Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
gdy przynoszą dary. To powiedzenie stare, jak Iliada Homera, nabiera współcześnie nowego znaczenia. A wszystko za sprawą zwycięskiej w ostatnich wyborach partii Syriza i jej charyzmatycznego przywódcy, od niedawna greckiego premiera.
Przesławny Stańczyk przed wiekami stwierdził, iż w Polsce najliczniejszą grupę zawodową stanowią lekarze. Idąc tym tropem, należałoby kolekcjonowanie antycznych aut uznać za najpopularniejsze hobby Polaków A.D. 2015. Rzut oka na najpopularniejsze portale aukcyjne i ogłoszeniowe nie pozostawia cienia wątpliwości: wszystko, co do niedawna gniło i rdzewiało w najlepsze za stodołą, w szopie czy na osiedlowym parkingu (właściwe podkreślić), jest dzisiaj – dosłownie – na wagę złota.
Pani Kowalska jest skłonna zaakceptować wyższą cenę pożyczki, pod warunkiem, że otrzyma ją szybko, najlepiej w ciągu 24 godzin, granicznym czasem jest 48 godzin. Od banku oczekuje podejścia indywidualnego i tzw. ludzkiej twarzy.
Ile czasu potrzeba na zbudowanie radia od podstaw? Wystarczy… pół godziny, nawet jak się nie ma wprawy. Wiem, co mówię – przeszło 30 lat temu zdarzyło mi się zmontować takowe ustrojstwo, podczas zajęć z elektroniki w niezapomnianym Pałacu Młodzieży. Odbiornik wprawdzie w niczym nie przypominał ani tego, co dziś znajdziemy w supermarkecie w dziale „Sprzęt audio”, ani też eleganckiej, wiekowej superheterodyny na siedmiu lampach.
Dawniej człek żył zgodnie z prawami natury. Jak następowała jesień, mężczyzna wiedział, że – chcąc nie chcąc – musi iść do lasu upolować parę zwierzaków, oprawić je, zasolić, wysuszyć, uwędzić, zapeklować, przetwarzać – słowem, zrobić wszystko, co należy, by zimą było co do gęby włożyć. A że po zjedzeniu słonego pić się zwykle chce, musiał jeszcze w wolnej chwili coś nastawić i przedestylować. Kobieta wiedziała, że trza jej za gary się brać, porobić dżemy, konfitury, kompoty, przetwory owocowe i warzywne. I wszyscy byli zadowoleni, bo każden wiedział, co czynić wypada.
Zbliżające się coraz szybszymi krokami 25-lecie powstania samorządu terytorialnego w Polsce spowoduje zapewne dwa zjawiska: z jednej strony namnoży się konferencji, gali, debat i ceremonii upamiętniających tę rocznicę, a z drugiej – pojawią się najróżniejsze, bardziej lub mniej egzotyczne pomysły na modyfikacje działań wspólnot. Tymczasem celem powinno być uczynienie z jubileuszu okazji do głębokiej redefinicji funkcjonowania JST, w oparciu o już wypracowane i nadal powstające rekomendacje.
Wszystkim emocjonującym się sytuacją wokół kredytów hipotecznych denominowanych we frankach szwajcarskich przypomnę, że skala i waga problemu a priori wyklucza działania tyleż pochopne, co powszechnie obowiązujące.
Nowy rok dla banków to nadzieja na lepszy czas i nieuchronny powrót do ich starych problemów. Brak depozytów o zapadalności powyżej jednego roku, podwyższenia składki na BFG z powodu wypłaty z tego funduszu rekompensaty za SKOK Wołomin.
Stał się symbolem Warszawy, centralnym punktem miasta i świadkiem najważniejszych wydarzeń w najnowszej historii Polski. W swej sześćdziesięcioletniej historii był natchnieniem dla Jana Brzechwy, Tadeusza Konwickiego, Elektrycznych Gitar i przeszło tuzina reżyserów. Dziś, choć centrum Warszawy coraz bardziej przypomina amerykański downtown, a w architekturze wciąż dominuje tylko jedna zasada – wyżej! – Pałac Kultury i Nauki wciąż nie chce oddać pierwszego miejsca na liście najwyższych gmachów w Polsce.
Bruksela za sukces poczytuje fakt, że udało się w warstwie symbolicznej zachować jedność w przedmiocie sankcji nałożonych na Rosję. Równolegle propaganda rosyjska kreuje obraz imperialistycznego spisku skierowanego przeciwko Rosji, która w obliczu zagrożenia broni swoich żywotnych interesów.
Związek Banków Polskich ostrzega, aby ustawa o upadłości konsumenckiej nie stała się dla obywateli sygnałem, że nie warto regulować zobowiązań. Nie może być działania automatycznego na zasadzie: jeżeli nic nie masz, umarzamy ci się wszelakie długi po wsze czasy i możesz się na nowo zadłużać.
W niezapomnianej bajce dla dzieci Igora Sikiryckiego w sukurs niejakiemu Jackowi, mającemu problem z rozłupaniem orzecha przybył Stach – traktorzysta. Dziś role się odwróciły; sam traktorzysta może mieć twardy orzech do zgryzienia gdy komornik zabierze mu ciągnik – choć rzeczony włościanin bynajmniej nie jest nikomu nic winien. Nie wiemy, czy rzekomy ciągnik był czarny i czy miał pojemność 2400, jak w słynnej piosence Blendersów – wiele wskazuje jednak na to, że ktoś wziął sobie do serca słowa tego przeboju „Zawsze chciałem mieć takie coś”, a przedstawiciel prawa posłużył jako środek do realizacji tegoż marzenia. Historię w trzech aktach na temat ciągnika z łódzkim asesorem w tle wałkowano już ostatnio tyle razy, że nawet nie ma potrzeby jej tu przytaczać, podobnie jak głosów świętego oburzenia na temat egzekutora, który – co dobitnie wykazuje podjęte ostatnio prokuratorskie postępowanie – w najlepszym razie niedopełnił swych obowiązków w sposób rażący.
Nasze wybory, duże i małe decydują często na całe lata o pomyślnym bycie, lub rozczarowaniach frustracjach i konfliktach. Dzieje się tak zarówno w wymiarze jednostkowym, jak w odniesieniu do całych zbiorowości, a niekiedy narodów i państw.
Późny wieczór, stacja benzynowa na wylotówce z Warszawy. Przede mną potężny rudzielec w odblaskowej kamizelce. Wcześniej, przy kasie, cztery rozchichotane nastolatki wyraźnie mają problem z podjęciem decyzji:
W starożytnej Fenicji zawód złodzieja wykonywany był całkowicie legalnie – taką wizję zawarł na łamach „Faraona” Bolesław Prus. Jesli wierzyć genialnemu pisarzowi, feniccy protoplasci Szpicbródki mieli nawet swój cech, a także kodeks dobrych praktyk – regulujący zasady działania mistrzów wytrycha. Nie trzeba oczywiście dodawać, iż gros dochodów złodziejskiej braci pochodził ze „znaleźnego, wypłacanego przez okradzionych. Koncepcji takiej – choć we wspólczesnym, cywilizowanym świecie wydaje się ona ze wszech miar niedopuszczalna – trudno omówić jednego: konsekwencji. Złodziejstwo bowiem można albo bezwględnie tępić – albo, jak pradawni Fenicjanie, usankcjonować. Tertium non datur.
Umiarkowanie w jedzeniu i piciu, skromność ubioru, wytężona praca i systematyczne oszczędzanie – ta z pozoru prosta recepta genewskiego myśliciela Jan Kalwina zdaje się po dziś dzień stanowić w Szwajcarii przepis na sukces.
Na nadmiar zimy latoś nie możemy narzekać – ku utrapieniu narciarzy, górali i radości kierowców. A jednak te kilka mroźnych dni wystarczyło, by w warszawskich autobusach – niczym paniska – rozgościli się bezdomni. Stosy ogromnych, kraciastych toreb, okutana w łachmany postać i… smród. Odór tak potworny, iż pozostali pasażerowie tłoczą się niby śledzie w drugiej części pojazdu – byle jak najdalej od źródła owej woni. Co jakiś czas do pojazdu wsiada nowy pasażer, skuszony mnogością wolnych miejsc siedzących – i po chwili dołącza do sterroryzowanej reszty. Obdarty kloszard jedzie tymczasem dalej, przez nikogo nie niepokojony…
Premier, Marszałek, wicepremier i minister spraw wewnętrznych, Przewodniczący SLD, to tylko najważniejsze z funkcji Józefa Oleksego.
Rok 2014 dla bankowców będzie wspominany dość ambiwalentnie. Z jednej strony odnotowały zyski, nie było drastycznej redukcji zatrudnienia, polskie banki cieszą się największym zaufaniem społecznym na tle Europy, uchwalono nowe, ważne dla nich ustawy, np. o upadłości konsumenckiej.
W wieku lat 71 zmarł profesor Edmund Wnuk – Lipiński. Pierwszy dyrektor Instytutu Studiów Politycznych PAN, w latach 2006-2012 rektor Collegium Civitas.
„Alekatolicy” – takim określeniem podsumował przed laty jeden z księży rekolekcjonistów w warszawskim kościele świętej Anny przeważającą część naszego narodu. W największym skrócie chodziło o – jakże często spotykaną – argumentację: „Jestem katolikiem, ALE….
Kiedy podczas Mszy Pasterskiej, rektor kościoła Świętego Jana w Gdańsku, ksiądz Krzysztof Niedałtowski mówił nam o narodzeniu Jezusa, zaś sędziwy Ryszard Ronczewski czytał o rozporządzeniu Cezara Augusta, dotyczącym spisu ludności w czasach, kiedy Wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz myśl moja popłynęła ku innym zdarzeniom, które miały miejsce w tej Świątyni, a dla mnie i moich bliskich mają wymiar tyleż religijny, co symboliczny.
Informacja o śmierci Joe Cockera, która obiegła świat poniedziałkowego wieczoru, odbiła się szerokim echem, również w naszym kraju, gdzie legendarny artysta występował ostatnimi laty chętnie i często – być może za sprawą małżonki-Polki z pochodzenia.
„Nienawidzę tej roboty!” – stwierdził u schyłku swych dni niejaki Krzysztof Kolumb, którego całe dorosłe życie ograniczało się do spławiania drewna i piachu na krótkim odcinku rzeki. Przeszło czterysta lat później – w roku 1830 – to samo pomyślał sobie równie sędziwy porucznik Bonaparte, jak co dzień musztrując kanonierów w prowincjonalnym forcie na południu Francji. Powodów do satysfakcji z wykonywanej pracy nie mieli również bracia Orville i Wilbur Wright, dzień w dzień sprzedający latawce na zatłoczonych ulicach Dayton. Tak mogłyby potoczyć się losy najwybitniejszych postaci w historii ludzkości, gdyby na ich drodze do sukcesu stanęła przepotężna tama w postaci biurokracji.
Visa Europe poinformowała, że osiem polskich banków uruchomi mobilne płatności zbliżeniowe oparte na chmurze obliczeniowej Host Card Emulation. Wśród liderów tej technologii na polskim rynku może być Bank Polskiej Spółdzielczości S.A.
Czyż nie do bojowania podobny byt człowieka? Czy nie pędzi on dni jak najemnik? – czytamy w Księdze Hioba (7,1). Czas leci jak tkackie czółenko i przemija bez nadziei (7, 6). Zwłaszcza wtedy, gdy dokoła niego sami nieomylni się trafiają.
Na temat wczorajszej rocznicy nie będę się wypowiadał, a to za sprawą moich ówczesnych zatrudnień, które sprawiają, ze nie czuję się szczególnie uprawniony wygłaszać opinię w tej właśnie kwestii, może poza tym, że jak w przypadku milionów ludzi z mego pokolenia, 13 grudnia 1981 nie pozostał bez wpływu na moje dalsze losy.
Mamy już pierwszą ofiarę Pendolino. Podczas jednego z testowych kursów flagowy okręt polskich dróg żelaznych przejechał leżącego na torach mężczyznę – taką wiadomość w końcu listopada podały serwisy informacyjne małe i duże. Niestety, reakcja zarówno niektórych mediów jak przede wszystkim autorów rozlicznych komentarzy była nie mniej przykra i przygnębiająca aniżeli sama informacja o wypadku.
U nas szaro, dżdżyście i mgliście, tymczasem w norweskim Lillehammer podziwialiśmy panoramę zielonych świerków, zaśnieżonych wzgórz i licznie kibicujące zmaganiom sportowców całe rodziny, które tamtejszym zwyczajem biwakują w zimowej scenerii.
Czy trywialna z pozoru zmiana sposobu finansowania samorządów może przyczynić się do przemiany mentalności społeczeństwa i obalenia wielu szkodliwych mitów? Takie wrażenie odniosłem przysłuchując się debacie eksperckiej pod nieco prowokacyjnym tytułem „Czy miasta będą rządzić światem? Samorząd przyszłości”, odbywającej się podczas zakończonego niedawno forum „Nowoczesny Samorząd”. Wiele koncepcji, jak choćby postulat aby niemal 100 procent przychodów z PIT-ów naszych powszednich trafiało do samorządowych kies, oznacza nie tylko zwiększenie strumienia złotówek płynących do gmin i powiatów.