Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Znaleziono 712 artykuły
W przededniu referendum w Wielkiej Brytanii prawdopodobieństwo Brexitu – bazujące na zakładach bukmacherskich – wynosiło zaledwie kilkanaście procent. Również inwestorzy nie wierzyli w zwycięstwo obozu „Leave”. Na przekór powszechnemu optymizmowi, Brytyjczycy zdecydowali się opowiedzieć za opuszczeniem Unii Europejskiej.
Szok. Niedowierzanie. Brytyjczycy ku zaskoczeniu wszystkich, w tym przede wszystkich rynków finansowych, opowiedzieli się za wyjściem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej (UE). W reakcji na to funt do dolara potaniał o prawie 11%, japońska giełda spadła o 7%, szwajcarski frank podrożał o 6% do 4,19 zł. I to nie koniec zamieszania na rynkach finansowych. Dziś tworzy się historia. Ruszyła lawina, która bardzo wiele może zmienić. Zarówno w europejskiej polityce, jak w i światowej gospodarce, i na rynkach finansowych.
Środa przynosi lekką poprawę nastrojów na rynkach finansowych. Rośnie apetyt na ryzyko. Uwidacznia się to przede wszystkim we wzrostach cen akcji i surowców, a także w spadku popytu na bezpieczne aktywa.
Wtorek na europejskich giełdach przyniósł, może nie tak spektakularne, jak mieliśmy okazję oglądać podczas poniedziałkowej sesji, ale wzrosty. Brytyjski FTSE 100 zyskał na koniec notowań 0,36%, francuski CAC40 wzrósł o 0,61%, a niemiecki DAX o 0,54%.
Nowe sondaże przed referendum w Wielkiej Brytanii dają nadzieje na to, że być może żadnego BREXIT-u nie będzie. To potwierdza wcześniejsze sygnały z weekendu. Stąd też rynki finansowe reagują spokojnie. Rano złoty pozostaje stabilny, funt jest nieco mocniejszy, a europejskie giełdy korygują wczorajsze wzrosty.
Wejdą, nie wejdą? – śpiewał w 1981 roku Tadeusz Ross. Oficjalnie chodziło o mrówki, w podtekście – o żołnierzy „zaprzyjaźnionych” krajów Układu Warszawskiego. Do najbliższego czwartku śpiewamy „wyjdą, nie wyjdą?” zastanawiając się, co zrobią Brytyjczycy: zostaną w Unii Europejskiej, czy oddzielą się od niej Kanałem La Manche? I znów (może niekoniecznie tak, jak by chcieli) mają wpływ na cały świat. Złoto drożeje, frank szwajcarski się umacnia, ankieterzy szaleją, sondaże wahają się w obie strony.
Na światowych giełdach w czwartek znów zapanowała nerwowość, a indeksy poddały się silnej presji podaży. Niemiecki DAX zakończył dzień stratą 0,59%, francuski CAC 40 spadł o 0,45%, a brytyjski FTSE 100 o 0,27%. Warszawski WIG 20 zakończył notowania poniżej poziomu otwarcia, tracąc 2,22%, a obroty na całym rynku wyniosły ponad 950 mln zł.
Takie mniej więcej emocje towarzyszą maklerom i inwestorom indywidualnym na europejskich parkietach od początku tygodnia. Nastroje były bardzo pesymistyczne, co przekładało się na spadki na rynkach Starego Kontynentu. Słabe zachowanie na giełdach azjatyckich – Japoński Nikkei zniżkował o 1,00%, a chiński indeks Hang Seng spadł o 0,61% – w szybkim tempie przełożyło się na zachowania inwestorów w Europie.
W nadchodzącym tygodniu na swych posiedzeniach zbiorą się FED, Bank Japonii i szwajcarski bank centralny. Choć największe znaczenie dla rynków finansowych będzie mieć decyzja amerykańskiej rezerwy federalnej, to z uwagą będą śledzone posunięcia także dwóch pozostałych.
O czymże dumać na paryskim bruku? Siędę, napiszę jaką rzecz do druku – tak sparafrazował Epilog „Pana Tadeusza” nieodżałowanej pamięci Andrzej Waligórski. A na warszawskim bruku? Niestety, ciągle walają się po nim franki. Denominowane w złotych. Kiedy bowiem wydawało się, że kolejny projekt pomocy frankowiczom ograniczy się do strat banków, pojawiła się nowa idea: bank na złe kredyty (dokładnie – toksyczne, czyli we frankach szwajcarskich). To miałoby rozłożyć straty kredytodawców na lata.
Notowania na europejskich giełdach w środę przebiegały według ułożonego w ostatnich dniach schematu. Zauważalny był wyraźny podział pomiędzy rynkami wschodzącymi, a już rozwiniętymi rynkami zachodniej Europy. Dla przykładu, niemiecki DAX zakończył dzień, notując stratę sięgającą 0,69%, podobnie było we Francji, gdzie indeks CAC 40 stracił 0,61%.
Kolor zielony dominował we wtorek na europejskich parkietach. Praktycznie od samego początku notowań inicjatywę przejęli kupujący akcje. Popyt wspierały w dużej mierze publikowane dane makroekonomiczne. Poznaliśmy między innymi finalny odczyt PKB liczonego dla całej strefy euro, który w pierwszym kwartale wzrósł o 0,6% w odniesieniu kwartał do kwartału (prognoza 0,5%) i 1,7% w odniesieniu rok do roku.
Prezydenckie propozycje dla zadłużonych w walutach rozwodnione i rozłożone w czasie. Bez wpływu na złotego, który zyskuje na bazie dobrych nastrojów dla rynków wschodzących po zmianie percepcji w kwestii przyszłości polityki pieniężnej w USA. Będzie dalej odzyskiwał straty. Posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej przejdzie bez echa.
Rynek stopy procentowej – Dobre nastroje na świecie wraz z umacniającym się złotym i informacją o znaczącym ograniczeniu podaży SPW na czwartkowej aukcji wspierają krajowy dług. Rynek walutowy – Złoty najsilniejszy od blisko dwóch miesięcy. Dolar pozostaje pod presją gołębiego Fedu.
Już po raz piąty bankowcy, przedstawiciele kancelarii prawnych oraz niezależni eksperci uczestniczyli w Kongresie Prawa Bankowego i Informacji. Obrady forum, zorganizowanego przez Związek Banków Polskich w warszawskim Klubie Bankowca, koncentrowały się wokół najistotniejszych wyzwań dla współczesnej polskiej bankowości.
Prezes Fed ocenia jako niepokojący ostatni raport z rynku pracy, co rynek odbiera jako oddalenie perspektywy podwyżki stóp procentowych i zwiększa apetyt na ryzyko. Złoty wyraźnie zyskuje i będzie dalej odzyskiwał straty.
Był kiedyś taki film (na podstawie książki oczywiście): „Neverending story”. Na taką opowieść zanosi się w kwestii frankowiczów. Na dodatek coraz bardziej przypomina ona twórczość kiepskiego pisarza: kiedy już bohater zaczyna wychodzić na prostą, przytrafia mu się kolejne nieszczęście. Skala tych nieszczęść jest różna, w przypadku tej polskiej historii – mierzalna. Złotówkami. Problem tylko taki, że za jej bohatera jedni uznają frankowego kredytobiorcę, inni – udzielające tych kredytów banki. Właściwie rację mają jedni i drudzy.
Biuro Informacji Kredytowej przekazuje najbardziej aktualne dane zbiorcze (stan na marzec 2016 r.), dotyczące tego, kim jest statystyczny frankowicz i jak sumiennie reguluje raty kredytu we frankach.
Był kiedyś taki firm „Niekończąca się opowieść”. Jak tak dalej pójdzie, będzie można nakręcić jego polską wersję z podtytułem – na przykład „Epopeja frankowa”. Sytuacja jest coraz bardziej skomplikowana, dzieli społeczeństwo nie mniej niż choćby sprawa Trybunału Konstytucyjnego.
Okres przed kryzysem finansowym w 2007/2008 roku to w Polsce czas zaciągania kredytów we franku szwajcarskim. Niskie oprocentowanie i niski kurs franka spowodowały masowe zainteresowanie zapożyczeniem się w helweckiej walucie, a ryzyko jej aprecjacji nie było w najmniejszym stopniu brane pod uwagę.
– Atmosfera wokół instytucji zaufania publicznego, jakimi są banki, nie może być kształtowana w taki sposób, który w ostatecznym rozrachunku prowadzi do podejmowania destabilizujących decyzji – tymi słowami prezes Związku Banków Polskich Krzysztof Pietraszkiewicz odniósł się do podejmowanych w ostatnim czasie posunięć legislacyjnych, mających za cel zwiększenie obowiązkowych obciążeń finansowych dla sektora bankowego.
Z prof. dr hab. Ireną Kotowską, kierownikiem Zakładu Demografii w SGH, przewodniczącą Komitetu Nauk Demograficznych PAN, rozmawiali Przemysław Barbrich i Jan Osiecki.
Równo 12 miesięcy temu decyzja Szwajcarskiego Banku Narodowego o uwolnieniu kursu franka wywołała nad Wisłą poruszenie niepomiernie większe niż w kraju macierzystym. Z inicjatywą racjonalnego rozwiązania problemu gwałtownie rosnących rat jako pierwszy wystąpił sektor bankowy; już w styczniu 2015 roku pojawiła się pierwsza propozycja wsparcia dla kredytobiorców, zaś kompleksowy pakiet opracowany przez Związek Banków Polskich zaprezentowano podczas Forum Bankowego w dniu 11 marca ub.r. Jakie działania podejmowane były przez miniony rok w tej sprawie – i do czego doprowadziły?
mBank uruchomił e-kantor dla klientów indywidualnych. Za jego pośrednictwem będą mogli szybko wymienić walutę, np. gdy zabraknie im jej podczas urlopu zagranicą. Z kantoru będzie można korzystać także na urządzeniach mobilnych. Usługa jest bezpłatna.
Najemca przez ostatnią dekadę płacił więcej za swoje lokum niż właściciel. Ten drugi spłacając ratę powinien też pozbyć się sporej części swojego długu, a przez 10 lat wartość posiadanej nieruchomości wyraźnie wzrosła. Efekt? Przeciętny właściciel z Warszawy ma dziś majątek niemal o 180 tys. zł wyższy niż najemca – wynika z szacunków Lion’s Bank. Gorzej byłoby, gdyby na zakup kredytobiorca zadłużył się w zagranicznej walucie.
Rozmowa ze Sławomirem S. Sikorą – Prezesem Zarządu Banku Handlowego w Warszawie
Rozmowa ze dr hab. Sebastianem Buczkiem – Prezesem Zarządu TFI QUERCUS
„Big i BIK Data w bankowości” – pod takim, nieco prowokacyjnym tytułem przebiegała kolejna część Kongresu Ryzyka Bankowego. Jak nietrudno się zorientować, osią dyskusji było wykorzystanie bogatych zbiorów danych gromadzonych we współczesnej gospodarce do oceny zdolności kredytowej – i kwestia, w jakim stopniu optymalnie łączyć informacje uzyskane ze zbiorów Big Data (w tym również portali społecznościowych) z danymi gromadzonymi w sposób tradycyjny w Biurze Informacji Kredytowej celem pogłębienia takiej analizy.
Rynek mieszkaniowy bije kolejne rekordy, co świadczy o dobrej kondycji tego sektora. Niemniej każda dobra passa ma kiedyś swój koniec. Warto zawczasu się do tego przygotować. Lion’s Bank prezentuje cztery rozwiązania, które mogą w tym pomóc.
Rozmowa ze Zbigniewem Jagiełło – Prezesem PKO Banku Polskiego