Opinie: I co dalej?

Marek Urbaniak

Czyli, po pierwsze – wybijające się silne poczucie braku wpływu na cokolwiek (kłaniają się marzenia o społeczeństwie obywatelskim). A remedium? – Ucieczka w prywatność i najbliższą rodzinę (przed laty takiego zjawisko nazywano emigracją wewnętrzną). Po drugie – ucieczka od szumu informacyjnego, ale nie poprzez lepsze rozumienie świata i budowanie własnych filtrów na oblepiające nas bzdury, lecz świadome odcinanie się od informacji. Warto przy tym pamiętać, że bohaterka wywiadu ma bardzo wysokie IQ, co w tym przypadku przekłada się wyraźnie na sprawne kojarzenie i naskórkowe operowanie mniej lub bardziej złożonymi pojęciami oraz zdolność do przewrotnego poszukiwania różnego rodzaju alibi.

Ale ten wywiad dobrze jest czytać jednocześnie z drugą rozmową tego samego autora, tym razem z prof. Januszem Czapińskim, który od wielu lat systematycznie bada, jak zmienia się świadomość Polaków. Dlatego nie bez powodu pierwsze pytanie dotyczy właśnie Dody. Zdaniem Profesora „Doda to radykalna kwintesencja pokolenia Y”. Tutaj mała dygresja dla przywiązanych do typologii X i Y przyjętej w teoriach o sztuce zarządzania. Znakowanie stosowane przez prof. Czapińskiego nie ma z tym nic wspólnego. Po prostu obecni dwudziestolatkowie zostali określeni jako Y, dla odróżnienia od poprzedniego pokolenia X. A rozróżnienie to jest konieczne, ponieważ nastąpiła skokowa, jakościowa zmiana międzypokoleniowa. „Iksy, mając 20 lat – zdaniem Profesora – były kompletnie inne niż dzisiejsze Igreki. 40 proc. Igreków nie chodzi do kościoła. Kiedy Iksy były w ich wieku, nie chodziło tylko 15 proc. z nich. Nawet te ...