Najnowsze wydanie miesięcznika BANK dostępne w sklepach i online Sprawdź szczegóły i zapisz się na prenumeratę roczną -20% 
Konflikt na Ukrainie doprowadził do ponownego renesansu znaczenia dolara jako formy bezpiecznej przystani. Trudno jednak tak powiedzieć o amerykańskim długu, który od kilku tygodni notuje wyraźne spadki za sprawą wzrostu oczekiwań co do skali podwyżek stóp procentowych przez bank centralny.
Wygląda na to, że radzieccy towarzysze byli bardziej rozsądni niż obecna władza na Kremlu. W czwartek 24 lutego Władimir Putin rozpoczął proces, który zmieni oblicze Rosji. Ta już nigdy nie będzie taka sama. Atomowe wręcz sankcje gospodarcze, jakimi odpowiedział Zachód, doprowadzą w szybkim tempie do bankructwa kraju i zepchnięcia go na lata w polityczno-gospodarczy niebyt.
Niewykluczone, że jesteśmy właśnie świadkami największego kryzysu w relacjach amerykańsko-rosyjskich od czasu pamiętnych wydarzeń z lat 60. XX w. Wtedy to polityczne zwarcie w temacie radzieckich głowic jądrowych na Kubie omal nie doprowadziło do III wojny światowej – część historyków wskazuje jednak, że Związek Radziecki blefował, a twarda postawa Amerykanów zaskoczyła Nikitę Chruszczowa.
Kultowy film powraca na ekrany. Przypomnijmy – chodzi o alternatywną rzeczywistość, która jest zaprogramowana niczego nie świadomym ludziom, którzy tym samym od lat funkcjonują w zupełnie innych warunkach. To, do czego jesteśmy przekonani, to, w czym żyjemy – nie jest prawdziwe. Sam pomysł nie jest nowy, zanim pojawił się pierwszy Matrix, mieliśmy zrealizowany zupełnie w innej konwencji Truman Show. Skąd dzisiaj te nawiązania i to w tekście mającym traktować o finansach?
Grudzień to okres, kiedy lubimy czytać przepowiednie wielu analityków. Tak -„przepowiednie”, gdyż profesjonalne analizy zawierają w sobie szereg scenariuszy z określonym przedziałem prawdopodobieństwa ich zaistnienia i siłą rzeczy nie pasują do medialnego szumu. Lubimy, jak przekaz jest prosty i rzeczowy, sami często później go nie weryfikujemy, bo nie pamiętamy już, gdzie daną opinię przeczytaliśmy.
W ostatnich tygodniach przyzwyczailiśmy się już do tego, że polska waluta pozostaje słaba. Winę przerzuca się na polityków, którzy podjęli ryzykowną, bo dość kosztowną grę z Komisją Europejską, ale i też członków Rady Polityki Pieniężnej, którzy zbyt długo zwlekali z podwyżką stóp procentowych. Co ciekawe, złoty jest przy minimach w sytuacji, kiedy nastroje na świecie są niezłe, co widać chociażby po zachowaniu się indeksów na Wall Street, gdzie po wrześniowej korekcie znów powróciliśmy w okolice szczytów. Czy zatem ta nasza, lokalna słabość to sygnał, że zbliżamy się do poważnego kryzysu walutowego?
Pandemia z opóźnieniem zaczyna wystawiać rachunki, pierwsze już widzimy – to niepokojąco rosnąca w wielu miejscach na świecie inflacja oraz problemy w przemyśle z łańcuchami dostaw, które zaczynają się niebezpiecznie przeciągać w czasie. Efektem może być samonapędzająca się przepowiednia niektórych ekonomistów, że świat czekać będą lata stagflacji.
Casus Izraela może napędzać lobby antyszczepionkowe. Na wiosnę lider w szczepieniach, teraz rządzący robią wszystko, aby uniknąć kolejnego lockdownu. Szereg pomniejszych restrykcji, w tym „dyskryminacyjne” paszporty szczepionkowe, została już wprowadzona.
Mamy środek okresu ogórkowego, wiele spraw jakby toczy się wolniej, choć pewnie to nam tak się wydaje. Po prostu podczas wakacji jesteśmy bardziej skłonni filtrować informacje, jakie do nas docierają – nieraz celowo, nieraz bez przyczyny. Zresztą każdy tak zwany reset jest dobry, specjaliści od rozwoju i psychologii wiążą to z tak zwanym ładowaniem akumulatorów. Ale i też nie brak tych, którzy wakacyjny slow-life wiążą z nabywaniem pewnych umiejętności, albo – co zdarza się częściej – z uporządkowaniem pewnych tematów, które narosły podczas ostatnich miesięcy.
Czerwcowe posiedzenie amerykańskiej Rezerwy Federalnej było dość interesujące, gdyż może zwiastować rosnące różnice pomiędzy gołębią frakcją skupioną wokół prezesa Jerome Powella a tymi członkami FED,
którym coraz trudniej przychodzi ignorowanie danych inflacyjnych. Przypomnijmy, że ta była w maju rekordowa, jak na amerykańskie standardy, sięgając poziomu 5% w ujęciu rocznym.
Amerykański dolar wyparty za kilkanaście lat przez cyfrowego juana? Utopijna wizja do kolejnego filmu science fiction, czy też całkiem realna perspektywa, z którą przyjdzie nam się zmierzyć? Faktem jest to, że Chiny od dobrych kilku lat działają konsekwentnie według wytyczonego planu, korzystając z dobrodziejstw zachodniej cywilizacji. Celem jest wzmocnienie autorytarnych rządów, uszczelnienie wewnętrznego systemu kontroli i przede wszystkim przełamanie kilkudziesięcioletniego Pax Americana na świecie. Pandemia nie osłabiła Chin, a je wzmocniła, co widać było nie tylko po wskaźnikach ekonomicznych za ubiegły rok, kiedy to jako jedyny duży kraj odnotowały symboliczny wzrost gospodarczy. Przede wszystkim zaś pozwoliła ona zalegalizować nowe narzędzia kontroli nad własnymi obywatelami, które zaczynają przypominać ponurą wizję z książek George Orwella. Władza, która wie o tobie wszystko. Teoretycznie, ale wciąż nie praktycznie, jednak teraz i to może się całkowicie zmienić.
Geopolityczne wątki z reguły pozostają na uboczu głównego nurtu rynków finansowych. I podobnie rzecz miała się w kwietniu, chociaż pewne sprawy powodują powstawanie nowych puzzli na globalnej mapie interesów. Mocniej do mediów przebił się wątek rosyjski, choć zaskoczył tak naprawdę Biden, a nie Putin.
Gorsi i lepsi. Zaszczepieni i niezaszczepieni. Ci z paszportem immunologicznym i bez niego. Enklawy zdrowych i bogatych oraz chorych i biednych. Futurystyczna wizja podzielonego świata, czy też całkiem realny scenariusz za kilkanaście miesięcy? Spróbujmy się nad tym zastanowić, gdyż pandemia zaczęła ustanawiać nowe paradygmaty w ekonomii i globalnej gospodarce.
Ponad 20 lat temu światło dzienne ujrzał film braci Wachowskich, który był pewnym rewolucyjnym podejściem w kinematografii, ale nie tylko. Bo „Matrix” ma w sobie ten element odwiecznej zagadki, poszukiwania odpowiedzi na pytanie, czy to, co nas otacza, jest rzeczywiście tym, na co wygląda. Ostatnie miesiące sprawiły, że te rozważania coraz częściej zaczęły dotyczyć także rynków finansowych.
Naturalną rzeczą jest to, że chcemy upraszczać pewne sprawy, wkładać to, co widzimy, w jakieś ramy, które pozwalają nam lepiej zrozumieć pewne sprawy. Tyle że świat i to, co się na nim dzieje, tak naprawdę przypomina nieustanny chaos, który my tylko powierzchownie próbujemy zrozumieć.
Nowa ekonomia, inne paradygmaty, świeże spojrzenie na pewne sprawy, głównie po to, aby logicznie uzasadnić pewien irracjonalizm. Cecha mijających miesięcy, kiedy to banki centralne stały się głównymi architektami rynków finansowych? Nie, przerabialiśmy to już…. 20 lat temu.
Listopad zapowiadał się na trudny miesiąc ze względu na drugie uderzenie pandemii w Europie oraz polityczne wybory w USA. Tymczasem mieliśmy jeden z lepszych okresów na rynkach – indeksy giełdowe powróciły w okolice z wakacji, mocno stracił dolar, podrożały surowce, a także nieco zapomniane kryptowaluty.
Drugi lockdown wieszczony od dawna przez środowiska medyczne, był stanowczo odrzucany przez polityków, ale też i rynki… jako po prostu niewygodny i niemożliwy, bo fatalny dla gospodarek, które właśnie zaczęły wstawać po wiosennym wstrząsie.
Każdy kolejny kryzys zaskakuje nas coraz bardziej, a podręczniki z podstaw inwestowania trzeba coraz częściej modyfikować. W ostatnich miesiącach nie ma chyba inwestora, który by nie wiedział, co to jest FED. Bo to dzięki amerykańskiemu bankowi centralnemu zawdzięczamy obecne anomalie… przepraszam szanse, a raczej i jedno i drugie, jakie mają miejsce na rynkach finansowych.
Każdy kolejny kryzys zaskakuje nas coraz bardziej, a podręczniki z podstaw inwestowania trzeba coraz częściej modyfikować. W ostatnich miesiącach nie ma chyba inwestora, który by nie wiedział, co to jest FED. Bo to dzięki amerykańskiemu bankowi centralnemu zawdzięczamy obecne anomalie… przepraszam szanse, a raczej i jedno i drugie, jakie mają miejsce na rynkach finansowych.
