Autor: Joanna Bachert

W nowy rok weszliśmy z silnym dolarem. Odejście amerykańskiego banku centralnego od polityki dodruku pieniądza i oczekiwania na powrót do jej normalizacji sprawiły, że w stosunku do euro amerykańska waluta zyskała w 2014 roku ponad 13,5%.

Strach o stan azjatyckich giełd w reakcji na zaostrzenie kryteriów finansowania inwestycji długiem w Chinach oraz obawy o negatywny wpływ zmian w finansowaniu inwestycji samorządów na wzrost w Chinach przełożyły się na spadki na bazowych rynkach akcji. W konsekwencji w dół zjechały również rentowności długu w USA i Niemczech. W przypadku Niemiec pewnej pomocy w zejściu rentowności rządówek w dół udzieliły również dane o niemieckiej wymianie towarowej, gdzie eksport zaskoczył pozytywnie (-0,5% m/m sa realizacja, vs. -1,5% m/m sa oczekiwania) jednak import pokazał wyniki wyraźnie poniżej konsensusu (-1,5% m/m sa vs. -3,1% m/m sa).

Bieżący tydzień na rynku głównej pary walutowej rozpoczynamy praktycznie z poziomów zamknięcia ubiegłego, po tym jak w piątek, dzień po decyzji EBC eurodolar odreagowywał wzrosty. Rynek wciąż próbuje „zgadnąć’, kiedy EBC mógłby rzeczywiście rozpocząć ilościowe luzowanie w Europie, a informacje jakie otrzymuje niewiele mu w tym pomagają. W czwartek wieczorem agencja Bloomberg powołując się na dwóch urzędników EBC (zaznajomionych z tematem) podała, że Rada Prezesów EBC będzie w przyszłym miesiącu rozważać uruchomienie pakietu zakupu aktywów, w tym obligacji rządowych.

W środę w centrum uwagi inwestorów krajowych znajdowało się przede wszystkim kończące się tego dnia posiedzenie RPP. Publikowane w ostatnim czasie dane makro (w przeważającej mierze zaskakujące pozytywnie) nie dawały dużych szans na obniżkę stóp procentowych. Decyzja o pozostawieniu stopy referencyjnej na dotychczasowym, rekordowo niskim poziomie 2,0% nie powinna więc być dużym zaskoczeniem dla inwestorów. Niemniej na komunikat złoty zareagował niewielkim umocnieniem, choć szybko powrócił do poziomów sprzed decyzji. Z kolei na rynku stopy procentowej widać było ruch w górę stawek kontraktów FRA.

Wtorek był dniem z pustym kalendarzem publikacji makroekonomicznych stąd zmiany jakie widzieliśmy na rynkach finansowych były pochodną wcześniejszych wydarzeń i oczekiwań na decyzje banków centralnych dot. stóp procentowych. Zarówno dla euro, jak i dla złotego ważne będzie, w jakim tonie wypowiadać będą się prezesi NBP (środa) i EBC (czwartek) po zakończonych posiedzeniach decyzyjnych.

Przez cały piątek rentowności niemieckich obligacji wahały się w niewielkim zakresie, prawie nie reagując na zgodne z oczekiwaniami dane o inflacji w Eurostrefie oraz lepsze niż prognozy dane o sprzedaży detalicznej w Niemczech. W efekcie dochodowości niemieckich 10Y Bundów wzrosły o 1 pb. przed południem, by powrócić do poziomu z czwartkowego zamknięcia (0,7%) po południu.

W środę rynek papierów skarbowych państw peryferyjnych Europy (i Włoch) korygował spadki rentowności z poprzednich dni. Przyczyną tej zmiany trendu była studząca oczekiwania na szybkie luzowanie ilościowe wypowiedź wiceprezesa EBC V. Constancio, który (zdaniem inwestorów) zasugerował, że EBC dopiero w 1q15 będzie mógł ocenić czy jest potrzeba kupowania obligacji skarbowych. W efekcie rentowności 10Y papierów włoskich, hiszpańskich i portugalskich wzrosły o 2-4 pb.

Początek tygodnia nie przyniósł większych zmian na rynku stopy procentowej. Rentowności obligacji skarbowych i instrumentów pochodnych rozpoczęły i kończyły dzień blisko poziomów piątkowych. Wypowiedź J. Winieckiego z RPP sygnalizująca brak przestrzeni dla obniżek stóp procentowych została neutralnie przyjęta przez rynek.

Do czwartkowej aukcji zamiany na rynku stopy procentowej dominowały wzrosty cen obligacji skarbowych. W naszej ocenie było to jednak tylko odreagowanie po środowej przecenie, do jakiej doszło przed wieczorną publikacją „minutes” Fed. Polskie obligacje zyskały w ślad za wzrostami cen amerykańskich papierów, do jakich doszło w godzinach porannych, a także dzięki publikacji gorszych od oczekiwań indeksów PMI w Europie.

W piątek w górę w okolice 1,26 w poniedziałek w dół w okolice 1,245 a wczoraj znów w górę do 1,254. Tak dużej dziennej zmienności na rynku głównej pary walutowej już dawno nie widzieliśmy.

Koniec tygodnia przyniósł niską zmienność i wysokie wyceny niemieckich obligacji. Było to konsekwencją utrzymywania się na rynku przekonania, że przed Europą cały czas nie widać jaśniejszej drogi. Inwestorów nie skłoniły do zmiany zapatrywań nawet nieco lepsze niż prognozowano dane o PKB 3q14 z Eurostrefy.

Słabsze niż oczekiwano dane o produkcji przemysłowej w Eurostrefie we wrześniu (spodziewano się wzrostu o 0,7% m/m SA, zaś odczyt pokazał przyrost o 0,6% m/m) skłoniły inwestorów do zakupów papierów rządowych. Gorszy niż szacowano wynik został częściowo zneutralizowany przez rewizje w górę danych z poprzedniego miesiąca.

W kraju czekamy na CPI i PKB. Przy braku istotniejszych wydarzeń na świecie w tym tygodniu, to czynniki lokalne mogą ustawiać notowania.