Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Banki radzą sobie z zarządzaniem ryzykiem, ale w okresie pokryzysowym pojawiły się nowe obszary niepewności, wymykającej się zdolności do szacowania ryzyka. Wzrost kapitałów i odporności banków na zwykłe rodzaje ryzyka nie jest w stanie zabezpieczyć ich przed sytuacjami nadzwyczajnymi. A takich szarych łabędzi – przybywa.
Aktualnie dostępne technologie biometryczne przed zastosowaniem w transakcjach bankowych powinny być gruntownie przetestowane w kontekście bezpieczeństwa i właściwie przystosowane pod względem użyteczności. Biometria jednak w technologicznym wyścigu zbrojeń powinna wygrać – mówi Witold Sudomir, dyrektor Biura Bezpieczeństwa Fizycznego i Rozwoju Technologii w PKO Banku Polskim.
Tradycyjne, stosowane przez banki metody oceny ryzyka operacyjnego i kredytowego na razie się sprawdzają, choć nie we wszystkich grupach klientów są równie efektywne. Nowe narzędzia polegające na analizie danych mogłyby bankom w wielu obszarach pomóc – mówi Mateusz Pikosz z firmy doradczej Finalyse.
Państwo może stać się inicjatorem i gwarantem umowy społecznej, która doprowadzi do wzrostu zaufania i umożliwi długoterminowe oszczędności, niezbędne dla rozwoju gospodarki. Zmaterializowanie się rosnącego od lat ryzyka w SKOK-ach pokazało, że władza publiczna nie może unikać odpowiedzialności za system finansowy – mówi Krzysztof Pietraszkiewicz, prezes Związku Banków Polskich.
Europejskie banki po kryzysie nie odzyskały jeszcze równowagi, a ich największym problemem jest niska rentowność. Siła kapitałowa banków poprawiła się, ale akcja kredytowa pozostanie jeszcze długo w stagnacji, więc firmy potrzebują jednolitego rynku kapitałowego – mówi nam Jan Schildbach, dyrektor zespołu ds. sektora bankowego i rynków kapitałowych w Deutsche Bank Research.
Poprzednie władze UE w ciągu ostatniego roku urzędowania parokrotnie dały sygnał, że trzeba zając się kwestią narastających społecznych nierówności. Niewykluczone, że będzie to ważny punkt agendy nowej Komisji, Rady i Parlamentu. Badania pokazują, że Europejczycy cierpią na „genetyczną chorobę” – wyczulone poczucie sprawiedliwości społecznej.
Polskie banki, podobnie jak czeskie i słowackie, czekają dwa, trzy lata łatwego i nudnego ciułania wciąż większych i większych pieniędzy – jeśli oczywiście powolne ożywienie w strefie euro się utrzyma i uniknie ona deflacji oraz recesji. Ciekawie będzie na południu naszego regionu – w Słowenii, Chorwacji, Rumunii, Bułgarii i na Węgrzech. Tam nadejdzie czas na fuzje.
Wzorowane na dojrzałych rynkach finansowych zmiany prawa dotyczącego listów zastawnych pomogą sektorowi bankowemu w uzyskaniu dostępu do średnio- i długoterminowego kapitału po rozsądnej cenie. Dzięki temu banki utrzymają możliwości zaspokojenia popytu na kredyty mieszkaniowe – mówi Piotr Cyburt, prezes mBanku Hipotecznego.
Wysokość opłaty ostrożnościowej na ten rok została ustalona tak, żeby nie obciążać nadmiernie sektora, ale systematycznie budować zasoby finansowe służące jego bezpieczeństwu. W Polsce zostaną wprowadzone mechanizmy resolution gdy będą uchwalone w Unii, żeby na zagrożone banki nie wydawać publicznych pieniędzy – mówi Jerzy Pruski, prezes BFG.
Gospodarka trwale weszła już na ścieżkę wzrostu. Prezesi największych banków optymistycznie liczą, że w tym roku ich instytucje zarobią więcej niż w poprzednim roku. Sukces nie jest jednak zagwarantowany. Co może zmącić optymizm w bankach?
Pod wpływem regulacji Bazylea III banki wzmocniły kapitały i są coraz bardziej odporne na mogące nastąpić szoki – wynika z najnowszego monitoringu Bazylejskiego Komitetu Nadzoru Bankowego (BCBS). Najlepiej udaje się to największym globalnym instytucjom, dzięki czemu są wciąż zbyt wielkie, żeby upaść. W pokryzysowych regulacjach nie do końca o to chodziło.