Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Sprzedaż detaliczna wzrosła w lutym o 13,7 proc. rok do roku. To bardzo wysoki wynik, biorąc pod uwagę wysoką bazę odniesienia z zeszłego roku. Może być to sugestia, że popyt konsumpcyjny w I kwartale będzie nieco silniejszy niż w pod koniec ubiegłego roku. Warto jednak pamiętać, że dane o sprzedaży detalicznej wysyłają czasami mylące sygnały.
W lutym produkcja przemysłowa wzrosła o 4,6 proc. rdr, co jest wynikiem znacznie słabszym od oczekiwań. Jest to pierwsze wyraźne potwierdzenie, że polska gospodarka zwalnia w reakcji na osłabienie gospodarki strefy euro. Ale te dane, choć wzbudzają ostrożność, to nie powinny wzbudzać nadmiernych obaw. Po uwzględnieniu czynników sezonowych, wzrost wyniósł 6 proc., wobec 9,1 proc. w styczniu.
Inflacja w lutym wyniosła 4,3 proc. Dane te są nieco zaskakujące w stosunku do oczekiwań i potwierdzają obawy Rady Polityki Pieniężnej, że w najbliższych miesiącach inflacja może pozostać na wysokim poziomie. Nie wydaje się jednak, żeby informacja ta mogła wpłynąć na nadchodzące decyzje RPP. Różnica 0,2 pkt proc. między faktyczną inflacją a prognozami nie jest czymś, co powinno zmienić nastawienie polityki pieniężnej.
Dzisiejsze dane o PKB za IV kwartał 2011 r. potwierdzają, że pod koniec ubiegłego roku polska gospodarka utrzymała wysokie tempo wzrostu. Ważny jest fakt, że był to wzrost zrównoważony, czyli opierający się zarówno na popycie wewnętrznym jak i zewnętrznym, z coraz większym udziałem inwestycji.
Rada Polityki Pieniężnej utrzymała stopy procentowe na niezmienionym poziomie, główna stopa NBP wynosi 4,5 proc. Wydźwięk komunikatu RPP wciąż jest umiarkowanie jastrzębi i wskazuje na tzw. warunkową gotowość do podnoszenia stóp procentowych, to znaczy uwarunkowaną pogorszeniem perspektyw inflacyjnych.
Ostatni zestaw wskaźników koniunktury mógłby wskazywać, że w tym roku wzrost PKB w Polsce znacząco przekroczy 3 proc. Lepsza prognoza może opierać się przede wszystkim na dwóch wskaźnikach – indeksie PMI oraz indeksie CLI (OECD). Pierwszy z nich zanotował w styczniu trzeci najwyższy wzrost w historii – o 3,4 pkt., do 52,2 pkt.
Ostatnio pojawia się sporo komentarzy, które wskazują, że różnica w sytuacji gospodarczej Polski i Węgier może wspierać złotego względem forinta i być dobrą okazją inwestycyjną. Spójrzmy zatem na historię kursu złotego do forinta od 2006 r., kiedy na Węgrzech rozpoczął się kryzys polityczno-gospodarczy.
Wzrost PKB w 2011 r. wyniósł 4,3 proc. – szacuje wstępnie GUS. To bardzo dobry wynik, ponieważ sugeruje on, że w czwartym kwartale (ten jest najciekawszy) wzrost PKB wyniósł ok. 4,1-4,3 proc., a zatem nie doszło w żadnym stopniu do spowolnienia, jakiego powszechnie oczekiwano od lata. To może też wskazywać, że gospodarka będzie również silniejsza od wcześniejszych oczekiwań w tym roku.
Inflacja w Polsce spowolniła w grudniu do 4,6 proc. z 4,7 proc. w listopadzie. To umiarkowanie pozytywna informacja, wskazująca, że presja inflacyjna ma szanse maleć w kolejnych miesiącach.
W listopadzie inflacja wzrosła niespodziewanie do 4,8 proc., z 4,3 proc. w październiku. Za wzrost dynamiki cen odpowiedzialne są głównie paliwa, żywność oraz produkty i usługi związane z ochroną zdrowia. Widać efekty osłabienia złotego, szczególnie wobec dolara, które w sytuacji stabilnych cen ropy prowadzi do znacznych wzrostów cen paliw.
Śmiało można stwierdzić, iż w dobie kart płatniczych i obrotu bezgotówkowego najsłabszym ogniwem systemu finansowego staje się właśnie transport gotówki. Próbą odpowiedzi na nowe wyzwania ma być ogłoszone na jesieni ubiegłego roku Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie wymagań, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne.