Wyszukiwanie ""

Kryzys światowej gospodarki, choć oczywiście w różnym stopniu, dotyka wszystkich. Zawirowania finansowe powodują nie tylko ograniczenie popytu, spadek produkcji i wzrost bezrobocia, ale w konsekwencji także spadek zaufania do pieniądza.

Wiadomo było, że to jest tylko kwestia czasu. Dlatego nawet pierwsze doniesienia prasowe opatrzone były słabo skrywanym zaskoczeniem, że właśnie już się zaczęło. Ale niestety wydźwięk tych informacji był wielce niesprzyjający bankom, czyli utrzymany w tonacji, jaka obowiązuje w stosunku do tego sektora od dobrych kilku miesięcy.

Ulica Bankowa, drogi wędrowcze po tej nieco burzliwej w obecnej dobie okolicy, w dalszym ciągu szuka swego bohatera, swego patrona. Czujemy, że winien to być ktoś pozytywny, ktoś, kto patrzył w przyszłość, a swym codziennym działaniem tę przyszłość tworzył. Ktoś, kto rozglądał się wokół i widział ludzi i ich problemy.

Nadwerężone zaufanie

(…) Tylko 3 proc. osób ma zaufanie do całego sektora bankowego – wynika z badań przeprowadzonych dla „Rz”, TVN CNBC i TVN24.pl przez instytut Homo Homini. 97 proc. badanych jest odmiennego zdania. – Na pewno na tę ocenę wpływają doniesienia medialne na temat kryzysu finansowego, ale także fakt, że rosną koszty kredytu. Banki podwyższają marże, klienci odczuwają negatywne skutki wzrostu kursu franka, który przekłada się na wzrost rat kredytowych – mówi Ryszard Petru, ekonomista z SGH. Podkreśla, że część klientów nie była świadoma istniejącego na rynku ryzyka i teraz winą za pogorszenie ich sytuacji materialnej obarczają oni banki.

Kryzys finansowy okazał się prawdziwym wyzwaniem dla banków centralnych. Są one w centrum zainteresowania, jeśli chodzi o podejmowanie działań, których celem jest łagodzenie kryzysu. Ich interwencjonistyczne narzędzia są jednak na wyczerpaniu.

Zanim Polska wejdzie do strefy euro, firmy czekają złożone praco- i czasochłonne przygotowania. Warto rozpocząć je już teraz. Dla instytucji finansowej przejście na inną walutę to przecież poważna zmiana w procesach biznesowych i systemach informatycznych. W jaki sposób ją zaplanować?

Rozmowa z Martą Gajęcką, wiceprezes Europejskiego Banku Inwestycyjnego

Ryszard Petru

Ze względu na umowę o zakazie konkurencji, jaka wiąże Ryszarda Petru z byłym pracodawcą – Bankiem BPH, w którym był głównym ekonomistą, dopiero w lipcu 2009 r. zacznie pracować jako dyrektor BRE Banku ds. strategii i główny ekonomista. Zgodnie z planami będzie odpowiedzialny za obszar strategii, koordynację strategicznych spółek grupy BRE, relacje inwestorskie. Ryszard Petru urodził się w 1972 roku we Wrocławiu. Wcześniej pracował jako ekonomista ds. Polski i Węgier w Banku Światowym, gdzie zajmował się makroekonomią i reformami strukturalnymi. Doradzał w krajach regionu Europy Środkowo-Wschodniej i Azji Centralnej w kwestiach związanych z reformami emerytalnymi i finansami publicznymi. W latach 1997-2000 był doradcą Leszka Balcerowicza, wiceprezesa Rady Ministrów i ministra finansów. Pracował nad reformą finansów publicznych, jak również emerytalną i tworzeniem nowego systemu emerytalnego.

Od swojego drugiego dużego akcjonariusza – PKO Banku Polskiego zaczerpnęli tylko trochę – z różnych powodów. Piotr Kamiński w pewnym okresie współtworzył część korporacyjną PKO BP, jednak w obecnym miejscu pracy te doświadczenia nie są najważniejsze. Współpraca w wielu obszarach rynku z największym polskim detalistą rozwija się dobrze, lecz Bank Pocztowy pod kierunkiem doświadczonego menedżera rozwija własną strategię.

Czy w czasach ogólnoświatowego kryzysu warto pochylić się nad etyczną i moralną stroną sektora bankowego?

Historia pieniądza elektronicznego rozpoczęła się w 1949 r. – roku premiery filmu „Trzeci człowiek”, powstania NATO i wystawienia na Broadwayu musicalu „South Pacific”, a także roku, w którym pewna kłopotliwa sytuacja, do jakiej doszło na obiedzie finansisty Franka McNamary i właściciela sieci domów towarowych Alfreda Bloomingdale, zaowocowała powstaniem pierwszej na świecie karty kredytowej.

No cóż, minister finansów Jacek Rostowski, z czym się zgadza większość ekspertów, zdecydowanie nie doszacował przyszłorocznego defi cytu budżetowego.

Bez względu na to, w jakiej fazie wychodzenia z zapaści znajduje się gospodarka Stanów Zjednoczonych, proces ożywienia, bez drastycznych reform systemu finansowego i bankowego, nie potrwa długo.

Banki powinny przeanalizować stosowane we wzorcach umów regulacje dotyczące postępowania po śmierci posiadacza rachunku. Część z nich automatycznie rozwiązuje umowy lub zaprzestaje naliczania odsetek od zgromadzonych środków pieniężnych. Jest to działanie niewłaściwe i mocno ryzykowne.

Nowelizacja ustawy o przeciwdziałaniu wprowadzaniu do obrotu finansowego wartości majątkowych pochodzących z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł oraz o przeciwdziałaniu finansowaniu terroryzmu jest konieczna i jest postulowana od dłuższego czasu. Projekt przewiduje wiele ciekawych rozwiązań

Czy w okresie kryzysu uda się aż tak dynamicznie, jak dotąd, budować sieć partnerską? Czy znajdą się przedsiębiorcy skłonni zaryzykować własne pieniądze? A może upowszechni się inny model sprzedaży na wzór zapowiadanej przez BRE na jesień nowej sieci Aspiro.

W warunkach pułapki płynnościowej dotychczasowe rozwiązania kwestii złych aktywów bankowych mogą okazać się daleko niewystarczające. Pytanie, co robić dalej.

WYDARZENIA I WSKAŹNIKI

• Produkt krajowy brutto nie wyrównany sezonowo (w cenach stałych średniorocznych roku poprzedniego) wzrósł w II kw. br. o 1,1 proc. r/r wobec 0,8 proc. w poprzednim, w całym pierwszym półroczu zwiększył się o 1,0 proc. r/r.

O informacji gospodarczej często myśli się jak o najdroższym markowym winie, elitarnym trunku, którego walory, ze względu na cenę, mogą poznać i docenić tylko nieliczni. Naprawdę jednak informacja jest tania jak barszcz, choć dla nowoczesnego biznesu rzeczywiście smakuje jak najlepsze wino.

Jacek Wiśniewski

główny ekonomista Raiffeisen Bank Polska SA

Jestem zwolennikiem rynku i raczej mniejszego, niż większego udziału państwa w gospodarce. Z tego punktu widzenia, „Pakt na Rzecz Rozwoju Akcji Kredytowej” ma kilka słabości. W szczególności chodzi o te konsekwencje, których nie widać na pierwszy rzut oka. Banki spółdzielcze zaproponowały objęcie gwarancjami Skarbu Państwa emitowanych przez nie obligacji. Nie ma z tym problemu, jeśli cena za udzielenie gwarancji będzie rynkowa, gdyż Skarb Państwa od dawna sprzedaje swoje gwarancje (i można je kupić już teraz bez zmian prawnych). Jeśli jednak cena miałaby być niższa niż rynkowa, to kto ma za to zapłacić? Przecież ewentualne straty będziemy pokrywali z naszych – podatników – kieszeni. Zgłoszony został postulat obejmowania przez Skarb Państwa dłużnych papierów emitowanych przez ten sektor (dokapitalizowanie). Aby kupić te papiery, Skarb Państwa albo musi wyciągnąć te pieniądze z innych części sektora finansowego, albo podnieść podatki, czyli wyciągnąć je z kieszeni podatników. Łącznie dla gospodarki zysk wątpliwy. Udzielać pożyczek podporządkowanych można przez BGK, na rynkowych warunkach, ale dlaczego miałoby w tym uczestniczyć NBP? I na koniec chciałbym zadać podchwytliwe pytanie: dlaczego Skarb Państwa, lub NBP, miałby się angażować w przedsięwzięcia, w które jak widać nie chce – lub nie może – zaangażować się kapitał prywatny? A może przedsiębiorstwa prywatne, jakim również są banki spółdzielcze, powinny kapitał najpierw pozyskać – na przykład przez giełdę?

Tylko około 6 mln Polaków korzysta z internetu w celach komercyjnych – kupuje i sprzedaje, płaci przelewami z e-kont w bankach, robi inne transakcje. Z kolei 7,5 mln używa go, ale tylko biernie. Kiedyś to się zmieni. Tylko kiedy?