Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Mijający A.D. 2015 r. będzie oceniany przez historyków jako przełomowy dla polskiego sektora bankowego. Planowany od lutego 2016 r. podatek bankowy (0,39 proc. rocznie od aktywów) niewiele zmieni w stanie budżetu państwa, ale spowoduje powolne i dyskretnie rozłożone w czasie podwyżki usług bankowych.
Nie pierwszy to raz pogoda na same Święta robi nam niesympatycznego psikusa. Suche, słoneczne dni z temperaturą oscylującą wokół 10 stopni Celsjusza aż nader dobitnie skłaniają, by – miast tradycyjnego kolędowania- przy wigilijnym stole zaintonować „Zwycięzca śmierci, piekła i szatana”. Znów, jak co roku, przyjdzie tłumaczyć młodemu pokoleniu, dlaczego telewizyjny czy książkowy Święty Mikołaj pędzi po puszystym śniegu w saniach, zaprzężonych w dorodne renifery – wtajemniczając tym samym maluczkich w mechanizmy z zakresu PR i kreowania wizerunku….
Znajomy wojskowy, który pełni służbę na wschodniej granicy Unii Europejskiej opowiedział mi o swoim zmartwieniu. Rozdzielając zadania podległym sobie żołnierzom, daje pierwszeństwo wyboru starszym wiekiem i stopniem. Podobnie postępuje przy rozdziale terminów służby, a nawet urlopów. Spotyka to się z niezadowoleniem młodszych wiekiem żołnierzy, którzy nie dostrzegają obiektywnych powodów dla stosowanych preferencji. Znajomy robi tak, ponieważ czuje wewnętrzny imperatyw, tak został wychowany w domu rodzinnym, ale jak wyznał, sam nie potrafi znaleźć przekonywującej argumentacji dla wprowadzonego zwyczaju. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia, a także Sylwester, Nowy Rok i ponownie będzie on musiał zmierzyć się z problemem.
„- Panie, Niemiec płakał jak sprzedawał i do granicy gonił!”. Do tego typu zapewnień naszych rodzimych „dealerów” aut używanych zdążyliśmy się już przyzwyczaić. W tym jednak przypadku szloch naszego zachodniego sąsiada był niczym w porównaniu ze zbiorową histerią, jaka – za sprawą pięknego BMW – ogarnęła mieszkańców sennej przygranicznej miejscowości, autokomisami słynącej. Klient na kilkuletnie auto znalazł się nadspodziewanie szybko – i równie szybko opróżnił jedyny miejski bankomat ze wszystkich środków pieniężnych. Płatność kartą nie wchodziła w grę z oczywistych względów: właściciel komisu, biedaczysko od pięciu lat dokładające do nierentownego biznesu (rzecz jasna – jeśli wierzyć składanej co roku deklaracji PIT), jak ognia unikał wszelkich innych metod płatności niż ta najbardziej tradycyjna.
Na początek kawał z brodą: gość eleganckiej restauracji otrzymał słony rachunek za wystawny obiad. Spośród wielu pozycji, najbardziej zaintrygowały go „dwa uda” wymienione na końcu paragonu. Na pytanie: skąd się wzięła potrawa, której klient po pierwsze- nie zamawiał, po drugie zaś – nie otrzymał; kelner bez większego zażenowania odparł: – Dwa uda? To proste. Uda się – to super. Nie – trudno, wykreślamy!
Organizatorzy tegorocznej edycji konferencji „Nowoczesny Samorząd. Zarządzanie i Finanse” zapewnili wszystkim uczestnikom przepyszną niespodziankę. Obok specjalistów od finansowania dłużnego, kapitałowego, partnerstwa publiczno-prywatnego i absorpcji środków unijnych wystąpił ekspert od tej grupy aktywów, „których ani mól, ani rdza nie zniszczy, ani też złodzieje nie skradną”. Prelekcja ojca Pawła Krupy przypomniała słuchaczom, że owe zasoby odporne są również na kryzysy gospodarcze, wahania kursów walut i giełdowe bańki. Że w tak modnych dziedzinach jak dialog lepiej niekiedy posłuchać tych, którzy zajmują się tą dziedziną od ośmiu stuleci, zamiast marnować czas i pieniądze na wynurzenia modnie ubranego coacha z dyplomami kilkunastu nazywających się z angielska, acz nikomu nic nie mówiących „instytutów”. Wreszcie – że w rozwiązywaniu rozmaitych problemów, również natury biznesowej, głos syna cieśli z Nazaretu może okazać się decydujący…
Dekada z IT@BANK! Drodzy Czytelnicy! W tym roku przypada dziesiąta rocznica naszego rankingu poświęconego pozycji rynkowej firm z branży informatycznej współpracujących z sektorem finansowym.
„Jak długo jeszcze, Katylino, będziesz nadużywać naszej cierpliwości!” – słowa, którymi przeszło dwa tysiące lat temu Marek Tuliusz Cycero demaskował liczne gałgaństwa niejakiego Lucjusza Sergiusza Katyliny, szczególnego znaczenia nabierają właśnie dziś. Choć w kolejnej już instancji sąd wykazał całkowitą bezpodstawność roszczeń lidera ruchu Pro Futuris Tomasza Sadlika, ten nie składa broni – zapowiadając tym razem kasację do Sądu Najwyższego. Biorąc pod uwagę miażdżące argumenty zawarte w obu werdyktach, przedłużanie postępowania w tej sprawie jest ze strony głównego zainteresowanego jedynie klasyczną grą na zwłokę – tudzież podtrzymywaniem wizerunku skrzywdzonego przez mityczny system męczennika, w nadziei iż „ciemny lud wszystko kupi…”
Głównym bohaterem zakończonej wczoraj konferencji IT@BANK był bez wątpienia klient. Wybierając customer experience jako temat wiodący tegorocznego wydarzenia, organizatorzy przypomnieli oczywistą, choć dziś niepopularną prawdę: to właśnie optymalne zaspokojenie potrzeb klienta, ukoronowane jego satysfakcją i lojalnością, stoi u podstaw działalności bankowej. Oczywiście, nie to przecenienia są takie aspekty jak wyniki finansowe, zwrot z kapitału czy poziom ryzyka operacyjnego – jednak nikt jak dotąd nie wymyślił lepszego sposobu na poprawę tych wszystkich wskaźników aniżeli wykreowanie grona wiernych klientów, gotowych związać się ze SWOIM bankiem długoletnimi relacjami, zamiast w poczuciu dysonansu pozakupowego buszować po internetowych porównywarkach.
Patrząc na wolty polskiego rządu Ewy Kopacz w sprawie uchodźców wobec liderów Grupy Wyszehradzkiej, raczej nie. W imię czego mamy przyjmować do siebie tych pseudoemigrantów?
Kiedy w piątkowy wieczór zaczęły napływać tragiczne doniesienia z Paryża, w pierwszym odruchu cisnęły mi się na usta słowa nie do zacytowania i myśli, z których nie jestem dumny.
Od informacji o brutalnym skopaniu przypadkowo napotkanego człowieka przez grupę młodych zwyrodnialców w Poznaniu stokroć bardziej niepokojące jest stanowisko, jakie w tej sprawie zajął poznański sąd. Wypuszczenie z aresztu sprawcy bestialskiego czynu, który – jak wynika z doniesień prasowych – pomimo młodego wieku zdołał już zgromadzić całkiem niezły dorobek w swej bandyckiej karierze, nasuwa pytania już nie tylko o kondycję polskiego wymiaru sprawiedliwości ale nade wszystko o hierarchię wartości wyznawaną przez tych, którzy – zgodnie z hasłem umieszczonym na gmachu warszawskich sądów – mają stanowić „ostoję mocy i trwałości Rzeczypospolitej”.
Amerykanie wygrali w Golfa – tym złośliwym stwierdzeniem jeden z moich przyjaciół podsumował niedawny skandal w świecie motoryzacyjnym z niemieckim producentem w roli głównej. Niezależnie od tego jaki będzie ostateczny finał owego sporu i kto wyjdzie z niego z tarczą, kto zaś na tarczy – warto uświadomić sobie, że istotą problemu nie są ani błędy w zarządzaniu tą czy inną fabryką samochodów, ani specyfika amerykańskiego prawa – ani nawet specyficzne uwarunkowania, w jakich funkcjonuje branża motoryzacyjna. Problem, na który światło rzuciły zarzuty wobec Volkswagena, na bowiem charakter fundamentalny – i odnosi się zarówno do tworzenia prawa, jak również jego przestrzegania przez podmioty gospodarcze.
Singapur znany z osobliwego rozumienia demokracji, futurystycznej architektury i sukcesu gospodarczego, od dziś za sprawą Agnieszki Radwańskiej będzie się kojarzył miłośnikom tenisa i nie tylko, jako miejsce wyjątkowe dla polskiego sportu.
My, Europejczycy XXI stulecia, kochamy wolność we wszystkich jej postaciach. Wolność sumienia, wyznania i wolność gospodarczą, wolność „do” i wolność „od” – niekiedy aż do absurdu. Wydawać by się mogło że świat, w którym dosłownie na każdym kroku i przy każdej decyzji godzi się brać pod uwagę poszanowanie czyichś wolności i praw jest w sposób oczywisty uodporniony na wszelkiego rodzaju „jedynie słuszne linie”. Że uszczęśliwianie ludzi na siłę, wbrew ich rzeczywistym potrzebom, oczekiwaniom i gustom odeszło bezpowrotnie w przeszłość, wraz podobnymi kuriozami jak eksport wewnętrzny czy asygnaty na nowe auta. Wreszcie – że nie tylko politycy, ale i dostawcy dóbr wszelakich za podstawowy cel swej aktywności przyjmują satysfakcję klienta i godziwy zysk własnej firmy, a nie dążenie do ideału w tym niedoskonałym przecież układzie czasoprzestrzeni, jakim jest nasz poczciwy glob.
Napięcie wyborcze nie opadało wczoraj do późnych godzin wieczornych, a to za sprawą PKW. Konferencja zapowiadana na godzinę 18tą, przeciągnęła się z powodu protokołów z Ursynowa i Londynu, przy czym ostateczne rezultaty nie odbiegały istotnie od tych podawanych wcześniej przez IPSOS.
Każda rewolucja pożera swoje dzieci – brzmi prawda aktualna co najmniej od dnia zburzenia Bastylii. Ale ów kanibalizm to nie jedyna cecha światoburczych przewrotów, tych wielkich, wspominanych na kartach szkolnych podręczników – i tych mniejszych, choć wywołujących nierzadko stokroć bardziej dalekosiężne skutki. Inną wspólną cechą buntowników za sprawę jest nabieranie przeświadczenia, że oto nie obowiązują ich żadne prawa – łącznie z prawami fizyki rzecz jasna. Czyż to nie z tego powodu w „ojczyźnie ludu pracującego miast i wsi” decydowano się na takie eksperymenty jak zawracanie rzek, tudzież wysiewanie ziarna kukurydzy na śniegu?
„Na jednego mieszkańca jeden szeryf przypadał, jeden szeryf na jednego mieszkańca” – słowa genialnej kowbojskiej ballady Wojciecha Młynarskiego jako żywo przypominają to, co od kilku ładnych lat wyczynia się w naszym kraju w zakresie troski o wolnorynkową gospodarkę i przedsiębiorczość. Przedstawiciele chyba wszystkich partii politycznych – od prawa do lewa – wzorem niezapomnianego Marka Katona Starszego przy byle okazji deklarują nie tyle wrogość do Kartaginy, co pełną otwartość i chęć wszechstronnego wsparcia polskich firm. Efekty – jak aż za dobrze wiemy – bywają analogiczne jak w piosence wielkiego satyryka, gdzie pomimo nadreprezetacji szeryfów (a może właśnie z tej przyczyny?) bandyci bynajmniej nie czuli się zagrożeni…
Szatańskie kłamstwo i ludzka łatwowierność – te dwie cechy stały u podstaw rajskiego dramatu, opisanego w pierwszych rozdziałach Księgi Rodzaju. Bo przecież prowadząc naszych praprzodków na ewidentną zgubę, bies wprzódy nie omieszkał przekonać ich, że cały świat wygląda inaczej, aniżeli to na pierwszy rzut oka wygląda. Że nieliczne – słownie: sprowadzające się do jednego paragrafu – Boże zakazy nie są efektem troski o los „korony stworzenia”, ino najzwyklejszej w świecie zawiści Najwyższego, egoistycznego pragnienia utrzymania najcenniejszych wartości jedynie dla siebie. Jak się potoczyły losy ludzkości w wyniku dopuszczenia do głosu fałszywego dobroczyńcy – nie trzeba tego przypominać nikomu, zwłaszcza w kraju, gdzie od ćwierć wieku realizowana jest powszechna katechizacja już na poziomie szkolnym…
Co zrobić, kiedy czas wracać do domu na skuterze, motorze tudzież innym jednośladzie, a za oknem właśnie rozszalała się ulewa? Zostawić w diabły skuterek i wybrać inny (w domyśle bardziej dopasowany do warunków atmosferycznych) środek transportu – oto najlepsza rada. Tak też pomyślałem, kiedy przeszło tydzień temu przebywałem u swoich rodziców. W konsekwencji skuterek pozostał na podwórku starej kamienicy na Powiślu, a ja w drogę powrotną udałem się eleganckim, niskopodłogowym tramwajem marki Jazz. „Maszynę” postanowiłem odebrać niezwłocznie jak tylko pogoda się poprawi.
Samorządy czeka całkowita zmiana w sposobie rozliczania podatku VAT, a nawet całej filozofii myślenia o własnych strukturach. To następstwo wyroku z 29 września wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie tzw. jednego podatnika VAT (sygn. C-276/14). Jest on zbieżny z uchwałą polskiego Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. (sygn. akt I FPS 1/13), który stwierdził, że gminne jednostki budżetowe nie są podatnikami VAT, tylko cała gmina. O takim modelu JST pisało w raporcie „Samorząd 3.0” Forum Od-nowa.
Kilkadziesiąt lat temu – jeszcze u progu gomułkowskiej „małej stabilizacji” – Polskie Radio emitowało bodajże pierwszy w historii konkurs dla radiosłuchaczy, zatytułowany „Zgaduj-Zgadula”. Jak nietrudno się domyślić, pośród uczestników zmagań na antenie nie brakowało i takich, których poziom wiedzy odpowiadał dzisiejszemu kolokwializmowi „teledurniej”. Żenujące występy ignorantów przed liczącą miliony słuchaczy na całym świecie publicznością nie uszły uwagi ówczesnych satyryków – którzy w jednym z warszawskich kabaretów pokazali własną, jakże ciętą wizję konkursu:
Dwóch punktów zabrakło naszym siatkarzom do wygranej w pierwszym secie dzisiejszego pojedynku z reprezentacją Włoch. Jednego seta do uzyskania olimpijskiej promocji. Tylko i aż tyle. Urodzony we Włoszech syn byłego reprezentanta sbornej i naturalizowany Kubańczyk, byli głównymi architektami triumfu azzurich.
Decyzja Senatu o przywróceniu wersji ustawy o pomocy dla frankowiczów z piątego sierpnia bez poprawek SLD to zaledwie maleńki krok w dobrą stronę.
Mały Książę – międzygalaktyczny podróżnik i myśliciel z „pokolenia Z”, stworzony przed laty przez Antoine Saint Exupery’ego – podczas jednej ze swych wojaży odwiedził niedużą planetkę, znajdującą się we władaniu Króla. Zaiste, mądry i przewidujący był to monarcha. Choć miał władzę absolutną, zdawał sobie sprawę z oczywistych ograniczeń wynikających z praw fizyki czy biologii, przeciw którym nawet królewska wola niewiele może wskórać. – Jeśli rozkażę generałowi, aby zmienił się w morskiego ptaka, a generał nie wykona tego, to nie będzie wina generała. To będzie moja wina – powtarzał stary władca, choć na jednoosobowej planecie tak naprawdę nie bardzo miał komu wydawać rozkazy, choćby i te najrozsądniejsze…
Festiwal wyborczy, który zakończą wybory parlamentarne zaszkodził debacie publicznej. Nie idzie nawet o jakość przedkładanych propozycji, poziom i czytelność przekazu, czy wzajemne relacje pomiędzy partiami, politykami, a nawet instytucjami, których statutowe zadania wykluczają polityczne motywacje.
Oszołomy kontra solidarni? A może raczej eurolewactwo kontra realiści? Od czasu upadku muru berlińskiego i wojny w byłej Jugosławii mieszkańcy Starego Kontynentu nie byli podzieleni aż do tego stopnia. Dysputy na temat uchodźców – niczym oni sami – przekraczają kolejne granice w mediach. Już nie tylko dzienniki polityczne, społeczne czy gospodarcze dedykują swe łamy imigrantom; odniesienie do tej kwestii pojawiło się nawet na… portalu miłośników zabytkowych samochodów.
Dobiegające właśnie końca, tegoroczne lato upłynęło w stolicy pod znakiem… wykopków. Barczyści robotnicy, uzbrojeni w łopaty i minikoparki, za cel wzięli czerwone wiaty na przystankach autobusowych i tramwajowych. W miejsce charakterystycznych, obłych sylwetek warszawskich przystanków pojawiły się nowe, w których przejrzystość szklanych tafli równoważą cienkie wstawki z polerowanej stali nierdzewnej. Co poniektórzy twierdzą zresztą, że „to już było” – wskazując na, spotykane jeszcze tu i ówdzie, wiaty przystankowe pamietające jeszcze czasy późnego Gierka…
Do niedawna wszystko wskazywało na to, że złożony w sierpniu 2013 roku do Laski Marszałkowskiej prezydencki projekt ustawy o współdziałaniu w samorządzie terytorialnym na rzecz rozwoju lokalnego i regionalnego oraz o zmianie niektórych ustaw (druk nr 1699) nie ma szans na uchwalenie: najpierw bardzo długo czekał na procedowanie, potem dorobił się negatywnej opinii Rządu, a następnie został skrytykowany przez środowiska samorządowe. I kiedy wszystko wskazywało na to, że jego jedynym obrońcą pozostanie Kancelaria b. Prezydenta RP Bronisława Komorowskiego, wrócono do prac sejmowych. W efekcie 4 sierpnia Komisja Samorządu Terytorialnego i Polityki Regionalnej przekazała sprawozdanie, rekomendujące uchwalenie tego dokumentu.
Co Sejm popsuł, Senat naprawił – takie głosy pojawiają się po wczorajszej decyzji wyższej izby parlamentu w sprawie tzw. ustawy o restrukturyzacji kredytów walutowych. I choć nie wiadomo jeszcze czy rekomendacje senackiej komisji budżetu i finansów publicznych, zmierzające do przywrócenia podziału kosztów przewalutowania po połowie pomiędzy banki i frankowiczów, znajdą uznanie całej wyższej izby parlamentu, następnie zaś Sejmu i głowy państwa – już dziś daje się zauważyć optymizm. Przekonanie, że oto, na naszych oczach, populizm sromotnie przegrał z praworządnością.