Autor: NIE

W ubiegłym tygodniu inwestorzy wydawali się szczególnie faworyzować euro i jena podczas zamieszania towarzyszącego spotkaniom banków centralnych oraz gołębim komunikatom ze strony FED, które jednocześnie zaważyły na poziomach dolara.

W ubiegłym tygodniu solidne dane ekonomiczne napływające z Europy były wsparciem funta brytyjskiego oraz euro wobec wyglądającego nieco bezbronnie dolara. Raport o PKB Anglii wybijał się na pierwszy plan, natomiast dolar zanotował  trzeci tydzień z rzędu spadki wobec głównych walut z koszyka dominującego na rynku wymiany.

Najważniejszym wydarzeniem zeszłego tygodnia było przemówienie szefa FED-u Bena Bernanke przed amerykańskim Kongresem.

W ubiegłym tygodniu obserwowaliśmy zmianę nastawienia wobec euro ze złego na w zasadzie jeszcze gorsze, co wpłynęło na mocną deprecjację wspólnej waluty. Niestabilność polityczna wzrosła wraz z wydarzeniami w Portugalii – rezygnacja ministra finansów i ministra spraw zagranicznych – co otworzyło drogę do nowych wyborów.

W ubiegłym tygodniu spin doktorzy musieli ratować rynki finansowe. W przypadku Stanów Zjednoczonych byli to członkowie FED, włącznie z Benem Bernanke, tonujący rynkową reakcję na wydźwięk ostatniego posiedzenia FOMC. W Chinach był to rząd, który nagle zmienił swoje postanowienie odnośnie zapewniania systemowi bankowemu płynności.

Rynki wschodzące, a co za tym idzie – ich waluty nie otrzymały w tym tygodniu wyczekiwanego wytchnienia ze strony FOMC. Waluty takie jak rupia indyjska i lira turecka odnotowały rekordowo niskie poziomy w stosunku do dolara. Zmiana perspektywy dla programu ilościowego łagodzenia Fedu miała spory wpływ na akcje, papiery dłużne oraz płynność na rynkach walutowych.

Miniony tydzień nie obfitował w wiele raportów gospodarczych i wydarzeń politycznych, jednak okazał się bardziej interesujący niż oczekiwało tego wielu inwestorów. Globalne rynki akcji doznały załamania, a aukcje amerykańskich obligacji wypadły słabo. Waluty rynków wschodzących i krajów eksportujących surowce traciły na całej linii, jednocześnie mogliśmy obserwować umocnienie się tzw. bezpiecznych przystani – japońskiego jena i szwajcarskiego franka.

Po ostatnim braku danych oraz konkretnych zdarzeń ekonomicznych, w tym tygodniu kalendarz został wypełniony po brzegi danymi i wyzwaniami dla inwestorów. Banki centralne Europy, Australii oraz Anglii spotkały się  tym tygodniu, aby omówić swoją politykę monetarną. Wszystkie trzy banki postanowiły zostawić ją bez zmian. Dane gospodarcze opublikowane w strefie euro ujawniły pewne znaki stabilizacji w gospodarce, natomiast dane z USA postawiły znak zapytania nad dalszym ożywieniem w gospodarce.

Gdyby nie koniec miesiąca to zakres wahań kursowych byłby jeszcze mniejszy z uwagi na brak istotnych danych ekonomicznych i wydarzeń oraz święta w USA i Wielkiej Brytanii. Sytuacja unormowała się po publikacji danych z USA, gdzie ceny domów osiągnęły 7-letnie maksimum, a nastroje konsumentów maksimum 5-letnie.

Strach staje się coraz mniej istotnym czynnikiem wpływającym na rynki walutowe, ustępując miejsca fundamentalnym danym gospodarczym, wpływającym na kształt polityki pieniężnej w poszczególnych krajach. W zeszłym tygodniu, słabe raporty ekonomiczne z Europy wyraźnie kontrastowały z bardzo dobrymi danymi zza oceanu.

Tydzień na rynkach walutowych zapoczątkowały i zakończyły dni świąteczne. Rynki japoński i brytyjski były zamknięte w poniedziałek, natomiast większość krajów Europy świętowała w czwartek. Dni wolne negatywnie wpłynęły na płynność pieniądza, a dodatkowym czynnikiem był brak konkretnych danych i wydarzeń z Europy i USA.

Ubiegły tydzień obfitował w wydarzenia wywierające presję na inwestorach, w szczególności spowodowane przez posiedzenia EBC i Fed. Amerykański dolar osłabił się po tym, jak komitet FOMC pozostawił poziom stymulacji monetarnej na dotychczasowym poziomie, dodając jednocześnie, że gotów jest zaoferować więcej wsparcia dla amerykańskiej gospodarki.

Komunikaty z zeszłego tygodnia podsumowujące spotkania Międzynarodowego Funduszu Walutowego, Banku Światowego i  grupy G20, nadały ton rynkom na cały tydzień. G20 raczej pobłażliwie skomentowało agresywne działania Banku Japonii dotyczące przeciwdziałania deflacji, uznając spadki na jenie za efekt uboczny tych działań. Kolejnym punktem obrad były pozytywne skutki działań oszczędnościowych.

W zeszłym tygodniu rynki walutowe wykazały się dużą zmiennością. Była ona jednak niczym w porównaniu do tego co stało się na rynku złota. Ceny złota zanotowały największą dzienną zmianę od 30 lat, pikując w dół po tym jak centralny bank Cypru ogłosił wyprzedaż swoich rezerw by spełnić warunki planu ratunkowego. Decyzja ta wywołała falę spekulacji, że banki we Włoszech i Hiszpanii zachowają się podobnie, co wywołało gwałtowną wyprzedaż złotego kruszcu.

Główny temat rynków walutowych

W zakresie danych ekonomicznych, globalna prognoza wzrostu wykazała pewną stabilizację – chińskie publikacje dotyczące inflacji i bilansu handlowego wykazały oznaki silnego popytu konsumpcyjnego połączonego ze wzrostem importu.