PKO Bank Polski / PKO BP

Wtorek był dniem wyjątkowych emocji. Dramatyczne zwycięstwo Bayernu nad Barceloną przechodzi do historii, ale pomimo niewątpliwie znacznego wpływu na nastroje społeczne w Hiszpanii, nie jest w stanie podnieść ryzyka systemowego  w Europie, bądź zmniejszyć wpływu czynników decydujących o „rally” na rynku obligacji europejskich w czasie wczorajszej sesji.

Złoty wciąż pozostaje relatywnie silny. Choć podczas poniedziałkowej sesji europejskiej kurs EUR/PLN lekko rósł, jednak przez większą część handlu notowany był poniżej 4,11, czyli w obrębie poziomów, do których dotarł już w zeszłym tygodniu.  Nie straszny naszej walucie był ani poranny spadek euro/dolara, ani też raport GUS o rewizji danych na temat PKB Polski i kondycji sektora finansów publicznych. Na informacje te nasza waluta zareagowała bowiem tylko symbolicznym kilkugroszowym  osłabieniem, osiągając maksimum dnia na poziomie 4,1168.

Kilka ciosów przychodzi znieść światowym rynkowym finansowym na początku tygodnia. Żaden z tych ciosów nie jest zaskoczeniem, stąd zmienność na rynku stopy procentowej pozostała niska i plasuje się w okolicach historycznych minimów. Negatywne dla oceny wzrostu gospodarczego okazały się nie tylko wczorajsze dane na temat deficytu sektora finansów publicznych w krajach strefy euro ale przede wszystkim poranne dane z Chin.

Jeśli M.Belka o interwencji Banku Japonii mówił w czasie ostatniej konferencji w kategoriach efektu motyla, to w przypadku wpływu danych z Chin na cały rynek finansowy w tym tygodniu należało użyć metafory skrzydeł wielkiego latającego smoka, który „ustawił” cały tydzień w klimacie risk-off. Chiński wzrost gospodarczy w I kwartale uplasował się wyraźnie poniżej konsensusu (8,0%) i spadł z 7,9% w IV kwartale 2012 do 7,7%r/r.

Kolejny tydzień upłynął pod znakiem silnego, pozytywnego oddziaływania umacniającego się rynku polskich papierów (w wyniku ciągłego napływu zagranicznego kapitału na polską krzywą obligacji) na złotego. Pomimo danych krajowych wzmacniających oczekiwania na obniżki stóp procentowych i jednocześnie przy euro pozostającym pod presją stagnacyjno-recesyjnego obrazu gospodarki światowej kurs EUR/PLN utrzymywał relatywnie niskie i stabilne notowania w okolicach 4,10-4,12.

Jeśli nie jesteś Bankiem Japonii, nie masz prasy drukarskiej, nie jesteś „na tyle wszechmogący”, aby natchnąć szeroki rynek nadzieją na wzrost gospodarczy, albo co więcej, wygenerować tego wzrostu, to nie baw się w Dawida i nie walcz z Goliatem, tylko przyłącz się do większego ruchu….choćby na jakiś czas. Pod taką dewizą najprawdopodobniej działali między innymi polscy inwestorzy, którzy wzmacniali stronę popytową w czasie ostatnich dni na rodzimym rynku stopy procentowej.

Na rynku głównej pary walutowej euro jeszcze relatywnie wysoko. W środę kurs EUR/USD po raz drugi wzrósł (choć chwilowo) powyżej 1,32 – poziomu najwyższego od końca lutego. Zabrakło jednak sił, a może raczej argumentów
za kontynuacją wzrostów, co zaowocowało popołudniowym spadkiem notowań wspólnej waluty w kierunku 1,30 USD.

Jeśli mielibyśmy wybrać bohatera wczorajszej sesji na polskim rynku stopy procentowej, to byłby nim członek Rady Polityki Pieniężnej, Andrzej Bratkowski. Co prawda oprócz niego wypowiadał się jeszcze J.Winiecki, ale jego komentarze nie miał wpływu na rynek, w przeciwieństwie do komentarza tego pierwszego (którego przecież track record spośród członków RPP wydaje się najbardziej imponujący, gdyż od początku cyklu faworyzował głębokie cięcia stóp).

Niemalże każdy termometr, który wczoraj przyłożony został do „czoła” gospodarki światowej, pokazuje utrzymujący się stan osłabienia globalnego organizmu. Sytuacja nie jest dramatyczna, ale pakiet danych, który otrzymujemy w kwietniu udowadnia jak bardzo powrót do wiosny jest uwarunkowany kontynuacją bieżącego wsparcia i kolejnymi działaniami ukierunkowanymi na wsparcie gospodarki.

Tak jak przewidywaliśmy wtorkowa publikacja rozczarowującego indeksu nastrojów gospodarczych dla Niemiec pogorszyła nastroje inwestorów. Kurs EUR/USD  lekko obniżył notowania, jednak nie było widać silnej chęci do wyprzedaży, co więcej rynek szybko otrząsnął się i ponownie zwrócił ku wspólnie walucie.

Rośnie ciężar lejtmotywu rynkowego, którym są „obawy o wzrost gospodarczy na świecie”. Stagnacyjno- recesyjny obraz gospodarki światowej, po rozczarowujących danych z Chin i po danych z Europy potwierdzających słabość gospodarczą regionu,  został dopełniony danymi z amerykańskiej gospodarki. Odczyty wskaźników NAHB czy NY Fed niestety sugerują, że tak sektor nieruchomości jak i przemysł regionalny zrobił krok w tył na otwarciu II kwartału.

Słabsze dane dotyczące chińskiej gospodarki lekko pogorszyły nastroje na rynku głównej pary walutowej, jednak kurs EUR/USD zdołał utrzymać się powyżej technicznego wsparcia na 1,30.

Tak w globalnej gospodarce, jak i w polskiej aurze, program wiosenny nie jest w stanie się ostatecznie załadować.  Chłodny powiew w postaci danych o sprzedaży detalicznej w USA zapchnął amerykańskie indeksy ze szczytów, a nie sprzyjający ryzykownym aktywom klimat inwestycyjny utrzymuje się na otwarciu poniedziałkowej sesji dzięki słabszym danym z Chin.

Bieżący tydzień na rynku walutowym rozpoczynamy ze wspólną walutą w okolicach 1,31 USD i 4,11-4,12 PLN. Zgodnie z zapowiedziami weekend przebiegał pracowicie dla unijnych polityków. Już w piątek rozpoczęło się spotkanie tzw. Eurogrupy. Ministrowie finansów krajów Unii Europejskiej (UE) uzgodnili na nim m.in. wydłużenie terminu zapadalności kredytów udzielonych Irlandii i Portugalii o siedem lat, by ułatwić krajom stopniowy powrót na rynki.

Tydzień upłynął pod znakiem dodatniej, bliskiej jedności, korelacji między złotym a rentownością polskiej 10Y, powodowanej napływem zagranicznego kapitału na polską krzywą obligacji. Inwestorów przyciągnęła z pewnością aukcja obligacji skarbowych w czasie której sprzedano 3,2 mld PLN obligacji DS1023 oraz 1,98 mld PLN papieru WZ0121.

Dobiega końca tydzień który przyniósł lekkie umocnienie euro wobec dolara (kurs EUR/USD otarł się o 1,314 USD) i bardzo wyraźne wzrosty notowań złotego (kurs EUR/PLN spadł chwilowo poniżej 4,09). Słabsze dane makroekonomiczne (rozczarowały nie tylko Chiny, Francja, ale też Niemcy), czy głosy zaniepokojenia w minutes Fed (w konsekwencji ujawniające skłonność „wielu” z członków FOMC do ograniczenia programów zakupów obligacji skarbowych w czasie najbliższych kilku spotkań) nie miały dla inwestorów większego znaczenia.

Na rynku euro/dolara czwartkowa sesja przyniosła dalsze umocnienie euro. Kurs EUR/USD atakując marcowy szczyt na 1,3134 otworzył sobie drogę do wyższych poziomów: 1,316 i następnie 1,3245. Rynek ignoruje zatem problemy strefy euro w tym ostatnią krytykę Francji, Włoch, Hiszpanii i Słowenii przez Komisję Europejską, czy wczorajszą informację o rekordowym (najwyższym od momentu rozpoczęcia publikacji danych przez serwis statystyczny) poziomie bezrobocia w Grecji (27,2% wobec około 12% średniej dla strefy euro).

Na wczorajszej aukcji Ministerstwo Finansów uplasowało obligacje DS1023 o wartości 3,2 mld PLN przy popycie 3,88 mld PLN i rentowności 3,515%, czyli najniższej w historii. Sprzedano również 1,98 mld PLN w najdłuższym zmiennokuponowym papierze przy popycie 3,2 mld PLN po wycenie papieru na poziomie 98,9. Aukcja pozwoliła na osiągnięcie ponad 63% potrzeb pożyczkowych w tym roku.

Zgodnie z oczekiwaniami europejski czas kwotowań był bardzo spokojny. Doszło do nieznacznego odbicia na krzywej Bunda, ale niemiecka krzywa nie pozostawała osamotniona w tym (korekcyjnym) ruchu. Wzrosły nieznacznie rentowności francuskiego, austriackiego, czy holenderskiego długu. Dużo mniejsze odbicie widać był na krzywej czeskiej (1,85% z 1,75%), podczas gdy rentowność węgierskich papierów pogłębiła spadki (5,92% z 6,14%).

Co łączy rodzynki i skrzydła motyla? Zainteresowanych zachęcamy do obejrzenia konferencji po posiedzeniu RPP. Konferencja „wiele nowego” do oceny perspektyw polityki monetarnej nie wniosło, ale przyniosło wiele ciekawych, barwnych  i inspirujących porównań. Nie doszło wczoraj do zmian parametrów polityki monetarnej w Polsce. Sam komunikat Rady Polityki Pieniężnej potwierdził z jednej strony (1) wyczekujące nastawienie Rady, a z drugiej (2) słabość gospodarki w I kwartale 2013.