PKO Bank Polski / PKO BP

Tydzień temu japoński jen, a teraz walutą na którą zawrócona była uwaga całego świata finansów stał się amerykański dolar. Za sprawą nieoczekiwanego, jastrzębiego tonu wypowiedzi prezesa Fed na rynki padł blady strach. Wystarczyło, że B.Bernanke wypowiedział jedno zdanie:

Szok, którego doświadczył bez wątpienia rynek finansowy, miał swoje podstawowe podłoże w wycofania się z gry na utrzymanie super niskich kosztów finansowania na świecie. Rozwój sytuacji gospodarczej na świecie wciąż pozostawia wiele do życzenia, stąd optymizm B.Bernanke i załogi FOMC budzi wątpliwości w zakresie wytrzymałości amerykańskiej gospodarki na brak sygnałów ożywienia na rynkach zewnętrznych.

Po zaskakująco jastrzębim tonie wypowiedzi szefa Fed B.Bernanke po zakończonym w środę posiedzeniu FOMC rynki od pierwszych godzin wczorajszej sesji wciąż dostosowywały się do czekającej je nowej rzeczywistości, a zmiany jakie na nich zachodziły były bolesne. Inwestorzy zaczęli natychmiast wycofywać pieniądze z rynków wschodzących (ale nie tylko), a skutki ich działań odczuwalne były na rynkach akcji, papierów dłużnych i walutowych.

Zgodnie z oczekiwaniami środowa sesja europejska nie dostarczyła żadnych wrażeń. Rynek finansowy koncentrował się przede wszystkim na wieczornym komunikacie FOMC i późniejszej konferencji prezesa B.Bernanke. Potencjał do zmian dodatkowo ograniczał brak publikacji istotnych danych makroekonomicznych.

To raczej nie będzie czarny czwartek, ale bardzo prawdopodobnie dominować będą odcienie czerwieni, które wskazują na spadki cen szerokiej gamy aktywów.

Dzisiejszy dzień będzie się dłużył i nużył, więc tym, którzy mogą skorzystać ze słonecznej pogody  i ładować akumulatory przed „wieczorną imprezą” serdecznie to polecamy. Noc może być bowiem krótka i pełna emocji, nawet jeżeli wszystko (bądź prawie wszystko) zostało już przed dzisiejszym spotkaniem FOMC powiedziane, a rynek starał się znaleźć bezpieczny punkt pomiędzy faktem, że „tapering” (ograniczenie QE) kiedyś nastąpi, a tym że  skazy na gospodarce USA (i brak realnych zagrożeń proinflacyjnych) istotnie zmniejszają ryzyko szybkiej zmiany w polityce Fed.

Tak jak można było się tego spodziewać, poniedziałkowa sesja nie wniosła nic nowego do obrazu rynku głównej pary walutowej. Kurs EUR/USD dalej piął się lekko w górę, docierając pod koniec sesji amerykańskie w okolice 1,338.

Tak jak można było się tego spodziewać, poniedziałkowa sesja nie wniosła nic nowego do obrazu rynku głównej pary walutowej. Kurs EUR/USD dalej piął się lekko w górę, docierając pod koniec sesji amerykańskie w okolice 1,338. Niewiele działo się też na większości innych par walutowych. W Azji jen w stosunku do głównych walut
lekko potaniał wobec piątkowego zamknięciem tracąc około 1,2%. Notowania USD/JPY wzrosły do ponad 95,0 zaś EUR/JPY zbliżyły się do 127,0. Z kolei australijski dolar po chwilowym odreagowaniu wciąż zmaga się ze wsparciem na 0,95. Wyraźnie więc widać, że zmiany na światowym rynku walutowym były wczoraj niewielkie i to
pomimo kilku ważnych publikacji makroekonomicznych, jakie poznali inwestorzy.

Zaczęło się! Spotkanie FOMC, które może zmienić oblicze rynku finansowego i przetestować zasadność ostatnich ruchów na globalnym rynku, rozpoczyna się dzisiaj i stawia w tle (niemalże) wszystkie inne napływające z gospodarki światowej informacje. Chodzi tu de facto o dwa ostatnie ruchy: pierwszy – majowo/czerwcowy, który przecenił aktywa podwyższonego ryzyka (w tym obligacje krajów wschodzących), i drugi (z ostatniego tygodnia), który był odreagowaniem tego pierwszego.

Weekend na rynku walutowym od USA po Azję i Europę upłynął spokojnie. W rezultacie kurs EUR/USD w poniedziałek od rana oscyluje w okolicach 1,33. Przed spadkiem poniżej tego wsparcia wybroniła euro piątkowa publikacja słabszego od oczekiwań czerwcowego wskaźnika nastrojów w USA. Według wstępnych danych indeks
Uniwersytetu Michigan obniżył się w bieżącym miesiącu do 82,7 pkt z 84,5 pkt miesiąc wcześniej. W Azji para USD/JPY odbiła się od wsparcia na 93,9 i dzisiaj od rana zmaga się z poziomem 95,0.

Ruch przygotowujący rynek finansowy na posiedzenie FOMC w środę, skonsumował niemal połowę osłabienia polskiego długu, które obserwowaliśmy od majowych dołków do końca pierwszej dekady czerwca. DS1023, który jeszcze w środę testował poziom, 4,04% skończył piątkową sesję poniżej 3,70%. Jest to efekt zmiany oczekiwań
dotyczących polityki Fed w najbliższych tygodniach a nawet miesiącach. Skrajny ruch czyszczący globalny rynek obligacji (choć nie tylko) z wpływu taniego pieniądza spotkał się z ideą racjonalizującą oczekiwania dotyczące tzw.taperingu (ograniczenia) polityki poluzowania ilościowego (QE) przez Rezerwę Federalną. Doprowadziło to również do przybliżenia EUR/PLN do strefy 4,20 (choć atak piątkowy nie został zakończony sukcesem) wpisując się w scenariusz umocnienia również na krótszym końcu polskich krzywych.

Podsumowanie tygodnia najlepiej zamknąć w jednym słowie: „zmienność”. To co wywołuje rynkową zmienność, to niepewność dotycząca perspektyw polityki ilościowej głównych banków centralnych. Intensyfikacja tych obaw pchnęła wzwyż rentowności tak na rynkach bazowych jak i w grupie krajów rozwijających się, w tym w Polsce.

Bez wątpienia „bohaterem” tego tygodnia na rynku walutowym okazał się japoński jen. Po wtorkowym posiedzeniu Banku Japonii (BoJ), kiedy to wbrew oczekiwaniom rynkowym nie zapadły żadne dodatkowe działania w zakresie luzowania ilościowego, na parach jenowych pojawiła się silna wyprzedaż walut zagranicznych. 

Wszyscy wyczekiwaliśmy publikacji dotyczącej dynamiki wzrostu cen w maju. A ta nie zawiodła. Swoim spadkiem nie tylko pokonała konsensus rynkowych (0,7%r/r), ale i osiągnęła poziom najniższy od 6 lat, kojąc tym samym zszargane nerwy ostatnią przeceną. GUS podał, że w maju inflacja CPI w ujęciu r/r obniżyła się do 0,5% (z 0,8% w kwietniu), notując jednocześnie -0,1% w skali miesiąca.

Czwartek na rynku głównej pary  walutowej można określi jako kolejny, pozbawiony większych emocji dzień. Od początku tygodnia wspólna waluta systematycznie przełamuje kolejne poziomy oporu, jednak bez widocznych gwałtownych zmian.

Na polskim rynku stopy doszło do odreagowania. Szanse na spadki wzdłuż krzywych widoczne były już na otwarciu wczorajszej sesji, a wynikały m.in. z uspokojenia nastrojów na bazowych rynkach jak i naturalnego odreagowania po bardzo dużym ruchu. Pozytywny impuls dla wyceny polskich obligacji nadszedł również z porannego umocnienia PLN. Po zetknięciu się z psychologiczną „czwórką” jeszcze w trakcie wczorajszej sesji, benchmark 10Y DS1023 ruszył w stronę poziomu 3,90% (wczorajsze minimum; zamknięcie nastąpiło nieco powyżej tego poziomu). Spadkom nie oparł się także środek i krótki koniec krzywej. PS0718 zamykała dzień na poziomie 3,43%, podczas gdy OK0715 odrobiła również ponad 10pb osiągając poziom 2,77%.

Środową sesję na rynku głównej pary walutowej rozpoczęliśmy w okolicach poziomu 1,33 USD za euro. Opublikowane przed południem dane na temat produkcji przemysłowej w strefie euro istotnie nie zmieniły obrazu rynku, choć ich wydźwięk pozytywnie zaskoczył i dobrze wróży kondycji gospodarczej wspólnoty. Eurostat podał,
że w kwietniu dynamika wzrostu produkcji wyniosła +0,4% m/m i -0,6% r/r wobec oczekiwań analityków na poziomie -0,2% m/m i -1,2% r/r. Kurs EUR/USD wzrósł tylko kosmetycznie. Najwyraźniej jednak nie był to argument, by móc nasilić dominujący od początku tygodnia ruch wzrostowy euro/dolara. Co więcej, w kolejnych godzinach środowego handlu na rynku chwilowo przeważać zaczęła nawet podaż.

Wtorek był kolejnym dniem tygodnia pozbawionym publikacji istotnych z punktu widzenia potencjalnych działań Fed danych. Nieustannie bowiem, tym na co rynki skupiają całą swoją energię pozostanie szukanie odpowiedzi na pytanie: kiedy Rezerwa Federalna zacznie ograniczać QE. Podczas wczorajszej sesji kurs EUR/USD pozbawiony nowych impulsów powoli, ale sukcesywnie wciąż piął się w górę, docierając w okolice 1,332. Rynek pozostawał jednak ostrożny w oczekiwaniu na werdykt niemieckiego Trybunału Konstytucyjnego, który rozpoczął wczoraj dwudniową rozprawę.

„Ucieczka w przyszłość” na polskiej krzywej zintensyfikowała ruch wzwyż stawek na szerokim rynku stopy procentowej. Rynek FRA ponownie obniżył ocenę prawdopodobieństwa obniżki w lipcu (sektory od 1×4 do 5X9 uwzględniają w cenie spadek Wiboru 3M do okolic 2,70%). Długi koniec krzywej FRA, ( FRA 21X24), wyceniał wczoraj wzrost WIBOR 3M za dwa lata już na 75pb (w czasie poprzedniej sesji było to „tylko” nieco ponad 60pb). W ślad za tym poszły stawki IRS.

Zgodnie z oczekiwaniami stromienie krzywej rentowności pozostało wczoraj w mocy. Obecność nowego gracza na rynku w postaci Narodowego Banku Polskiego nie zdołała zachęcić inwestorów obecnych na polskim rynku długu do zmiany spojrzenia. Również gracze z rynku FX nie odwrócili trendu. Nie bez znaczenia dla zachowania polskich aktywów były zmiany na rynkach bazowych. Pomimo, że europejski czas kwotowań był relatywnie spokojny, sesja była wzrostowa dla całej krzywej niemieckiej (2Y benchmark testował okolice 0,2%).

Poniedziałkowa sesja na rynku walutowym przebiegała relatywnie spokojnie, choć z wyraźną tendencją do umacniania euro i jednoczesnego osłabiania złotego. Choć wczorajszy kalendarz wydarzeń makroekonomicznych zawierał praktycznie tylko jedną, ważną publikację – indeks Sentix dla strefy euro – impulsów mogących zwiększyć
zmienność notowań nie brakowało. Publikowany przez grupę badawczą Sentix, indeks obrazujący poziom nastrojów wśród europejskich inwestorów wyniósł w czerwcu minus 11,6 pkt wobec minus 15,6 pkt w maju. Konsensus kształtował się na poziomie minus 10,0 pkt.

Narodowy Bank Polski najwyraźniej wie że zmienność złotego, a raczej nadmierna zmienność złotego może bardziej niż to potrzebne wpłynąć na polska gospodarkę. W piątek, dwa dni po tym, kiedy M.Belka przypomniał, że słabszy złoty „nie zaszkodzi polskiemu eksportowi”, NBP sprzedawał na rynku euro. Czy powinno to dziwić? Niektórych zapewne tak, gdyż stanowisko prezesa NBP było dość jednoznaczne i ograniczało domniemany wpływ kursu walutowego na działania Rady Polityki Pieniężnej, a zachowanie rynku finansowego, a przede wszystkim stopy procentowej w ostatnich dniach nie było tematem dyskusji w czasie posiedzenia.

Rynek finansowy ma to do siebie, że z istotnym wyprzedzeniem dyskontuje spodziewane na rynku zmiany. W stanie pokryzysowym, podobnie jak istota ludzka, rynek finansowy jest o wiele bardziej wrażliwy na negatywne impulsy i reaguje na nie większą nerwowością. Tym bardziej, że coraz (1) mniejsza jest skala dalszego spadku stóp procentowych w Polsce względem wcześniejszych rynkowych oczekiwań; i (2) krótsza jest perspektywa długoterminowego finansowania przez Fed. Na polskim rynku stopy procentowej doszło więc wczoraj do potężnej przeceny. DS1023 testował okolice 3,75%, podczas gdy PS0718 nie oparł się próbie ruchu w stronę 3,35%.

Czwartkowa sesja przyniosła silne osłabienie złotego przy jednoczesnym wyraźnym umocnieniu euro względem dolara, a skala przeceny naszej waluty porównywalna była do tej jaka dosięgnęła PLN w reakcji na gołębi wydźwięk konferencji RPP po majowym posiedzeniu, podczas którego stopy procentowe NBP zostały obniżone o 25pb.

Środowa sesja na krajowym rynku walutowym upływała w oczekiwaniu na decyzję i konferencję RPP po majowym posiedzeniu. Mało kto zakładał, że w obliczu słabnącego wzrostu gospodarczego i spadającej inflacji Rada pozostawi stopy procentowe na niezmienionym poziomie. Nie było więc zaskoczenia, kiedy w komunikacie podano, że od czwartku stopa referencyjna NBP będzie niższa o 25 pb (na poziomie 2,75%).

Informacja o obniżce stóp procentowych o 25pb na wczorajszym posiedzeniu zdecydowała o ograniczonych ruchach na polskim rynku stopy. Niemniej jednak konferencja wywołała odreagowanie wzwyż na wykresach rentowności polskich obligacji jak i na krzywych derywatów stopy. DS10123 zakotwiczony w czasie trwania sesji w okolicy 3,48% ruszył w czasie konferencji w stronę testów górnego ograniczenia majowej zmienności kończąc dzień w okolicach 3,60%.

Wczoraj z USA powiało chłodem. Wskaźnik ISM, prawdopodobnie wciąż o wiele bardziej wiążący dla większości inwestorów indeks klimatu w sektorze produkcyjnym niż PMI, zaskoczył spadkiem do poziomu 49 pkt (z 50,7), czyli najniższego od czerwca 2009 roku.

Pierwsza sesja nowego miesiąca na rynku głównej pary walutowej finalnie przyniosła osłabienie dolara, choć cechowała ją podwyższona zmienność notowań. Początek poniedziałkowego handlu sprzyjał wspólnej walucie, po tym jak na rynek napłynęły zaskakująco dobre dane makroekonomiczne uwiarygadniające wcześniejsze wypowiedzi prezesa EBC.

Dzień pod znakiem PMI, tydzień pod znakiem oceny perspektyw polityki monetarnej a wszystko w tle zakładów o decyzje Fed dotyczące QE. Wszystko, absolutnie wszystko inwestorzy dzielą i mnożą przez możliwy, prawdopodobny, ale wciąż niepewny moment ograniczenia ilościowego wsparcia FOMC zwiększając zmienność (także) intraday na wykresach rentowności obligacji, ale jednocześnie wrażliwość na publikację danych
makroekonomicznych.