PKO Bank Polski / PKO BP

W rozgrywkach sportowych pauzowanie jest wynikiem kulminacji przewinień, czyli czerwonej kartki. Zastanawiam się czym owo pauzowanie jest w polityce pieniężnej i czym jest owa czerwona kartka, a przede wszystkim komu miałaby być wystawiona. Nie jest nią już inflacja rosnąca ponad miarę, nie jest nią inflacja bazowa i nie jest nią odbudowa potencjału gospodarczego w Polsce, przynajmniej w świetle napływających na przełomie roku danych trudno o taką interpretację wskaźników.

Wtorek na rynku walutowym nie przyniósł większych zmian kursów EUR/USD oraz EUR/PLN. Nieco lepsze dane PMI sektora usługowego dla strefy euro za styczeń w porównaniu do grudniowych (48,6 wobec  48,3 poprzednio) przejściowo zatrzymały dalszą przecenę na rynku EUR/USD – kurs, który z rana spadł poniżej 1,35 (1,3457) po publikacji danych wzrósł powyzej 1,35 (1,3568).

Pomimo, że to polskie PKB było wczoraj z naszego, krajowego punktu widzenia najważniejszym punktem dnia, rzućmy najpierw okiem na sytuację na zagranicznych krzywych, które nie będą pozostawać obojętne rentownościom polskich obligacji skarbowych. Wtorek, podobnie jak poniedziałek, przebiegał pod znakiem względnej stabilizacji na rynku obligacji safe-haven.

Ruch na północ na wykresach bezpiecznych rentowności był w czasie poniedziałkowej sesji niezmącony wątpliwością, iż coś mogłoby przerwać niekorzystną dla aktywów safe-haven falę risk-on. Rynek trawił wciąż piątkowe efekty „przed-spłaty” 137,2 mld EUR z pierwszej transakcji LTRO, skupiając się na pozycjonowaniu rentowności obligacji bezpiecznych w wyższych przedziałach zmienności – na tyle wysokich, aby pozwalały na testy poziomów nie widzianych od września 2012 w przypadku Bunda 10Y bądź od kwietnia 2012 roku w przypadku 10Y Treasuries’a.

Klimat inwestycyjny na rynkach finansowych jest bardzo dobry, co sprawia, że euro pozostaje mocne. W ostatnim czasie motorem do wzrostów okazała się silniejsza niż oczekiwano publikacja indeksu nastrojów gospodarczych instytutu Ifo, który wzrósł w styczniu powyżej oczekiwań rynkowych. Nie zawiodły też dane dotyczące koniunktury gospodarczej w USA i Chinach – wskazując na kontynuację tendencji wzrostowej –  które wspólnie pchnęły falę optymizmu w rynek.

W piątek od rana na rynku głównej pary walutowej pojawił się silny popyt na wspólną walutę. Kurs EUR/USD przebił tegoroczny szczyt na 1,3404 docierając w okolice 1,342. Wzrosty głównej pary walutowej zapowiadała już czwartkowa sesja która dostarczyła nowych, ważnych informacji makroekonomicznych z Azji, Europy i USA, a co istotne większość z nich była pozytywna.

Pierwszy powolny, ostrożny i uzależniony całkowicie od preferencji rynku krok w stronę normalizacji warunków prowadzonej polityki monetarnej, uczyni dzisiaj Europejski Bank Centralny, ogłaszając kwotę przedterminowej spłaty operacji LTRO uruchomionej w grudniu 2011 roku. A oto dlaczego.

Bieżący tydzień na rynku walutowym rozpoczynamy z poziomów bliskich zamknięcia zeszłego. Kurs EUR/USD oscyluje więc w okolicach powyżej 1,33 frank szwajcarski przy 1,245 EUR zaś japoński jen poniżej 90 USD. W kraju złoty nadal słaby. Silnie rozczarowujące dane o produkcji przemysłowej i budowlanej (dla przypomnienia, w grudniu produkcja przemysłowa obniżyła się  o 10,6% r/r, zaś produkcja budowlano-montażowa spadła o 24,8% r/r) przeceniły naszą walutę do 4,15-4,16 wobec euro i 3,12-3,13 wobec dolara. Od 3,265 – poziomu najniższego od lipca 2011 roku – odbiła się też para CHF/PLN, w poniedziałek rano notując 3,35 (powtarzając atak po piątkowym nieudanym podejściu).

Luźniejszy poniedziałek przyda się rynkom po dość zmiennym – głównie z punktu widzenia rynku stopy – piątku.

Rynek obligacji komunalnych w Polsce.
W ostatnich latach utrzymywała się tendencja do wzrostu wartości emisji obligacji municypalnych w Polsce. Ten wzrost wynikał przede wszystkim ze wzrostu zadłużenia jednostek samorządu terytorialnego (i ich związków), który w latach 2009-2011 wynosił rocznie między 10 a 15 mld PLN. Dla porównania w poprzednich latach wzrost zobowiązań nie przekraczał 5 mld PLN rocznie. Cały czas jednak samorząd terytorialny częściej wybierał formę finansowania poprzez kredyty/pożyczki bankowe niż poprzez emisje wartościowych papierów dłużnych.

Na ustach polskich uczestników rynku finansowego najważniejszym słowem na otwarciu tygodnia jest inflacja. Jej publikacja (już jutro) zapewnia zejście do celu inflacyjnego. Perspektywa zejścia z CPI do poziomu 2,5% może, ale tylko może, stanowić istotny czynnik wspierający polski dług, który w czasie poprzedniego tygodnia doznał znacznej przeceny po tym jak Rada Polityki Pieniężnej zwiększyła obawy o skalę obniżek stóp procentowych.

Sesję poniedziałkową rozpoczynamy jeszcze z wysokim  euro, kurs EUR/USD oscyluje w okolicach 1,24. Nastroje wobec wspólnej waluty poprawiła przede wszystkim niezapowiedziana (a po części oczekiwana) informacja  o kontynuacji luzowania polityki monetarnej EBC.

Rada postanowiła obniżyć stopy procentowe NBP o 0,25 pkt. proc. do poziomu: dla stopy referencyjnej do 4,00%. Zgodnie z oczekiwaniami styczniowe posiedzenie przypomniało o tym, że o poziomie stóp procentowych nie decydują nadzieje i szacunki rynkowe, ale kolegialne ciało jakim jest Rada Polityki Pieniężnej a komunikat i komentarz do komunikatu potwierdził, że scenariusze zakładające możliwą przerwę w cyklu obniżek stóp procentowych były uzasadnione.

Środa na rynku krajowym upłynęła w oczekiwaniu na decyzje RPP w sprawie stóp procentowych. Do południa notowania EUR/PLN rosły, podchodząc ostatecznie pod 4,12 co najwyraźniej wskazywało, że inwestorzy obawiają się głębszej niż rynkowe prognozy obniżki o 25pb. Co więcej deprecjację złotego wspierała sytuacja na rynku bazowym, gdzie kurs EUR/USD kontynuował trend spadkowy docierając podczas sesji europejskiej do wsparcia na 1,304.

Pamiętamy, co ksiądz Tichner mówił o prawdzie. Na otwarciu 2013 roku mamy jak zawsze – prawdy swinte (na przykład taką, że gospodarka zwalnia, bo to udowadniają dane gospodarcze), tys prawdy (bo kiedy gospodarka zwalnia i przestaje straszyć presją inflacyjną to bank centralny powinien działać antycyklicznie i obniżać stopy procentowe) i te ostatnie odmiany prawdy, owe niechlubne, które zweryfikują i objawią się z biegiem czasu.

Wtorkowa sesja europejska na rynku walutowym przebiegała w dość sennej atmosferze. Kurs EUR/USD praktycznie podczas całego handlu w Europie oscylował w okolicach 1,312-1,314 zaś EUR/PLN testował opór na 4,125. Podobnie jak dzień wcześniej dopiero Amerykanie  przyczynili się do lekkiego odreagowania, tym razem prowadząc do wyprzedaż wspólnej waluty do 1,306-1,307 USD, wszystko jednak odbywało się w budującym się od początku tygodnia kanale zmienności. Co ciekawe w tym samym czasie złoty zaczął umacniać się schodząc poniżej wsparcia na 4,11 wobec euro.

Czwartek na rynku walutowym upłynął pod znakiem silnego umocnienia dolara względem euro (z 1,3184 do 1,3024 na zamknięciu) oraz osłabienia złotego wobec obu tych walut (EUR/PLN z 4,0659 do 4,0840, USD/PLN z 3,0841 do 3,1364 na zamknięciu).

Po grudniowym posiedzeniu Fed, kiedy to zdecydowano o ilościowej dogrywce zwanej QE4 opatrzonej jednak zestawem automatycznych stabilizatorów dla procesu skupu obligacji skarbowych przez Fed, przez rynek przemknęło ryzyko niepewnego bo szybszego momentu zakończenia (pauzy) w drukowaniu dolarów.

Wobec skali wzrostu EUR/USD któremu wyjątkowo pomogły wczoraj dane na temat amerykańskiego PKB, rynek obligacji był wyjątkowo a nawet zaskakująco spokojny, tak jakby pamiętały – nieco lepiej od rynku walutowego – że przecież jakikolwiek krótkoterminowy optymizm  ważony musi być na wstępie oczekiwaniem na rozstrzygnięcia dotyczące klifu fiskalnego i…na koniec roku.

Na szerokim rynku czwartkowa sesja walutowa rozpoczęła się spokojnie. Podczas handlu w Europie kurs EUR/USD odreagowywał nocne spadki poniżej 1,31 co pozwoliło parze EUR/PLN na ponowny test wsparcia na 4,062. Generalnie podczas sesji europejskiej niewiele się działo, bowiem publikacja najważniejszych danych z USA zaplanowana została na popołudnie godziny wczorajszej sesji.  Inwestorzy wciąż z uwagą oczekiwali też na kolejne wieści z amerykańskiego Kongresu.

Bieżący tydzień na rynku euro/dolara rozpoczęliśmy w okolicach 1,315. Zazwyczaj, okres poprzedzający zbliżające się święta raczej nie sprzyjał dużej zmienności. I tym razem inwestorzy nie ruszyli masowo do zakupów po piątkowym wybiciu górą ze średnioterminowej konsolidacji, co może zapowiadać relatywnie spokojny przebieg kolejnych sesji tygodnia.

Zmiany, zmiany, zmiany. Jesteśmy świadomi tego, że czasami największy wpływ na polskie dzisiaj może mieć wczoraj na dalekim wschodzie.

Bieżący tydzień na rynku euro/dolara rozpoczęliśmy w okolicach 1,315. Okres poprzedzający zbliżające się święta raczej nie będzie sprzyjał dużej zmienności. Można więc oczekiwać, że najbliższe dni cechować będzie stabilizacja, a rynek zdominują przede wszystkim zlecenia klientowskie.