PKO Bank Polski / PKO BP

Tak jak zakładaliśmy początek tygodnia okazał się bardzo spokojny dla rynku walutowego. Zamknięte w poniedziałek rynki w Wielkiej Brytanii (Wiosenne Święto Bankowe) i w USA (Dzień Pamięci) oraz brak publikacji ważnych danych makroekonomicznych spowodowały, że notowania głównych par walutowych pozostawały w konsolidacjach. Kurs EUR/USD oscylował pomiędzy 1,292-1,295 zaś EUR/PLN trzymał się przedziału 4,19-4,20.

Po wydarzeniach ostatniego tygodnia zachowanie polskich instrumentów finansowych, a przede wszystkim rynku stopy będzie bez wątpienia zależało od rozwoju sytuacji na rynkach bazowych. Zmienność w poprzednim tygodniu karmiona była bolesną dla rynków kombinacją słabości ekonomicznych danych oraz grą na (szybsze niż późniejsze) wycofanie wsparcia ilościowego ze strony głównych banków centralnych, a przede wszystkim Fed.

Bieżący, krótszy dla polskiego inwestora, tydzień rozpoczynamy w okolicach piątkowego zamknięcia. Kurs EUR/USD notuje więc rejony lekko powyżej 1,29 zaś EUR/PLN nieco poniżej 4,20. Jak wskazywaliśmy w naszym Tygodniku Rynkowym, kwestia zmian w polityce monetarnej prowadzonej przez Rezerwę Federalną USA jest nadal otwarta -część przedstawicieli Fed nie wyklucza rozszerzenia QE3, część mówi już o ograniczaniu, natomiast sam przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej jak na razie broni skupu aktywów.

Zamieszanie na rynku finansowym  w tym tygodniu skutkujące we wzroście awersji do ryzyka na globalnym rynku może okazać się przedsmakiem bezprecedensowej zmiany. Bezprecedensowej głównie dlatego, że nigdy żaden bank centralny nie  miał  wycofać  się z super, hiper poluzowania  ilościowego –  a  takie właśnie instrumentarium zastosował Fed. Bez wątpienia  wypowiedź B.Bernanke, która podniosła  wycenę  ryzyka zbliżającego się wycofania ilościowego wsparcia w komfortowej dla rynku skali, była najważniejszą przesłanką do realizacji zysku na rynkach o wyższej stopie  zwrotu  (przynajmniej w kontekście rynku obligacji na świecie).

Kończący się tydzień obfitował w szereg kluczowych publikacji  i wydarzeń, które  zgodnie  z oczekiwaniami odwróciły (zahamowały) pozytywny trend na dolarze. Para EUR/USD dotarła do poziomu 1,30 po tym jak równo tydzień temu testowała najniższe poziomy od miesiąca (okolice 1,28 USD).

Z wczorajszym komentarzem B.Bernanke oraz protokołem z ostatniego posiedzenia FOMC, ruszyliśmy do przyszłości, czyli do czasu gdy QE nie będzie już potrzebne (zatroskany tatuś – Fed – nie będzie musiał asekurować uczącego się na nowo jazdy na rowerku podopiecznego  – gospodarki USA), a nadmiar płynności i skala ingerencji banku centralnego będzie potęgować ryzyka dla stabilności sektora finansowego USA.

W środę rynki finansowe oczekiwały na dwa najważniejsze zaplanowane na ten dzień wydarzenia: wystąpienie prezesa Fed B.Bernanke przed Komisją ds. Ekonomicznych amerykańskiego Kongresu oraz minutes – zapiski z kwietniowo-majowego posiedzenia FOMC.

Poniedziałek na rynku głównej pary walutowej cechowała niska zamienność notowań euro/dolara. Po dniach silnych wzrostów (euro w zeszłym tygodniu osiągnęło 6-tygodniowe minimum) rynek zaczął nawet odreagowywać – wspólnej walucie udało się znieść piątkowy spadek i powrócić w okolice 1,29 USD. Do silniejszych wzrostów impulsów już zabrakło. Po pierwsze kalendarz makroekonomiczny nie zawierał wczoraj żadnych publikacji mogących silnie oddziaływać na nastroje.

Sesja poniedziałkowa na rynkach globalnych była dość spokojna. Niewiele zmieniło się po zamknięciu europejskich rynków. Wydarzeniem dnia w ramach dość pustego kalendarza miało być wystąpienie Ch.Evansa (zwolennika ekspansywnej polityki pieniężnej), ale także ono miało ograniczony wpływ na zachowanie inwestorów. Optymizm szefa Fed w Chicago dotyczący rynku pracy można uznać za przesłankę do interpretacji jego słów w duchu oczekiwanych zmian w nastawianiu polityki monetarnej FOMC.

Wzrost rentowności amerykańskiej obligacji pod koniec poprzedniego tygodnia pchnął rentowność UST 10Y do poziomu o 64 punkty wyższego niż rentowność niemieckiego Bunda. Był to poziom najwyższy od 2010 roku. Był ponieważ luka pomiędzy rentownościami zostaje częściowo skonsumowana przez przecenę Bunda na otwarciu poniedziałkowej sesji.

Weekend nie przyniósł zmiany obrazu rynku walutowego. W rezultacie poniedziałek rozpoczynamy kursem EUR/USD w okolicach lekko powyżej 1,28 zaś EUR/PLN 4,17. Euro nadal pozostaje pod presją wypowiedzi członków EBC odnośnie wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej w Eurolandzie, a dynamikę spadku jego notowań potęgują deklaracje członków Fed’u, którzy opowiadają się za wygasaniem programu luzowania ilościowego w USA.

Nasz behawioralny model realnego kursu GBP/USD wskazuje na aprecjację kursu funta brytyjskiego względem dolara amerykańskiego w perspektywie 2013 roku.

Relacja baz monetarnych (M0) Rezerwy Federalnej i Banku Anglii sugeruje duży potencjał do aprecjacji kursu GBP/USD ze względu na dominujące oddziaływanie ekspansji ilościowej Fed-u nad ekspansją ilościową BoE.

Środa okazała się kolejnym dniem nieprzychylnym europejskiej walucie przynoszący spadek notowań EUR/USD do 1,284 – poziomu najniższego od początku kwietnia br. Jeszcze przed otwarciem sesji poznaliśmy wstępne dane dotyczące PKB w 1Q13 największych gospodarek strefy euro. Odczyt dla Francji na poziomie minus 0,2% kw/kw (drugi kwartał z rzędu kraj odnotowuje spadek) dopełnił książkową definicję recesji.

Co było pierwsze jajko, czy kura? Czy wzrost rentowności UST pociąga za sobą JPG, czy to wzrosty na japońskim rynku generują przecenę na amerykańskim rynku obligacji. Nie ulega kwestii, że za sprawą wzrostów amerykańskich rentowności stały lepsze dane na temat zatrudnienia w sektorze pozarolniczym (3 maja), wyrwało to UST 10Y z kwietniowego trendu umacniania i rozpoczęło ruch wzwyż rentowności, którym następnie dane makroekonomiczne nie zdołały istotnie zagrozić.

Poniedziałkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przebiegała bardzo spokojnie. Kurs EUR/USD praktycznie przez cały dzień notowany były lekko poniżej poziomu 1,30. Wczoraj uwagę inwestorów przyciągała przede wszystkim publikacja dotycząca danych sprzedażowych z USA. W kwietniu sprzedaż wzrosła o 0,1% m/m po słabym marcu (wyniki zrewidowano do -0,5% m/m  z -0,4% m/m).

Ponad 30 punktów w 7 dni pokonała rentowność amerykańskiej 10-latki. Uruchomienie strony popytowej po otwarciu w okolicy 1,93% (co zafundował szeroko cytowany artykuł na temat mapy drogowej Fed w drodze do normalizacji polityki monetarnej) znalazło przeciwnika, którego nie da się w tej rozgrywce pominąć. Jest nim amerykańska gospodarka.

Powrót do przyszłości na początku tygodnia stromi krzywe bazowe. Co to oznacza? Po pierwsze powrót do idei Great Rotation, która na rzecz wyższego ryzyka miałaby zakończyć erę obligacji, a jednocześnie rosnące przekonanie o kończącej się erze ultra-niskich stóp procentowych na rynkach pieniężnych z tytułu implementacji strategii wyjścia z polityki „czasu kryzysu”.

Piątek na rynku walutowym upłynął pod znakiem umocnienia dolara względem euro oraz osłabienia złotego względem oby tych walut. Kurs EUR/USD spadł poniżej 1,30, EUR/PLN wzrósł z około 4,13 do około 4,15, natomiast USD/PLN z około 3,16 do około 3,20.

W poprzednim tygodniu okazało się, ze czerwiec nie musi być lepszy od maja, nawet jeśli to lipiec miał być dla Rady Polityki Pieniężnej najbardziej komfortowym momentem do obniżenia kosztów finansowania. Prognozowanie decyzji RPP obarczone jest istotnym ryzykiem wynikającym z różnic zdań przedstawicieli RPP na temat perspektyw polskiej gospodarki, jak i odpowiedzi jaką polityka pieniężna ma dać owym scenariuszom.

Przez ostatnie dwa tygodnie na rynki finansowe napływało sporo ważnych informacji, decyzyjne posiedzenia głównych banków centralnych przyniosły kilka niespodzianek, w konsekwencji czego na głównych parach walutowych doszło do silnych zmian prowadzących do testów ważnych dla nich poziomów technicznych.

Dolar odbudowuje pozycje, umacniając się od Europy po Azję i Australię. Czwartkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przyniosła osłabienie euro do 1,31 USD pogłębione do 1,30 USD podczas sesji azjatyckiej. Dzień wcześniej para testowała opór na 1,3194. Przed południem nie poznaliśmy wiele danych makroekonomicznych szczególnie istotnych dla notowań euro/dolara. Najwyraźniej więc początkowo zadziałała technika i bliskość ważnej strefy oporów 1,32-1,325 USD. Następnie uwagę należy zwrócić na zmiany jakie zachodziły na rynku japońskiego jena i dzisiaj w nocy na rynku dolara australijskiego podczas czwartkowej sesji.

Globalna polityka pieniężna pozostaje w trybie ultra-luźnym. Szereg krajów w tym tygodniu, głównie krajów azjatyckich, wchodzi do klubu krajów obniżających koszt finansowania (walcząc o konkurencyjność cenową na globalnym rynku i stawiając czoło relatywnej sile swoich walut głownie wobec japońskiego jena).

Dokładnie w rocznicę ostatniej podwyżki stóp procentowych o 25pb Rada Polityki Pieniężnej obniżyła koszt pieniądza w Polsce po raz szósty od listopada 2012 roku. Konsensus ekonomistów nie wskazywał na obniżkę stóp procentowych już w maju, co w naszej ocenie jest konsekwencją przywiązania do  analizy rozkładu głosów poszczególnych członków w podzielonej co do sposobu prowadzenia polityki pieniężnej Rady. Decyzja była zgodna z wyceną rynkową prezentowaną przez rynek FRA.

Rada obniżyła stopy, ekonomiści zaskoczeni, a złoty umacnia się. Tak w skrócie można opisać wczorajszy przebieg wydarzeń na krajowym rynku walutowym. Od pierwszych godzin środowego handlu na rynku PLN wyczuwało się atmosferę wyczekiwania na najważniejsze nie tylko w tym miesiącu, ale może i w roku wydarzenie – decyzję RPP dotyczącą kształtu polityki monetarnej podejmowaną pod presją rynku.

Kilka godzin przed dzisiejszą decyzją Rady Polityki Pieniężnej, pewne jest jedynie to, że RPP nie podwyższy stóp procentowych. Co jednak ciekawe podczas gdy większość ekonomistów uważa, że na majowym posiedzeniu RPP nie dojdzie do obniżki, ale to Ci, którzy uznają że cykl redukcji stóp się zakończył pozostają w mniejszości.
Zastanawiające jest podejście zgodnie z którym dostrzega się potrzebę dostosowania kosztu pieniądza do sytuacji gospodarczej w Polsce i na świecie, a jednocześnie odsuwa się ją w czasie.

Trzeci dzień z rzędu euro konsoliduje się w przedziale 1,304-1,314 USD, zaś zmienność notowań złotego ograniczona jest do 4,125-4,16 wobec euro. Wtorkowy kalendarz makroekonomiczny zawierał tylko jedną ważną dla rynków pozycję – dynamikę zamówień w niemieckim przemyśle. Jak podało tamtejsze Ministerstwo Gospodarki, zamówienia w przemyśle naszych zachodnich sąsiadów nieoczekiwanie wzrosły w marcu o 2,2% r/r, podczas gdy analitycy prognozowali, że spadną o 0,5%.