Komentarze ekspertów
Rynki o poranku – giełdy rosną, funt traci
Nieudana końcówka udanego tygodnia odchodzi w niepamięć wraz z poniedziałkowym otwarciem rynków. Nastroje w Azji ponownie się polepszyły dzięki wydarzeniom w Chinach i przerwaniu wzrostowej passy jena. Na rynku walutowym cały czas w centrum uwagi znajduje się funt, któremu porozumienie na szczycie UE niewiele dało.
Gospodarka: Informacje – Wydarzenia – Opinie
W ubiegłym tygodniu USD stał się głównym obiektem uwagi inwestorów, a jego osłabienie odnotowane po pewnych „gołębich” uwagach członków Federalnego Komitetu Otwartego Rynku przyczyniło się do wsparcia metali szlachetnych i przemysłowych. Wsparcie to trwało do piątku, kiedy to miesięczny raport w sprawie zatrudnienia w Stanach Zjednoczonych wykazał oznaki presji na płace, co przyczyniło się do realizacji zysków.
Spadek stopy bezrobocia, przyspieszenie tempa wzrostu płac oraz poprawa wskaźników aktywności zawodowej Amerykanów stwarzają presję na Fed, by kontynuować podwyżki stóp procentowych. Jednak sygnały płynące z innych sfer gospodarki, w szczególności przemysłu, sugerują wstrzymanie się z dalszym zacieśnianiem. Bank centralny powinien przyjrzeć się sytuacji i nie podnosić stóp w marcu.
Głównym wydarzeniem minionego tygodnia na rynku walutowym była publikacja danych z amerykańskiego rynku pracy – chociaż liczba nowych miejsc pracy w sektorze pozarolniczym wzrosła w styczniu mniej niż oczekiwano (151 tys. wobec mediany oczekiwań rynkowych na poziomie 190tys) to już stopa bezrobocia zaskoczyła in plus schodząc do 8-letniego minimum (4,9% wobec oczekiwań na poziomie 5%). Pomimo nieco gorszych danych dotyczących nowych miejsc pracy, spadek stopy bezrobocia poniżej poziomu 5% został na tyle pozytywnie odebrane przez rynek, że umożliwiło to umocnienie dolara wobec euro po trwającym od poniedziałku do czwartku osłabieniu. Efekt ten prawdopodobnie nie będzie jednak trwał zbyt długo.
Agencje ratingowe zagięły na Polskę parol. Obniżenie ratingu przez Standard & Poor’s do poziomu BBB+ (taką samą ocenę ma aktualnie Hiszpania, Oman czy Peru), wywołało reakcję łańcuchową. We wtorek (26.01) agencja Moody’s podniosła prognozę deficytu sektora polskich finansów publicznych do 3,1% PKB.
W regionie CEE mieliśmy w ostatnich dniach pozytywne zaskoczenie, bo na pozycję lidera wskoczył polski złoty. To nie powinno nadmiernie zaskakiwać, biorąc pod uwagę fakt, że polskie aktywa zostały mocno przecenione w ostatnich tygodniach (zwłaszcza na tle regionu), sytuacja w gospodarce nie jest zła, a na świecie mamy ocieplenie nastrojów wywołane działaniami głównych banków centralnych.
Od początku roku trudna sytuacja w Chinach dotyka światowe rynki finansowe. Czy problem jest na tyle poważny, że w Polsce powinniśmy obawiać się kolejnej fali kryzysu? Odpowiada Piotr Lonczak, analityk Cinkciarz.pl.
W nadchodzącym tygodniu uwagę inwestorów przyciągną dwie grupy publikacji makroekonomicznych. Pierwsza to wskaźniki PMI, z wyprzedzeniem sygnalizujące koniunkturę w gospodarce. Druga dotyczyć będzie sytuacji na amerykańskim rynku pracy, stanowiącej jedną z głównych przesłanek, na podstawie których swoją politykę pieniężną kształtuje Fed.
Dziś w nocy odbyło się posiedzenie Banku Japonii, który zdecydował się na obniżenie stóp procentowych do poziomu -0,1%, stając się kolejnym bankiem, który wprowadza ujemne stopy procentowe. Możemy mówić o zaskoczeniu, ponieważ decyzja BoJ nie była wyraźnie zapowiedziana, a jeszcze tydzień temu prezes Kuroda wykluczył cięcie stóp procentowych. Z drugiej strony, po wystąpieniu Kurody w Davos, na rynku pojawiły się pewne oczekiwania na działania ze strony Banku Japonii, więc nie można mówić o wielkim zaskoczeniu.
Zgodnie z oczekiwaniami gołębi komentarza do styczniowego posiedzenia Fed wywarł pozytywny wpływ na złotego. Kurs EURPLN praktycznie od pierwszych godzin czwartkowej sesji obniżał się zahaczając o wsparcie na 4,44. Około 7 groszowe wzrosty odnotował też złoty wobec dolara, po południu kurs USDPLN spadł w okolice 4,065. W tym przypadku sporą rolę odegrało umacniające do dolara euro.
W środę najważniejszym wydarzeniem dnia było posiedzenie amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Zgodnie z oczekiwaniami Fed zabrzmiał gołębio wskazując m.in. że tempo wzrostu amerykańskiej gospodarki jest wolniejsze niż w grudniu, kiedy podejmował decyzję o podwyżce stóp procentowych. W ocenie banku inflacja prawdopodobnie wciąż pozostanie niska w krótkim terminie, co oznacza, że tempo podwyżek stóp, które w styczniu utrzymane zostały na niezmienionym 0,25-0,50% poziomie w głosowaniu 10-0, będzie wolniejsze niż wcześniej sygnalizowano. Fed odniósł się również do ostatnich zawirowań na rynkach akcji w USA i w Chinach informując, że sytuację na świecie monitoruje dokładnie. Pomimo gołębiego tonu przekazu FOMC podkreślił, że oczekuje dalszego wzrostu gospodarki amerykańskiej w tempie „umiarkowanym”, co wspierać ma umocnienie runku pracy.
Wtorkowa sesja europejska przyniosła dalsze osłabienie naszej waluty pomimo publikacji dobrych danych dot. wzrostu gospodarczego Polski za rok 2015. Kurs EURPLN od pierwszych godzin handlu rósł, w ciągu dnia ponownie zahaczając o opór na 4,50. Awersję do ryzyka nasilił bowiem powrót do spadków cen ropy (ponowny test poziomu 30 USD za baryłkę) oraz kolejne wyprzedaże na giełdach. Aktywa rynków EM znalazły się więc pod presją spadkową. Wyprzedaż złotego zakończyła się jednak wraz z otwarciem rynków w USA, którym jednocześnie towarzyszyło odbicie na rynku ropy (na koniec dnia drożała ona o 3,2% wybijając się ponownie nad pułap 31 USD za baryłkę).W rezultacie w środę od rana kurs EURPLN notowany jest w okolicach 4,45.
Ostatni miesiąc ubiegłego roku przyniósł jedno z najważniejszych wydarzeń w świecie finansów od wielu lat. Rezerwa Federalna zdecydowała się, po raz pierwszy od ponad dekady, podnieść poziom stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych i tym samym stopa funduszy federalnych wzrosła z przedziału <0,00% – 0,25%> do przedziału <0,25% – 0,5%>. Widoczna poprawa kondycji amerykańskiej gospodarki, połączona ze znakomitą sytuacją na tamtejszym rynku pracy, skłoniły bank centralny do zwiększenia kosztu pieniądza, który miał być początkiem całego cyklu normalizacji polityki pieniężnej.
Powrót apetytu na ryzyko w połowie zeszłego tygodnia po tym, jak główne indeksy akcji dotarły do poziomu kluczowego cyklicznego wsparcia, a para USD/JPY zbliżyła się do poziomu 116,00, spowodował, że większość walut zaczęła poruszać się po tej samej skorelowanej z ryzykiem osi, która była widoczna na drodze spadku. Najsłabsze waluty (w szczególności CAD) nieoczekiwanie stały się najmocniejsze i vice versa.
