Autor: Roman Przasnyski

W historii naszej giełdy maj kończył się tak pomyślnie, jak miniony, jedynie dwukrotnie. Zwykle majowa zwyżka była korygowana w czerwcu. Prawdopodobnie będzie tak tym razem. Czas pokaże także, czy rację mieli ci, którzy w maju kupowali akcje, czy ci, którzy się ich pozbywali.

Dynamiczne wzrosty na głównych giełdach świata opierają  się na przekonaniu, że ożywienie w globalnej gospodarce nadejdzie w drugiej połowie roku. Na naszym parkiecie takiej wiary jest znacznie mniej. Zagrożenie wynikające z dłuższego niż się oczekuje czasu powrotu dobrej koniunktury, jest bardzo realne.

Dysproporcje między notowaniami złota i giełdowych indeksów występują dość rzadko. Niemal zawsze są sygnałem większych zmian na rynkach. Być może trzeba wypatrywać ich już w nieodległej przyszłości. Wszystko wskazuje na to, że będą one niekorzystne dla akcji.

Na warszawskim parkiecie giełdowa zasada, mówiąca, że po trzech obniżkach stóp nadchodzi hossa, wyraźnie się nie sprawdza. Nasz rynek ma swój schemat w wariantach na ostry kryzys i łagodne spowolnienie w gospodarce. Na razie trudno określić, jaki scenariusz właśnie przerabiamy.

Giełdowe spółki odczuwają skutki giełdowej dekoniunktury, choć nie są one dramatyczne. W pierwszym kwartale 2013 r. po raz pierwszy firmy wchodzące w skład WIG20 zanotowały spadek przychodów ze sprzedaży. Wciąż osiągają zyski, ale są one coraz mniejsze.

Patrząc na światowe giełdy, niełatwo dostrzec indeks wyglądający podobnie, jak nasze wskaźniki. Jeśli spojrzymy nieco szerzej, szybko znajdziemy wykres wyglądający niemal identycznie, jak WIG20. Jest nim wykres kontraktów terminowych na miedź.

Indeksy na Wall Street po pięciu latach wróciły do poziomu sprzed krachu. Naszym wskaźnikom daleko do odrobienia strat. Trudno więc wskazać uniwersalny horyzont, z punktu widzenia optymalizacji strategii. Ogólna zasada jest prosta: wydłużanie czasu trwania inwestycji zmniejsza ryzyko z nią związane.

Spożycie indywidualne, jeden z głównych silników gospodarki, od pięciu lat pracujący coraz mniej dynamicznie, w ostatnim kwartale 2012 r. odmówił posłuszeństwa, spadając o 0,2 proc. Bez jego ponownego uruchomienia trudno wyobrazić sobie powrót dobrej koniunktury.

Do niedawna indeksy małych i średnich spółek zachowywały się wyraźnie lepiej niż wskaźnik blue chips. W ostatnich dniach ich sytuacja znacznie się pogorszyła. To znak, że osłabienie gospodarcze może być poważniejsze i dłuższe, niż oczekiwano.

Choć medialnym hitem stało się tąpnięcie na rynku złota i srebra, bardziej niepokoić powinny niemniej dotkliwe spadki cen miedzi i ropy naftowej. Tendencje te trzeba jednak rozpatrywać łącznie. Złoto i srebro boją się zmiany polityki Fed, miedź i ropa martwią się stanem gospodarki.

Jeszcze niedawno mówiło się, że bez wzrostu notowań banków trudno o hossę. Być może w najbliższych miesiącach będziemy mieli okazję przetestować aktualność tej tezy. WIG Banki zachowuje się w ostatnich miesiącach znacznie lepiej niż WIG20. To może być dobry znak.

Od początku 2013 r. widoczny jest kontrast między rosnącymi cenami polskich obligacji skarbowych a spadającym indeksem największych spółek giełdowych. Można odnieść wrażenie, że kapitał zagraniczny ten pierwszy uznaje za dojrzały, zaś drugi traktuje wciąż jak wschodzący.

Mimo nienajlepszej koniunktury giełdowej, notowania spółek zajmujących się windykacją wierzytelności zyskują na wartości. Dobrą passę wykorzystał fundusz Enterprise Investors, pozbywając się pakietu akcji Kruka, największej spółki z branży.

Choć w ubiegłym roku wyraźnie widoczne było spowolnienie gospodarcze, a na horyzoncie pojawiły się kłopoty, spółki giełdowe zamierzają wyjątkowo chętnie i szczodrze dzielić się zyskami z akcjonariuszami.

Coraz większa liczba parametrów makroekonomicznych wskazuje, że Stany Zjednoczone są na ścieżce dynamicznego wzrostu. W tym obrazie szwankuje jednak wyraźnie jeden element. Dość istotny, bo jest nim właśnie sama dynamika wzrostu gospodarczego.

Warszawski parkiet nie reaguje na żadne pozytywne sygnały i bodźce. Nie zadziałały obniżki stóp procentowych, inwestorzy nie bardzo wierzą w mającą nadejść wkrótce poprawę sytuacji w gospodarce. W przeszłości zwyżkom pomagała niska inflacja. Tym razem może być podobnie.

Pierwszy kwartał dał zarobić inwestorom na większości giełd, choć nie brakowało rozczarowań. Te ostatnie przeważały na rynku surowcowym. Trzeba było dużo szczęścia i odporności na ryzyko, by osiągnąć na nim zysk.

Analiza wyników największych spółek potwierdza tendencje, panujące w gospodarce. Zmniejszają się przychody firm i spadają zyski, choć pogorszenie wystąpiło z niewielkim opóźnieniem. Obecny rok prawdopodobnie przyniesie kontynuację niekorzystnych zjawisk.

Choć sezon na dywidendy jeszcze się na dobre nie rozpoczął, to przy okazji publikacji wyników finansowych zarządy spółek składają deklaracje w kwestii zamiarów dzielenia się zyskiem z akcjonariuszami. Wszystko wskazuje na to, że ten rok będzie rekordowy, przynajmniej pod względem liczby firm płacących dywidendę.