PKO Bank Polski / PKO BP

Poniedziałkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przebiegała bardzo spokojnie. Kurs EUR/USD praktycznie przez cały dzień notowany były lekko poniżej poziomu 1,30. Wczoraj uwagę inwestorów przyciągała przede wszystkim publikacja dotycząca danych sprzedażowych z USA. W kwietniu sprzedaż wzrosła o 0,1% m/m po słabym marcu (wyniki zrewidowano do -0,5% m/m  z -0,4% m/m).

Ponad 30 punktów w 7 dni pokonała rentowność amerykańskiej 10-latki. Uruchomienie strony popytowej po otwarciu w okolicy 1,93% (co zafundował szeroko cytowany artykuł na temat mapy drogowej Fed w drodze do normalizacji polityki monetarnej) znalazło przeciwnika, którego nie da się w tej rozgrywce pominąć. Jest nim amerykańska gospodarka.

Powrót do przyszłości na początku tygodnia stromi krzywe bazowe. Co to oznacza? Po pierwsze powrót do idei Great Rotation, która na rzecz wyższego ryzyka miałaby zakończyć erę obligacji, a jednocześnie rosnące przekonanie o kończącej się erze ultra-niskich stóp procentowych na rynkach pieniężnych z tytułu implementacji strategii wyjścia z polityki „czasu kryzysu”.

Piątek na rynku walutowym upłynął pod znakiem umocnienia dolara względem euro oraz osłabienia złotego względem oby tych walut. Kurs EUR/USD spadł poniżej 1,30, EUR/PLN wzrósł z około 4,13 do około 4,15, natomiast USD/PLN z około 3,16 do około 3,20.

W poprzednim tygodniu okazało się, ze czerwiec nie musi być lepszy od maja, nawet jeśli to lipiec miał być dla Rady Polityki Pieniężnej najbardziej komfortowym momentem do obniżenia kosztów finansowania. Prognozowanie decyzji RPP obarczone jest istotnym ryzykiem wynikającym z różnic zdań przedstawicieli RPP na temat perspektyw polskiej gospodarki, jak i odpowiedzi jaką polityka pieniężna ma dać owym scenariuszom.

Przez ostatnie dwa tygodnie na rynki finansowe napływało sporo ważnych informacji, decyzyjne posiedzenia głównych banków centralnych przyniosły kilka niespodzianek, w konsekwencji czego na głównych parach walutowych doszło do silnych zmian prowadzących do testów ważnych dla nich poziomów technicznych.

Dolar odbudowuje pozycje, umacniając się od Europy po Azję i Australię. Czwartkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przyniosła osłabienie euro do 1,31 USD pogłębione do 1,30 USD podczas sesji azjatyckiej. Dzień wcześniej para testowała opór na 1,3194. Przed południem nie poznaliśmy wiele danych makroekonomicznych szczególnie istotnych dla notowań euro/dolara. Najwyraźniej więc początkowo zadziałała technika i bliskość ważnej strefy oporów 1,32-1,325 USD. Następnie uwagę należy zwrócić na zmiany jakie zachodziły na rynku japońskiego jena i dzisiaj w nocy na rynku dolara australijskiego podczas czwartkowej sesji.

Globalna polityka pieniężna pozostaje w trybie ultra-luźnym. Szereg krajów w tym tygodniu, głównie krajów azjatyckich, wchodzi do klubu krajów obniżających koszt finansowania (walcząc o konkurencyjność cenową na globalnym rynku i stawiając czoło relatywnej sile swoich walut głownie wobec japońskiego jena).

Dokładnie w rocznicę ostatniej podwyżki stóp procentowych o 25pb Rada Polityki Pieniężnej obniżyła koszt pieniądza w Polsce po raz szósty od listopada 2012 roku. Konsensus ekonomistów nie wskazywał na obniżkę stóp procentowych już w maju, co w naszej ocenie jest konsekwencją przywiązania do  analizy rozkładu głosów poszczególnych członków w podzielonej co do sposobu prowadzenia polityki pieniężnej Rady. Decyzja była zgodna z wyceną rynkową prezentowaną przez rynek FRA.

Rada obniżyła stopy, ekonomiści zaskoczeni, a złoty umacnia się. Tak w skrócie można opisać wczorajszy przebieg wydarzeń na krajowym rynku walutowym. Od pierwszych godzin środowego handlu na rynku PLN wyczuwało się atmosferę wyczekiwania na najważniejsze nie tylko w tym miesiącu, ale może i w roku wydarzenie – decyzję RPP dotyczącą kształtu polityki monetarnej podejmowaną pod presją rynku.

Kilka godzin przed dzisiejszą decyzją Rady Polityki Pieniężnej, pewne jest jedynie to, że RPP nie podwyższy stóp procentowych. Co jednak ciekawe podczas gdy większość ekonomistów uważa, że na majowym posiedzeniu RPP nie dojdzie do obniżki, ale to Ci, którzy uznają że cykl redukcji stóp się zakończył pozostają w mniejszości.
Zastanawiające jest podejście zgodnie z którym dostrzega się potrzebę dostosowania kosztu pieniądza do sytuacji gospodarczej w Polsce i na świecie, a jednocześnie odsuwa się ją w czasie.

Trzeci dzień z rzędu euro konsoliduje się w przedziale 1,304-1,314 USD, zaś zmienność notowań złotego ograniczona jest do 4,125-4,16 wobec euro. Wtorkowy kalendarz makroekonomiczny zawierał tylko jedną ważną dla rynków pozycję – dynamikę zamówień w niemieckim przemyśle. Jak podało tamtejsze Ministerstwo Gospodarki, zamówienia w przemyśle naszych zachodnich sąsiadów nieoczekiwanie wzrosły w marcu o 2,2% r/r, podczas gdy analitycy prognozowali, że spadną o 0,5%.

Polityka monetarna pozostaje w centrum uwagi. Pomimo, że upatrujemy „w potencjale własnym” poszczególnych gospodarek, który siłą odśrodkową powinien rozpędem dźwigać się z „dołków” cyklu koniunkturalnego (l.mn. jest tutaj zastosowana nie bezpodstawnie; pomimo globalnej słabości, uwidacznia się desynchronizacja ścieżek wzrostu tak między grupami krajów, jak i w ramach bloku wspólnej waluty), to jednak mamy już maj, a sygnały ożywienia wciąż jakby… słabe.

Nowy tydzień na rynku walutowym rozpoczęliśmy stosunkowo spokojnie, nie obyło się jednak bez osłabienia euro i powrotu kursu EUR/USD poniżej poziomu 1,31. Opublikowane jeszcze przed południem lepsze dane dotyczące aktywności sektora usług strefy euro i jej największych gospodarek (poza Hiszpanią) zostały zneutralizowanie słabym wydźwiękiem publikacji dotyczącej sprzedaży detalicznej dla Eurolandu (spadek w marcu o 2,4 r/r wobec 1,7% w lutym i oczekiwanych minus 2,2%).

Po majowym weekendzie krajowy rynek walutowy zastajemy w okolicach czwartkowego zamknięcia  – dla nas ostatniego roboczego dnia zeszłego tygodnia. Kurs EUR/PLN notowany jest na poziomie 4,14 zaś USD/PLN 3,15. Na świecie zaś para EUR/USD po nieudanym teście wsparcia na 1,304 w poniedziałek rano oscyluje w okolicach 1,31.

Wypoczęci i gotowi do dalszej drogi rozpoczynamy aktywność majową. Poprzedni tydzień przebiegał po znakiem mieszanych nastrojów i wstrząsających rozstrzygnięć na rynku. Jeśli ktoś z powodzeniem oderwał się od rynków finansowych, to mógłby uznać de facto, że majowy długi weekend niewiele namieszał na podstawowych wykresach. Nic bardziej mylnego. Seria kluczowych na rynku i skondensowanych na przełomie miesiąca wydarzeń zapewniła nawet rynkowi stopy procentowej dość dużą, jak na ostatnie warunki, zmienność. 

W czwartek rano kurs EUR/USD oscylował w okolicach wtorkowego zamknięcia, co oznacza, że zgodnie z naszymi oczekiwaniami wczorajsza decyzja FOMC pozostała bez wpływu na nastroje rynkowe.

Poniedziałkowa sesja na rynku walutowym nie zmieniła obrazu technicznego głównej pary walutowej. Po porannym wzroście euro do 1,31 USD kolejne godziny sesji przyniosły stabilizację. Impuls do umocnienia wspólnej waluty nadszedł z Włoch, gdzie po dwumiesięcznym impasie wyłoniony został rząd E.Letty.

Niektórzy rozpoczęli już majówkę, niektórzy dopiero się do niej szykują, a inni nawet nie myślą o wolnym koncentrując się na kolejnych wydarzeniach i publikacjach ekonomicznych. Rozpoczynający się tydzień może bowiem zmienić realia w jakim przyjdzie nam poruszać się w kolejnych miesiącach.

Banki centralne ponownie przykuwają uwagę inwestorów, a oczekiwania na ich decyzje determinują zachowanie rynków finansowych. Długi majowy weekend nie obowiązuje EBC i Fed, a ich komunikaty będą bardzo ważne jeśli nie kluczowe dla zachowania polskiej krzywej rentowności i stawki derywatów stopy.

Pomimo słabych publikacji makroekonomicznych wskazujących na konieczność głębszego poluzowania polityki monetarnej w strefie euro kurs EUR/USD rósł przez całą czwartkową sesję europejską, jakby nie wierząc, że w przyszłym tygodniu możemy stać się światkami pierwszej od lipca 2012 roku obniżki stóp procentowych przez EBC.

Publikacja Ifo była kolejnym negatywnym ciosem dla oceny kondycji niemieckiej gospodarki. Odczyt rozczarował spadkiem do poziomu 104,4. Obniżyły się sub-indeksy bieżącej oceny sytuacji i wskaźnika oczekiwań oscylując na minimach z przełomu roku. Ifo uznać można za zwieńczenie serii słabszych danych z gospodarki niemieckiej potwierdzając, że tempo odbicia wyraźnie osłabło, a stało się udziałem pełnego przekroju podmiotów gospodarczych.

Kolejny dzień tygodnia przynosi nie najlepsze wieści dla inwestorów. Po poniedziałku, kiedy to pozostawaliśmy pod wpływem obaw o sytuację finansową Hiszpanii, po tym jak Eurostat podał, że w 2012 roku deficyt kraju wyniósł on aż 10,6%, wtorkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przyniosła dalsze silne osłabienie wspólnej waluty, ze spadkiem kursu EUR/USD poniżej 1,30.

Wtorek był dniem wyjątkowych emocji. Dramatyczne zwycięstwo Bayernu nad Barceloną przechodzi do historii, ale pomimo niewątpliwie znacznego wpływu na nastroje społeczne w Hiszpanii, nie jest w stanie podnieść ryzyka systemowego  w Europie, bądź zmniejszyć wpływu czynników decydujących o „rally” na rynku obligacji europejskich w czasie wczorajszej sesji.

Złoty wciąż pozostaje relatywnie silny. Choć podczas poniedziałkowej sesji europejskiej kurs EUR/PLN lekko rósł, jednak przez większą część handlu notowany był poniżej 4,11, czyli w obrębie poziomów, do których dotarł już w zeszłym tygodniu.  Nie straszny naszej walucie był ani poranny spadek euro/dolara, ani też raport GUS o rewizji danych na temat PKB Polski i kondycji sektora finansów publicznych. Na informacje te nasza waluta zareagowała bowiem tylko symbolicznym kilkugroszowym  osłabieniem, osiągając maksimum dnia na poziomie 4,1168.

Kilka ciosów przychodzi znieść światowym rynkowym finansowym na początku tygodnia. Żaden z tych ciosów nie jest zaskoczeniem, stąd zmienność na rynku stopy procentowej pozostała niska i plasuje się w okolicach historycznych minimów. Negatywne dla oceny wzrostu gospodarczego okazały się nie tylko wczorajsze dane na temat deficytu sektora finansów publicznych w krajach strefy euro ale przede wszystkim poranne dane z Chin.

Jeśli M.Belka o interwencji Banku Japonii mówił w czasie ostatniej konferencji w kategoriach efektu motyla, to w przypadku wpływu danych z Chin na cały rynek finansowy w tym tygodniu należało użyć metafory skrzydeł wielkiego latającego smoka, który „ustawił” cały tydzień w klimacie risk-off. Chiński wzrost gospodarczy w I kwartale uplasował się wyraźnie poniżej konsensusu (8,0%) i spadł z 7,9% w IV kwartale 2012 do 7,7%r/r.