Trudniej teraz zwolnić pracownika w wieku emerytalnym

Korzystanie z ochrony przed zwolnieniem przez pracowników w wieku przedemerytalnym, co do zasady trwa 4 lata aż do osiągnięciem przez nich wieku uprawniającego do przejścia na emeryturę (art. 39 K.p). W tym okresie pracodawca nie może wypowiedzieć im umowy o pracę ani zmienić im warunki zatrudnienia ( poza pewnymi sytuacjami wyjątkowymi).

Przejściowa zmiana zasad

Do wejścia w życie ustawy obniżającej wiek emerytalny a więc do 1 października 2017 r. osiągniecie przez pracownika tego wieku oznaczało, więc automatycznie koniec przysługującej mu ochrony. Obecnie jednak wielu pracowników, którzy ukończyli 60 lat (kobiety) i 65 ( mężczyźni) nadal może z niej korzystać, mimo, że mogą już ubiegać się o emeryturę z ZUS. Ustawa obniżająca wiek emerytalny, czyli ustawa z 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r. poz. 38), dalej nowela w przepisach przejściowych zmieniła, bowiem zasady podlegania takiej ochronie dwóm grupom pracowników.

Dwie grupy inaczej

Pierwszą z nich stanowią pracownicy, którzy dniu wejścia reformy w życie byli już objęci ochroną przedemerytalną. Ich dotyczy art. 28 noweli dający im prawo korzystania z tej ochrony aż do dnia osiągnięcia wieku emerytalnego sprzed zmian wynikających z nowelizacji.

Na przykład  kobieta urodzona w sierpniu 1958 r. na podstawie obowiązujących przed reformą emerytalną przepisów wiek emerytalny osiągnęłaby w lipcu 2020 r. (w wieku 61 lat i 11miesięcy). W związku z tym, że w dniu wejścia w życie reformy korzystała już z ochrony stosunku pracy jej stosunek pracy będzie chroniony aż do lipca 2020 r, mimo, że w myśl obecnych przepisów wiek emerytalny (60 lat), osiągnie już w sierpniu 2018 r.

Drugą grupę stanowią pracownicy, którzy w dniu wejścia w życie reformy nie są objęci ochroną stosunku pracy a wiek emerytalny (60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn) osiągną przed upływem 4 lat od tego dnia. Te osoby zgodnie z art. 29 noweli korzystać będą z ochrony przez 4 lata, licząc od dnia wejścia w życie tej ustawy, (czyli od 1 października 2017 r. do 1 października 2021 r.) także wówczas, gdy upływ tego okresu przypadnie po osiągnięciu nowego wieku emerytalnego.

Na przykład mężczyzna urodzony w kwietniu 1955 r. gdyby  nie obowiązująca od 1 października reforma mógłby przejść na emeryturę w kwietniu 2022 r., czyli po ukończeniu 67 lat życia. A więc ochroną przedemerytalną zostałby objęty od kwietnia 2018 r. Po wejściu w życie nowych przepisów może przejść na emeryturę już w kwietniu 2020 r. Jeśli będzie jednak pracował jego stosunek pracy będzie chroniony aż do 1 października 2021 r.