NBP wprowadza do obiegu srebrną monetę upamiętniającą sześć wieków miasta Łodzi
Moneta o nominale 10 zł jest wykonana ze srebra o próbie Ag 925, ma średnicę 32 milimetry i masę 14,14 grama. Zostanie wyemitowana w nakładzie do 10 000 sztuk.
Na awersie monety na pierwszym planie widnieje południowa elewacja fabryki Ludwika Geyera (tzw. Biała Fabryka), obecnie siedziba Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi. W tle odwzorowano sylwety kościoła pw. Zesłania Ducha Świętego oraz łódzkiego ratusza.
Na rewersie znajduje się napis 600-LECIE NADANIA ŁODZI PRAW MIEJSKICH. Obok umieszczono podobiznę króla Władysława Jagiełły według rysunku Jana Matejki oraz wizerunek powstałej w 1577 r. pieczęci z herbem miasta.
Czytaj także: 80. rocznica wybuchu powstania w getcie warszawskim upamiętniona monetami NBP
Warunki zakupu monety
Srebrną monetę „600-lecie nadania Łodzi praw miejskich” będzie można kupić w Oddziałach Okręgowych NBP i sklepie internetowym NBP Kolekcjoner w cenie 190 zł.
Więcej informacji można znaleźć w folderze emisyjnym.
Kolejna emisja jest zaplanowana na 17 sierpnia 2023 r. Tego dnia Narodowy Bank Polski wprowadzi do obiegu srebrną monetę kolekcjonerską „Polskie Termopile – Warszawskie Termopile”.
Czytaj także: NBP uhonorował setną rocznicę powrotu części Górnego Śląska do Polski na srebrnej monecie kolekcjonerskiej
Historia miasta Łodzi od 1423 roku
Łódź uzyskała prawa miejskie w XV w., kiedy król Polski Władysław Jagiełło 29 lipca 1423 r. zezwolił na założenie miasta i dokonał lokacji na prawie magdeburskim, nazywanym także niemieckim. Dokument lokacyjny został wystawiony w Przedborzu. W ten sposób władca uczynił zadość prośbie biskupa włocławskiego Jana Pelli, właściciela dóbr, na terenie których znajdowała się wieś o nazwie Łodzia.
Pod względem prawnym wzorem dla Łodzi miała być Łęczyca, wówczas stolica województwa łęczyckiego. Ustrój sądowy miasta został określony przez przywilej królewski. Mieszkańcy zostali wyłączeni spod jurysdykcji urzędników królewskich i odtąd odpowiadali jedynie przed wójtem, a ten przed biskupem, który był właścicielem miasta.
W dokumencie lokacyjnym monarcha ustanowił także podwaliny gospodarczej egzystencji Łodzi. Zezwolił na organizowanie targów w każdą środę i dwóch jarmarków w roku. Pierwszy odbywał się nazajutrz po Bożym Ciele, a drugi następnego dnia po święcie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, czyli 16 sierpnia.
Nie bez znaczenia było nadanie mieszczanom terenów, które mogły być wykorzystane na cele rolnicze. Obejmowały one 20 łanów, czyli około 470 ha gruntów.
Oryginalny dokument Władysława Jagiełły nie zachował się. Znana z późniejszych odpisów lokacja królewska nie przyczyniła się do przekształcenia Łodzi w prężny ośrodek miejski. Łódź pozostała niewielkim miasteczkiem rolniczym. Dopiero decyzje podjęte w latach 20. XIX w. przez władze Królestwa Polskiego doprowadziły do napływu nowych osadników i przekształcenia miasta w centrum przemysłu włókienniczego.
