PKO Bank Polski / PKO BP

Nadszarpnięty nie musi oznaczać korekcyjny – przynajmniej nie w przypadku USA i nie (niekoniecznie jeszcze) w czasie poniedziałkowej sesji, choć poza USA nastroje inwestorów okazały się nie tak odporne. Pakiet informacji jest rzeczywiście dość mieszany. Chiński rynek wciąż trawi weekendowe publikacje. Obniżkę włoskiego ratingu rynek europejski zniósł całkiem dobrze, ale nie oznacza to, że problemy włoskie mamy już za sobą. W piątek zbierze się włoski parlament i dojdzie do próby tworzenia rządu.

Na razie bez większych zmian. Po burzliwej końcówce zeszłego tygodnia, poniedziałek na rynku głównej pary walutowej przebiegał relatywnie spokojnie. Przy braku istotnych publikacji danych makro zmienność kursu EUR/USD pozostawała niewielka, co powodowało, że praktycznie cały dzień euro oscylowało wokół 1,30 USD. Dopiero podczas handlu azjatyckiego lekko aprecjonowało, przełamują opor na 1,305 USD.

Sytuacja na rynku głównej pary walutowej niewiele zmieniła się od piątku. Kurs EUR/USD nadal oscyluje wokół 1,30 – poziomu do którego sprowadziły go zaskakująco mocne dane z rynku pracy w USA, rozbudzające oczekiwania na wycofanie, bądź skrócenie przez Fed czasu trwania QE3. To jednak jeszcze nie czas, by móc w pełni zacząć dyskontować scenariusz wcześniejszego zakończenia trzeciej rundy luzowania ilościowego w USA.

Amerykańskie dane skupiają uwagę inwestorów i przenoszą punkt ciężkości w globalnych oczekiwaniach na powrót na wzrostową ścieżkę światowej koniunktury za Ocean. Publikacje z rynku pracy zaskoczyły inwestorów przekraczając w piątek oczekiwania o ponad 60 tys. osób – szacowano bowiem, że w lutym w gospodarce amerykańskiej stworzono 170 tys. nowych miejsca pracy, a ostatecznie w sektorze pozarolniczym przybyło 236 tys. zatrudnionych.

W czwartek w oczekiwaniu na wynik posiedzenia Europejskiego Banku Centralnego (EBC) kurs EUR/USD rósł odrabiając straty z dnia poprzedniego, kiedy to za sprawą m.in. z publikacji dobrych danych z USA notowania euro spadły drugi raz w tym miesiącu poniżej poziomu 1,30 USD. Jak można przypuszczać, ta zauważalna poprawa nastrojów względem wspólnej waluty była wynikiem m.in. doniesień o podwyższeniu przez agencję S&P perspektywy długoterminowego ratingu Portugalii do „stabilnej” z „negatywnej” przy jednoczesnym potwierdzeniu oceny kraju na poziomie BB/B.

W czwartek doszło do dalszego dostosowywania się stawek na rynku stopy do decyzji Rady Polityki Pieniężnej. Zgodnie z oczekiwaniami efekt ten objął mocniej krótki koniec krzywej rentowności, co powodowało jej stromienie. Niemniej jednak wzrosty cen papierów skarbowych widać było w czasie trwania europejskiego czasu kwotowań również w przypadku długoterminowych papierów skarbowych.

Za nami jedna z takich sesji na krajowym rynku walutowym,  którą inwestorzy zapewne zapamiętają na dłużej. W środę RPP kończyła swoje dwudniowe posiedzenie. Silna polaryzacja stanowisk jej członków (jak się wydawało) podnosiła niepewność, co do wyniku głosowania.

Podczas środowego posiedzenia RPP zdecydowała się na obniżenie stóp procentowych o 50 pb. Była to zaskakująca decyzja, ponieważ rynek spodziewał się redukcji jedynie o 25 pb, a część ekonomistów w ogóle zakładała, że stopy zostaną utrzymane na niezmienionym poziomie

Na rynku głównej pary walutowej wciąż niewielkie zmiany. Euro/dolar nadal notowany jest w okolicach poziomu 1,30 USD do którego spadł po rozczarowujących wynikach wyborów parlamentarnych we Włoszech. Od piątku wspólna waluta oscyluje w przedziale 1,297-1,308 USD.

Po spokojnym poniedziałku na rynku stopy procentowej zagościła nerwowość. Doszło do wzrostów rentowności i stawek IRS wzdłuż krzywych. Rentonwość DS1023 powędrowała powyżej poziomu 4,0%, podczas rentowności 2-letniego benchmarku przebiła testowany w ciągu ostatnich sesji poziom 3,50% – najwyższy od końca listopada 2011 roku. Rynek oczekuje w napięciu na decyzje Rady Polityki Pieniężnej.

Spadki rentowności obligacji safe-haven zatrzymały się w trakcie europejskiego czasu kwotowań. Po testach okolic 1,83% amerykański Treasury ruszył nieznacznie wzwyż do poziomu 1,86%. Rynek pozytywnie odpowiedział na komentarz J.Yellen, w którym potwierdziła ona potrzebę kontynuacji zakupów aktywów dłużnych przez Fed na poziomie 85 mld EUR miesięcznie.

Pierwszy dzień nowego tygodnia przebiegał w bardzo spokojnej atmosferze.  Kurs EUR/USD praktycznie przez całą sesję europejską oscylował wokół 1,30 – poziomu do którego dotarł w piątek – zaś handel w USA i Azji tylko nieznacznie podniósł notowania euro. Dzisiaj od rana euro/dolar oscyluje w okolicach 1,305.

Czwartek na rynku głównej pary walutowej był kolejnym dniem umacniania budowanej w tym tygodniu konsolidacji. Kurs EUR/USD utrzymywał się w przedziale wahań z ostatnich dni 1,304-1,316; choć bliżej jego górnej bariery. Drugi dzień z rzędu lekki wzrost kursu można tłumaczyć powrotem zaufania na rynki (choć najprawdopodobniej chwilowym), wynikającym przede wszystkim z ostatnich wypowiedzi prezesów Fed i EBC, którzy zapowiedzieli kontynuację polityki luzowania ilościowego przez ich banki centralne wspierającej rodzime gospodarki.

Do czasu publikacji danych o amerykańskim PKB, zmienność na rynku finansowym była wczoraj bardzo ograniczona. Najwyraźniej inwestorzy musieli odpocząć po dużych wahaniach z pierwszej połowy tygodnia. Poranne ocieplenie klimatu, które zasponsorował B.Bernanke i przy wsparciu H.Kuroda, czyli nowego prezesa Banku Japonii (jest on zwolennikiem polityki reflacyjnej, a dzisiejsze dane o deflacji w Japonii wspierają oczekiwania na zdecydowane działania BOJ), spotkało się w drugiej części dnia z chłodniejszym frontem.

W środę na rynku głównej pary walutowej ponownie atmosfera była senna, choć można było zauważyć lekką poprawę nastrojów. Kurs EUR/USD zwyżkował, jednak podczas handlu w Europie zdołał jedynie dotrzeć do oporu na 1,312. Sesja amerykańska jeszcze nieznacznie podniosła notowania wspólnej waluty tak, że dzisiaj od rana kurs oscyluje w okolicach 1,315 USD.

Jak po każdej zimie przychodzi wiosna, tak po każdym spowolnieniu przychodzi wzrost, a po każdej przecenie nadchodzi odbicie. Przewartościowanie na rynku finansowym i przecena aktywów ryzykownych, które nakarmiły głodny zmienności rynek, przytrafiły się rynkowi dzięki silnemu impulsowi jakim były włoskie wybory. Wczoraj jednak doszło do względnej stabilizacji notowań, a wiele segmentów rynku, a przede wszystkim rynek akcji, zanotowały wzrosty już w czasie europejskiej sesji.

Weekend nie przyniósł większych zmian zarówno na szerokim jak i krajowym rynku walutowym. Główna para walutowa rozpoczyna bieżący tydzień w okolicach 1,32 USD, zaś waluta nasza przy 4,16 wobec euro. W rezultacie złoty zdołał utrzymać ponad 3 groszowe umocnienie jakie przyniósł ubiegły tydzień. Decyzja agencji Fitch o podniesieniu perspektywy ratingu dla Polski i zapowiedź możliwego podwyższenia oceny w okresie najbliższych dwóch lat to bardzo dobra informacja dla PLN w dłuższym horyzoncie czasowym, tym bardziej, że agencja poprawia ocenę wiarygodności przy obecnym pogorszeniu koniunktury gospodarczej zarówno na świecie jak i w Polsce.

Nie pierwszy raz z perspektywy rynków finansowych Bella Italia nie kojarzy się z klimatem wakacyjnego relaksu. Bieżące wybory parlamentarne podnoszące rynkową niepewność i ryzyko dla stabilności sytuacji politycznej w kraju, udowadniają to po raz kolejny. Pierwsze szacunki zaczną nadchodzić na rynek dzisiaj po południu (tuż po zamknięciu lokali wyborczych), a oficjalne wyniki poznamy prawdopodobnie już dzisiaj wieczorem.

W trakcie kończącego się tygodnia na rynku finansowym dominowały mieszane nastroje. Był to tydzień zdominowany przez „lekko-słabe” dane z gospodarki globalnej (z kilkoma wyjątkami w postaci wskaźników wyprzedzających dla Niemiec), ubarwiony głównie publikacjami protokołów z dyskusji na posiedzeniach banków centralnych. Podczas gdy Bank Anglii jest gotowy elastycznie traktować cel  inflacyjny  i nie wyklucza rozszerzenia programu wsparcia  ilościowego, FOMC zmroził apetyt na ryzykowne aktywa generując  ruch  w stronę  bezpiecznych  inwestycji.  Dyskusja  wśród  członków  FOMC wskazał  bowiem,  że duża ich część sygnalizuje potrzebę  ograniczenia polityki skupu aktywów dłużnych.

Nasze pesymistyczne przewidywania  niestety  znalazły odzwierciedlenie w rzeczywistości. W Tygodniku rynkowym  z  15.02  wskazywaliśmy,  że po słabym minionym  tygodniu obecny może  przynieść  dalsze pogorszenie  nastrojów.  Jeszcze  do  wtorku  sytuacja  wydawała  się  stabilna.  Kurs  EUR/USD oscylował pomiędzy 1,331-1,339.   Tego  dnia na rynek  dotarły  zaskakująco  mocne dane  dotyczące  niemieckiej gospodarki,  które  zdołały  wybić szeroki rynek z dotychczasowego przedziału wahań,  prowadząc  do testu poziomu oporu  na 1,343 USD. Impuls do zmian notowań euro dała publikacja indeksu ZEW, która pokazała wzrost  wskaźnika  do  48,2  pkt  –  poziomu  najwyższego   od  kwietnia  2010   roku.  Była  to  jednocześnie optymistyczna zapowiedź informacji ważniejszych dla gospodarki – indeksów PMI i instytutu  Ifo – zaplanowanych na dalszą części tygodnia

W środę najważniejszym wydarzeniem na rynkach finansowych była publikacja minutes ze styczniowego posiedzenia FOMC. Zgodnie z oczekiwaniami w zeszłym miesiącu podjęta została dyskusja nad tzw. strategiami wyjścia z obecnej, ultrałagodnej polityki pieniężnej. Z protokołu wynikało, że Rezerwa Federalna rozważy duże zmiany w programie ilościowego luzowania polityki pieniężnej (QE) na posiedzeniu w marcu.

Środowa sesja przyniosła symboliczny wzrost rentowności na polskim rynku stopy procentowej. Za osłabieniem notowań przemawia przede wszystkim nieznacznie obniżenie prawdopodobieństwa obniżki stóp procentowych w marcu, po ostatnich danych nt. produkcji przemysłowej. W kierunku wzrostu rentowności oddziałują też wypowiedzi członków RPP. W środę E. Chojna-Duch, a wcześniej A. Bratkowski sygnalizowali, że w Radzie na posiedzeniu Rady w marcu może nie znaleźć się wystarczająca większość do przegłosowania obniżki stóp procentowych.

Osłabienie dolara wobec euro i konsolidacja na złotym z lekkim umocnieniem w końcówce dnia – tak w skrócie można byłoby opisać sytuację na rynku walutowym podczas środowego handlu w Europie.

Ruch na amerykańskiej krzywej był wczoraj wyraźny i poziom 2,0% którego obawiał się amerykański benchmark 10-letni przez ostatnich kilka dni, został przetestowany już w czasie trwania europejskiego czasu kwotowań.