PKO Bank Polski / PKO BP

Zgodnie z oczekiwaniami stromienie krzywej rentowności pozostało wczoraj w mocy. Obecność nowego gracza na rynku w postaci Narodowego Banku Polskiego nie zdołała zachęcić inwestorów obecnych na polskim rynku długu do zmiany spojrzenia. Również gracze z rynku FX nie odwrócili trendu. Nie bez znaczenia dla zachowania polskich aktywów były zmiany na rynkach bazowych. Pomimo, że europejski czas kwotowań był relatywnie spokojny, sesja była wzrostowa dla całej krzywej niemieckiej (2Y benchmark testował okolice 0,2%).

Poniedziałkowa sesja na rynku walutowym przebiegała relatywnie spokojnie, choć z wyraźną tendencją do umacniania euro i jednoczesnego osłabiania złotego. Choć wczorajszy kalendarz wydarzeń makroekonomicznych zawierał praktycznie tylko jedną, ważną publikację – indeks Sentix dla strefy euro – impulsów mogących zwiększyć
zmienność notowań nie brakowało. Publikowany przez grupę badawczą Sentix, indeks obrazujący poziom nastrojów wśród europejskich inwestorów wyniósł w czerwcu minus 11,6 pkt wobec minus 15,6 pkt w maju. Konsensus kształtował się na poziomie minus 10,0 pkt.

Narodowy Bank Polski najwyraźniej wie że zmienność złotego, a raczej nadmierna zmienność złotego może bardziej niż to potrzebne wpłynąć na polska gospodarkę. W piątek, dwa dni po tym, kiedy M.Belka przypomniał, że słabszy złoty „nie zaszkodzi polskiemu eksportowi”, NBP sprzedawał na rynku euro. Czy powinno to dziwić? Niektórych zapewne tak, gdyż stanowisko prezesa NBP było dość jednoznaczne i ograniczało domniemany wpływ kursu walutowego na działania Rady Polityki Pieniężnej, a zachowanie rynku finansowego, a przede wszystkim stopy procentowej w ostatnich dniach nie było tematem dyskusji w czasie posiedzenia.

Rynek finansowy ma to do siebie, że z istotnym wyprzedzeniem dyskontuje spodziewane na rynku zmiany. W stanie pokryzysowym, podobnie jak istota ludzka, rynek finansowy jest o wiele bardziej wrażliwy na negatywne impulsy i reaguje na nie większą nerwowością. Tym bardziej, że coraz (1) mniejsza jest skala dalszego spadku stóp procentowych w Polsce względem wcześniejszych rynkowych oczekiwań; i (2) krótsza jest perspektywa długoterminowego finansowania przez Fed. Na polskim rynku stopy procentowej doszło więc wczoraj do potężnej przeceny. DS1023 testował okolice 3,75%, podczas gdy PS0718 nie oparł się próbie ruchu w stronę 3,35%.

Czwartkowa sesja przyniosła silne osłabienie złotego przy jednoczesnym wyraźnym umocnieniu euro względem dolara, a skala przeceny naszej waluty porównywalna była do tej jaka dosięgnęła PLN w reakcji na gołębi wydźwięk konferencji RPP po majowym posiedzeniu, podczas którego stopy procentowe NBP zostały obniżone o 25pb.

Środowa sesja na krajowym rynku walutowym upływała w oczekiwaniu na decyzję i konferencję RPP po majowym posiedzeniu. Mało kto zakładał, że w obliczu słabnącego wzrostu gospodarczego i spadającej inflacji Rada pozostawi stopy procentowe na niezmienionym poziomie. Nie było więc zaskoczenia, kiedy w komunikacie podano, że od czwartku stopa referencyjna NBP będzie niższa o 25 pb (na poziomie 2,75%).

Informacja o obniżce stóp procentowych o 25pb na wczorajszym posiedzeniu zdecydowała o ograniczonych ruchach na polskim rynku stopy. Niemniej jednak konferencja wywołała odreagowanie wzwyż na wykresach rentowności polskich obligacji jak i na krzywych derywatów stopy. DS10123 zakotwiczony w czasie trwania sesji w okolicy 3,48% ruszył w czasie konferencji w stronę testów górnego ograniczenia majowej zmienności kończąc dzień w okolicach 3,60%.

Wczoraj z USA powiało chłodem. Wskaźnik ISM, prawdopodobnie wciąż o wiele bardziej wiążący dla większości inwestorów indeks klimatu w sektorze produkcyjnym niż PMI, zaskoczył spadkiem do poziomu 49 pkt (z 50,7), czyli najniższego od czerwca 2009 roku.

Pierwsza sesja nowego miesiąca na rynku głównej pary walutowej finalnie przyniosła osłabienie dolara, choć cechowała ją podwyższona zmienność notowań. Początek poniedziałkowego handlu sprzyjał wspólnej walucie, po tym jak na rynek napłynęły zaskakująco dobre dane makroekonomiczne uwiarygadniające wcześniejsze wypowiedzi prezesa EBC.

Dzień pod znakiem PMI, tydzień pod znakiem oceny perspektyw polityki monetarnej a wszystko w tle zakładów o decyzje Fed dotyczące QE. Wszystko, absolutnie wszystko inwestorzy dzielą i mnożą przez możliwy, prawdopodobny, ale wciąż niepewny moment ograniczenia ilościowego wsparcia FOMC zwiększając zmienność (także) intraday na wykresach rentowności obligacji, ale jednocześnie wrażliwość na publikację danych
makroekonomicznych.

Ostatnie dni  na rynku walutowym to silna przecena na rynku walutowym.  Kurs EUR/USD w ostatnich dniach wzrósł z okolic 1,28 powyżej 1,30 natomiast kurs EUR/PLN z okolic 4,20 do prawie 4,30.

Wczoraj na rynkach bazowych uwidaczniała się od rana bardzo lekka tendencja wzrostowa rentowności obligacji safe-haven. Ale zmiana klimatu inwestycyjnego i intensyfikacja amerykańskiego „ciepłego frontu” sugerowała, że to tylko cisza przed większym „opadem”. A spadały (oczywiście) ceny obligacji amerykańskich i niemieckich. Bund 10Y zaczynał dzień w okolicy 1,48%. podczas gdy UST 10Y oscylował w przeważającej części dnia w okolicy 2,05%.

Kakofonia głosów, komentarz i interpretacji po zeszłotygodniowym impulsie płynącym z FOMC nie dziwi. QE był, jest i (wbrew pozorom jeszcze) będzie jednym z najważniejszym instrumentów antykryzysowych podjętych przez bank centralny w historii ekonomii. Jego wycofanie, tak jak jego implementacja, budzi niepokój.

Tak jak zakładaliśmy początek tygodnia okazał się bardzo spokojny dla rynku walutowego. Zamknięte w poniedziałek rynki w Wielkiej Brytanii (Wiosenne Święto Bankowe) i w USA (Dzień Pamięci) oraz brak publikacji ważnych danych makroekonomicznych spowodowały, że notowania głównych par walutowych pozostawały w konsolidacjach. Kurs EUR/USD oscylował pomiędzy 1,292-1,295 zaś EUR/PLN trzymał się przedziału 4,19-4,20.

Po wydarzeniach ostatniego tygodnia zachowanie polskich instrumentów finansowych, a przede wszystkim rynku stopy będzie bez wątpienia zależało od rozwoju sytuacji na rynkach bazowych. Zmienność w poprzednim tygodniu karmiona była bolesną dla rynków kombinacją słabości ekonomicznych danych oraz grą na (szybsze niż późniejsze) wycofanie wsparcia ilościowego ze strony głównych banków centralnych, a przede wszystkim Fed.

Bieżący, krótszy dla polskiego inwestora, tydzień rozpoczynamy w okolicach piątkowego zamknięcia. Kurs EUR/USD notuje więc rejony lekko powyżej 1,29 zaś EUR/PLN nieco poniżej 4,20. Jak wskazywaliśmy w naszym Tygodniku Rynkowym, kwestia zmian w polityce monetarnej prowadzonej przez Rezerwę Federalną USA jest nadal otwarta -część przedstawicieli Fed nie wyklucza rozszerzenia QE3, część mówi już o ograniczaniu, natomiast sam przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej jak na razie broni skupu aktywów.

Zamieszanie na rynku finansowym  w tym tygodniu skutkujące we wzroście awersji do ryzyka na globalnym rynku może okazać się przedsmakiem bezprecedensowej zmiany. Bezprecedensowej głównie dlatego, że nigdy żaden bank centralny nie  miał  wycofać  się z super, hiper poluzowania  ilościowego –  a  takie właśnie instrumentarium zastosował Fed. Bez wątpienia  wypowiedź B.Bernanke, która podniosła  wycenę  ryzyka zbliżającego się wycofania ilościowego wsparcia w komfortowej dla rynku skali, była najważniejszą przesłanką do realizacji zysku na rynkach o wyższej stopie  zwrotu  (przynajmniej w kontekście rynku obligacji na świecie).

Kończący się tydzień obfitował w szereg kluczowych publikacji  i wydarzeń, które  zgodnie  z oczekiwaniami odwróciły (zahamowały) pozytywny trend na dolarze. Para EUR/USD dotarła do poziomu 1,30 po tym jak równo tydzień temu testowała najniższe poziomy od miesiąca (okolice 1,28 USD).

Z wczorajszym komentarzem B.Bernanke oraz protokołem z ostatniego posiedzenia FOMC, ruszyliśmy do przyszłości, czyli do czasu gdy QE nie będzie już potrzebne (zatroskany tatuś – Fed – nie będzie musiał asekurować uczącego się na nowo jazdy na rowerku podopiecznego  – gospodarki USA), a nadmiar płynności i skala ingerencji banku centralnego będzie potęgować ryzyka dla stabilności sektora finansowego USA.

W środę rynki finansowe oczekiwały na dwa najważniejsze zaplanowane na ten dzień wydarzenia: wystąpienie prezesa Fed B.Bernanke przed Komisją ds. Ekonomicznych amerykańskiego Kongresu oraz minutes – zapiski z kwietniowo-majowego posiedzenia FOMC.

Poniedziałek na rynku głównej pary walutowej cechowała niska zamienność notowań euro/dolara. Po dniach silnych wzrostów (euro w zeszłym tygodniu osiągnęło 6-tygodniowe minimum) rynek zaczął nawet odreagowywać – wspólnej walucie udało się znieść piątkowy spadek i powrócić w okolice 1,29 USD. Do silniejszych wzrostów impulsów już zabrakło. Po pierwsze kalendarz makroekonomiczny nie zawierał wczoraj żadnych publikacji mogących silnie oddziaływać na nastroje.

Sesja poniedziałkowa na rynkach globalnych była dość spokojna. Niewiele zmieniło się po zamknięciu europejskich rynków. Wydarzeniem dnia w ramach dość pustego kalendarza miało być wystąpienie Ch.Evansa (zwolennika ekspansywnej polityki pieniężnej), ale także ono miało ograniczony wpływ na zachowanie inwestorów. Optymizm szefa Fed w Chicago dotyczący rynku pracy można uznać za przesłankę do interpretacji jego słów w duchu oczekiwanych zmian w nastawianiu polityki monetarnej FOMC.

Wzrost rentowności amerykańskiej obligacji pod koniec poprzedniego tygodnia pchnął rentowność UST 10Y do poziomu o 64 punkty wyższego niż rentowność niemieckiego Bunda. Był to poziom najwyższy od 2010 roku. Był ponieważ luka pomiędzy rentownościami zostaje częściowo skonsumowana przez przecenę Bunda na otwarciu poniedziałkowej sesji.

Weekend nie przyniósł zmiany obrazu rynku walutowego. W rezultacie poniedziałek rozpoczynamy kursem EUR/USD w okolicach lekko powyżej 1,28 zaś EUR/PLN 4,17. Euro nadal pozostaje pod presją wypowiedzi członków EBC odnośnie wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej w Eurolandzie, a dynamikę spadku jego notowań potęgują deklaracje członków Fed’u, którzy opowiadają się za wygasaniem programu luzowania ilościowego w USA.

Nasz behawioralny model realnego kursu GBP/USD wskazuje na aprecjację kursu funta brytyjskiego względem dolara amerykańskiego w perspektywie 2013 roku.

Relacja baz monetarnych (M0) Rezerwy Federalnej i Banku Anglii sugeruje duży potencjał do aprecjacji kursu GBP/USD ze względu na dominujące oddziaływanie ekspansji ilościowej Fed-u nad ekspansją ilościową BoE.

Środa okazała się kolejnym dniem nieprzychylnym europejskiej walucie przynoszący spadek notowań EUR/USD do 1,284 – poziomu najniższego od początku kwietnia br. Jeszcze przed otwarciem sesji poznaliśmy wstępne dane dotyczące PKB w 1Q13 największych gospodarek strefy euro. Odczyt dla Francji na poziomie minus 0,2% kw/kw (drugi kwartał z rzędu kraj odnotowuje spadek) dopełnił książkową definicję recesji.

Co było pierwsze jajko, czy kura? Czy wzrost rentowności UST pociąga za sobą JPG, czy to wzrosty na japońskim rynku generują przecenę na amerykańskim rynku obligacji. Nie ulega kwestii, że za sprawą wzrostów amerykańskich rentowności stały lepsze dane na temat zatrudnienia w sektorze pozarolniczym (3 maja), wyrwało to UST 10Y z kwietniowego trendu umacniania i rozpoczęło ruch wzwyż rentowności, którym następnie dane makroekonomiczne nie zdołały istotnie zagrozić.