrainę – rok, w którym na nowo zaczęliśmy definiować rolę szeroko pojętego bezpieczeństwa. Można powiedzieć, że ten pierwszy egzamin europejskiej solidarności zdany został co najmniej na 4+. Kolejne 12 miesięcy mogą jednak okazać się znacznie trudniejsze. Chcąc wygrać tę wojnę, trzeba będzie wzbić się ponad własne interesy, a to w sytuacji gospodarczego spowolnienia może nie być takie oczywiste.

Za nami najbardziej stabilny rok! Piszę o tym z pełnym przekonaniem, więc zanim pomyślą Państwo, iż jestem szaleńcem, pośpieszę z krótkim wyjaśnieniem. Wszystko jest bowiem kwestią perspektywy. Czy 2022 był rokiem pełnym przykrych niespodzianek, gospodarczych i społecznych turbulencji? Niewątpliwie tak! Trudno jednak sądzić, by wraz z nadejściem nowego roku czekało nas mniej wyzwań i problemów. A to oznacza, że przed nami kolejnych „ciekawych” 12 miesięcy.

Można odnieść wrażenie, że aktualne wskaźniki gospodarcze znacząco odbiegają od naszych subiektywnych odczuć. 17-procentowa inflacja wydaje się co najmniej dwa razy wyższa, rynek pracy w dobrej kondycji, a jednak w firmach czuć niepokój, energii na pewno nie zabraknie, ale na wszelki wypadek lepiej ją oszczędzać. Ta gospodarcza dychotomia sprawia, że ważniejsze niż to, co jest, staje się to, jak myślimy, że jest. Dla większości nie jest to bynajmniej pozytywna wizja.