Autor: AWS

Po gwałtownym umocnieniu w ostatnim tygodniu stycznia, złoty ustabilizował się w pobliżu poziomu 4,18 zł za euro, choć to może być przystanek na drodze do dalszego umocnienia. Polskie obligacje na razie nie notują większych zmian – powrót do hossy blokują m.in. dobre dane makroekonomiczne z kraju, a z drugiej strony do przeceny potrzebny byłby jakiś impuls z globalnego rynku.

Rada Polityki Pieniężnej utrzymała stopy procentowe bez zmian, ale w jej komunikacie nastąpiła zmiana, która sugeruje gotowość do obniżenia kosztu pieniądza w najbliższych miesiącach. Do tej pory RPP wskazywała w komunikacie, że obniży stopy jeżeli wzrost gospodarczy osłabnie. Teraz dodano drugi warunek – przedłużającą się deflację. To oznacza, że Rada szykuje się do cięcia stóp, wiadomo bowiem, że deflacja będzie dłuższa od tego, co można było oczekiwać jesienią.

Złoty był we wtorek wyraźnie słabszy, należał też do najsłabszych walut w koszyku rynków wschodzących. Euro umocniło się do złotego niemal o 1 proc. Były dwa katalizatory tego ruchu. Po pierwsze, słabsze dane o sprzedaży detalicznej w Polsce, które wzmocniły oczekiwania na obniżki stóp procentowych.

Tydzień rozpoczął się od silnej wyprzedaży walut niektórych rynków wschodzących, której w ciągu dnia złoty dzielnie się opierał. Rubel stracił w poniedziałek aż 10 proc. wobec dolara, w nocy Centralny Bank Rosji podniósł stopę procentową z 10,5 do 17 proc. Silna była również wyprzedaż kilku innych walut.

Złoty w piątek minimalnie osłabił się wobec euro, ale jeżeli jest to reakcja na globalny wzrost awersji do ryzyka to wciąż jest ona ograniczona. Wciąż obserwujemy bardzo wysokie ceny obligacji, szczególnie na rynkach bazowych. W Stanach Zjednoczonych rentowność papierów dziesięcioletnich była w piątek najniższa od pamiętnego załamania rentowności w połowie października, kiedy najbardziej płynny rynek finansowy na świecie doznał rzadko spotykanego szoku.

Wczoraj złoty był dość stabilny, co można uznać za przejaw jakiejś jego siły, ponieważ na wielu rynkach wschodzących trwała wyprzedaż walut. Po dobrych danych o sprzedaży detalicznej w Stanach Zjednoczonych na świecie umacniał się dolar.

Wzrostu awersji do ryzyka ciąg dalszy, przy czym silniej dotknęło to tym razem Polskę. W środę osłabił się zarówno złoty jak i obligacje. Nie wygląda to na jakąś silną falę strachu, bo nie wszystkie klasy ryzykownych aktywów traciły (np. zyskiwały europejskie akcje), ale istnieją chyba jakieś strach o wpływ podwyżek stóp procentowych w USA i spadku cen ropy na rynki wschodzące.

Wczorajsza sytuacja na rynku to był typowy risk-off. Informacje z Grecji doprowadziły do wyprzedaży na giełdach, spadków cen obligacji na peryferiach i wzrostów cen obligacji w bezpiecznych krajach. Polska została wczoraj zaliczona do tej drugiej grupy. Złoty umocnił się nawet nieznacznie do euro. Co ciekawe, awersja do ryzyka doprowadziła do wyprzedaży dolara.

Poniedziałek przyniósł uspokojenie na rynkach po emocjach poprzednich dni. Złoty bez większych zmian, dolar i euro bez większych zmian, ceny obligacji lekko się umocniły w Polsce na  średnim i długim końcu krzywej. Umocnieniu cen obligacji mogły sprzyjać słabsze dane makro z Niemiec (produkcja przemysłowa wzrosła o 0,2 proc. mdm w październiku, wobec oczekiwanych 0,3 proc.) czy gołębie wypowiedzi członków Rady Polityki Pieniężnej w Polsce – Andrzeja Bratkowskiego i Jerzego Osiatyńskiego – które pokazują, że obóz zwolenników obniżek stóp procentowych nie poddał się.

W piątek najważniejsze dla rynku były dane z rynku pracy w Stanach Zjednoczonych, które okazały się bardzo dobre (patrz niżej). To sprawiło, że umocnił się dolar i spadły ceny obligacji – również w Polsce. Widać, że temat umacniającej się amerykańskiej gospodarki może niwelować wpływ nadchodzącego skupu obligacji przez EBC, tym bardziej, że skup ten w dużej mierze jest w cenach papierów skarbowych.

Wczorajsza konferencja prezesa EBC Mario Draghiego dość mocno ruszyła rynkiem. Złoty osłabił się w stosunku do euro, a euro znacząco umocniło wobec dolara. Spadły również ceny obligacji. Wszystko dlatego, że Draghi brzmiał nieco mniej „gołębio” od oczekiwań. Nie przywiązywałbym jednak do wczorajszych wahań nadmiernej wagi, to raczej silny szum niż jakieś istotne sygnały.

Zgodnie z tym, co pisałem wczoraj, posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej nie odwróciło krótkookresowych trendów rynkowych, a może nawet je wzmocniło. Złoty umocnił się wczoraj do euro, obligacje nieznacznie się osłabiły, a komentarze prezes NBP Marka Belki mogły w tym pomóc. Belka mówił m.in. o tym, że bank centralny jest gotów zaakceptować dłuższy okres niskiej inflacji, odżegnał się od przestrzegania przed umocnieniem złotego – jednym słowem, odszedł nieco od tego, co mówił we wcześniejszych wywiadach.