Autor: Roman Przasnyski

Po marcowej obniżce o 50 punktów bazowych, media obwieściły, że mamy najniższe stopy procentowych w historii. Jednak gdy spojrzymy na nie w ujęciu realnym, czyli uwzględniając inflację, okaże się, że naszą politykę pieniężną wciąż można uznawać za restrykcyjną.

Polskie papiery dłużne biją rekordy popularności i osiągają rekordowo wysokie ceny. Jeśli spojrzeć na dane NBP, to zainteresowanie nimi zagranicy trwa już od czterech lat. Korzysta na tym także nasz rynek akcji, na którym widoczna jest obecność globalnego kapitału.

Ponownie nasilają się formułowane przez analityków i inwestycyjnych guru opinie, że wkrótce możemy mieć do czynienia z rewolucją. W jej wyniku miałby nastąpić znaczący przepływ kapitału z rynku obligacji na rynek akcji.

Dane dotyczące nie tylko polskiej, ale także europejskiej i amerykańskiej gospodarki są złe. Skala spowolnienia jest zaskakująco duża. Równie duże są nadzieje, że sytuacja szybko się poprawi. Są ku temu pewne przesłanki.

Choć politycy ostatnio znów coraz częściej mówią walutowej wojnie, fachowcy uspakajają, że nic takiego nie ma miejsca. Duże wahania kursów walut są jednak faktem i to zjawisko może być źródłem kolejnej odsłony kryzysu na globalną skalę.

Rok 2012 był na warszawskim parkiecie rekordowy pod względem stopy dywidendy. Obecny nie powinien być dużo gorszy. Szczęśliwcy mogą liczyć na sowite wypłaty, bijące na głowę lokaty bankowe.

Choć od początku roku widoczna jest przewaga małych spółek nad szerokim rynkiem i indeksem tuzów, jest ona zbyt mała i trwa zbyt krótko, by być pewnym, że idzie hossa. Na potwierdzenie dobrej koniunktury trzeba jeszcze poczekać.

Większość prognoz zakłada dobry rok dla indeksu naszych blue chips. Mają one szansę się sprawdzić, mimo iż patrząc na skład spółek z WIG20, można mieć wiele wątpliwości.

Ostatnie miesiące pokazują, że można się spodziewać sporych zysków z inwestycji na rynkach wschodzących, choć jeszcze do niedawna nie było o nie łatwo i wielu graczy mogło się zniechęcić do egzotycznych przygód.

Tytułowe stwierdzenie jest tak oczywiste, że często zapomina się o jego znaczeniu. Warto jednak patrzeć nie tylko na oficjalne stopy procentowe, ale na rynkowy koszt pieniądza. Jego wysokość trafnie wskazuje kierunek ruchu giełdowych indeksów.

Obserwowana od kilku dni siła małych spółek to klasyczny efekt stycznia. Statystykom można wierzyć lub nie, ale nie sposób nie wierzyć własnym oczom. W tym roku rajd small cap widać bardzo wyraźnie.

Złoty był w 2012 r. jedną z najmocniej zyskujących walut na świecie. Dla jednych to powód do radości, dla innych przyczyna kłopotów. Dla inwestorów najważniejsze są zyski. Warto więc pomyśleć, jak siłę waluty wykorzystać i uniknąć pułapek.

Nasza giełdowa prognoza na 2012 rok nosiła tytuł: „trudno liczyć na hossę, ale warto zbierać akcje”. Choć spełniła się jedynie w połowie, ci którzy poszli za jej wskazaniami nie powinni być rozczarowani, choć mogą czuć niedosyt.