Autor: Maksymilian Stefański

Jak co roku spotkanie najważniejszych osób świata polityki i biznesu w Davos było okazją do omówienia kluczowych gospodarczych wyzwań oraz próbą wypracowania realnych rozwiązań. W tym roku miało jednak swój symboliczny wydźwięk. Kiedy największym współczesnym problemem jest wzrost kosztów życia i klimat, patrząc na Davos, trudno nie odnieść wrażenia, że coś tutaj nie pasuje. Społeczne podziały rosną, a to rzadko zwiastuje cokolwiek dobrego.

Na przestrzeni ostatnich dwóch dekad Rumunia osiągnęła imponujący wzrost gospodarczy, udowodniając tym samym, że jest krajem o ogromnym potencjale. Jeszcze w 2007 r. rumuńskie PKB per capita liczone według parytetu siły nabywczej wynosiło zaledwie 44% średniej Unii Europejskiej. Dziś po 15 latach obecności we wspólnym europejskim rynku jest to już niespełna 75%, co jest najwyższą stopą wzrostu w całej Unii. Nie jest to bynajmniej jedyny powód, by temu państwu poświęcić nieco więcej uwagi…

Początek nowego roku to zawsze okazja do świeżego startu i otwarcie kolejnego rozdziału historii. Przed nami sporo wyzwań, ale jedno wydaje się szczególnie istotne – po wielu gospodarczych turbulencjach ostatnich lat należy kolejny raz wejść na ścieżkę stabilnego i zrównoważonego rozwoju. Problem w tym, że tego rozwoju trzeba będzie się na nowo nauczyć, gdyż ocena rzeczywistości przez pryzmat PKB coraz częściej zniekształca obraz.

Witamy w czasach nowego kryzysu energetycznego, który wraz z najazdem Rosji na Ukrainę zagościł u nas na dobre. Co gorsza, wiara w szybki powrót do dobrze znanego status quo zakrawa obecnie na naiwność. Paradoksalnie może to być jednak wspaniała wiadomość! Sukcesy często rodzą się w bólach, a nie od dziś wiadomo, że europejska energetyka potrzebuje zielonej rewolucji. Kiedy zatem, jak nie dziś?

Agresja na Ukrainę z dnia na dzień zmieniła nie tylko oblicze światowej geopolityki, ale także istotnie wpłynęła na globalną gospodarkę, poważnie zakłócając i tak kulejące już łańcuchy dostaw. Budowa pełnej, europejskiej niezależność od Rosji wydaje się jedynym słusznym kierunkiem. Ma to jednak swój koszt – cenę przyzwoitości, którą – jak można zaobserwować – nie każdy chce dzisiaj ponosić.

Prognozowanie skutków wojny na Ukrainie jest dziś wróżeniem z fusów herbaty, która jeszcze nie została zaparzona. Czytając ten artykuł, macie Państwo nade mną przewagę znajomości wydarzeń kolejnych dni, co czyni wyzwanie napisania czegoś sensownego jeszcze trudniejszym. Mimo to jedno można powiedzieć na pewno – w tej nikomu niepotrzebnej wojnie wszyscy coś stracimy. Pozostaje nadzieja, że jedyną stratą wolnej Europy – której integralną częścią jest Ukraina – będzie strata ekonomiczna.

Dynamicznie postępujące zmiany klimatyczne powodują, iż coraz bardziej zasadne staje się pytanie, co jeśli pandemia była jedynie przedsmakiem zmian, które czekają nas w najbliższych dekadach? Obecny okres prosperity może być ostatnią deską ratunku dla globalnej gospodarki. Przy nieefektywności światowej polityki, nadziei na budowę zrównoważonego rozwoju upatruje się w sektorze prywatnym.

Wydaje się, że w przeciwieństwie do doświadczeń ostatnich dwóch lat, w bieżącym roku wyzwania natury gospodarczej mogą być tymi, które będą przeważały nad aspektami zdrowotnymi. Aby je przezwyciężyć, potrzeba nam nowego typu liderów – przywódców mających odwagę spojrzeć szerzej niż perspektywa najbliższego roku. Gdy na szali kładziony jest spadek popularności, umiejętność podejmowania trudnych decyzji szybko staje się produktem deficytowym.