Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Banki centralne Zachodu są w przededniu kolejnych decyzji o wysokości stóp procentowych. Już 5-6 września odbędzie się tzw. decyzyjne posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej NBP, 14 września radzić będą nad stopami w Europejskim Banku Centralnym, a 19-20 odbędzie się posiedzenie Federal Open Market Committee banku centralnego USA, pisze Jan Cipiur.
Świat oddechu nie wstrzymał w oczekiwaniu na ten występ, ale kręgi finansowo-gospodarcze od dawna przebierały nogami. I już po sprawie. Od piątku 25 sierpnia wiadomo, że jeszcze przez pewien czas amerykański bank centralny nie obniży stóp procentowych.
Zmierzchu tradycyjnej bankowości to nie zwiastuje, ale rośnie bankom konkurencja w postaci „kredytu prywatnego” (private credit). Biznes rozwija się zwłaszcza w USA oraz w Europie Zachodniej, ale kiedyś umościć się może także w Polsce, pisze Jan Cipiur.
W ciągu niecałego roku, tj. od początku września 2022 r. do połowy lipca 2023 r., złoty umocnił się niepodziewanie aż o 20 proc. Przed rokiem na zakup czegoś za 100 dolarów trzeba było mieć 500 zł, teraz za studolarówkę trzeba zapłacić tylko 400 zł, pisze Jan Cipiur.
Z uwagi na pozycję Chin jako drugiej gospodarki i jako głównego zaopatrzeniowca świata, chińskie zadłużenie ma znaczenie globalne. Jakieś większe kłopoty z jego obsługą mogą wywołać kryzys na skalę światową, czego byśmy sobie nie życzyli, choć nie mamy na to najmniejszego wpływu, pisze Jan Cipiur.
W porównaniu z Polską inflacja na prawdziwym Zachodzie jest stosunkowo mała, ale dwa największe banki centralne świata – amerykańska Rezerwa Federalna (Fed) i europejski bank państw strefy euro – ECB nie złożą raczej broni i znowu podniosą niebawem stopy procentowe, pisze Jan Cipiur.
Jerome Powell zasugerował w minionym tygodniu, że stopy procentowe mogą w USA znowu wzrosnąć, bowiem nie widać jeszcze końca drogi prowadzącej do wychłodzenia inflacji w Ameryce, pisze Jan Cipiur.
Czy więcej wśród nas uczciwych, czy nieuczciwych? Jednoznacznej odpowiedzi być nie może, bo jest problem z definicją uczciwości. Poza tym, czy świadectwo pełnej cnotliwości jest tylko dla przestrzegających wszelkich reguł, czy może istnieje jakiś przedział tolerancji?, pisze Jan Cipiur w swoim cotygodniowym felietonie.
Gospodarka światowa skrzypi. Dają o sobie znać trudy zmagań z „Covid-19” i nawracające bóle po upadkach podczas kryzysu finansowego sprzed 15 lat. Bank Światowy przewiduje spowolnienie globalnego wzrostu gospodarczego. Zamiast o 3,1 proc. gospodarka świata ma urosnąć w tym roku o 2,1 proc., pisze Jan Cipiur.
Malutkie pół zdania wymiotło w 1997 r. Włodzimierza Cimoszewicza z wielkiej polityki. Na uwagę o ogromnych szkodach materialnych poniesionych przez ofiary olbrzymiej powodzi we Wrocławiu ówczesnemu premierowi wypsnęło się mianowicie, że „trzeba się było ubezpieczyć”, pisze Jan Cipiur.
Sprawa upadku trzech sporych banków amerykańskich miała mieć i ma dalsze ciągi. Jeden z nich rozegra się przed sędziami, którzy rozpatrzą skargi na audytorów z KPMG, pisze Jan Cipiur.
Długie lata taniego pieniądza sprzyjały zaciąganiu pożyczek i kredytów. Licząc od 2000 roku, amerykańskie i europejskie firmy z sektora niefinansowego potroiły garb ciążących na nich długów, pisze Jan Cipiur.
Po kilkunastu latach uników wielki bank Goldman Sachs ugiął się i poszedł na ugodę z prawie trzema tysiącami swoich pracownic, które zarzucały mu systematyczne nierówne traktowanie w porównaniu z zatrudnionymi w nim mężczyznami. GS ma wypłacić skarżącym 215 milionów dolarów, pisze Jan Cipiur.
W zalewie wiadomości o utracie samodzielności przez kolejny spory bank amerykański First Republic tylko czubkiem nosa wychynęła ponad lustro wody istotna chyba informacja o wysoko oprocentowanych rachunkach oszczędnościowych dla posiadaczy smartfonów iPhone, pisze Jan Cipiur.
Szef amerykańskiego banku centralnego Jerome Powell podzielił się niedawno oceną, że wzrost płac nie jest teraz zasadniczym czynnikiem napędzającym inflację w USA. Pogląd ten podzielany jest także w Europejskim Banku Centralnym. We Frankfurcie n/Menem uznano, że „przez ostatnie dwa lata płace miały jedynie ograniczony wpływ na inflację w strefie euro”, pisze Jan Cipiur.
O rejestrze danin publicznych stworzonym przy udziale Instytutu Emerytalnego pisze Jan Cipiur.
W piątek 14 kwietnia ’23 prezydent Francji Emmanuel Macron po latach dopiął swego. Mimo brutalnych protestów oraz iluzorycznych nadziei mnóstwa przeciwników usilnie forsowanej przez niego zmiany, 9-osobowa Rada Konstytucyjna państwa uznała, że procedura parlamentarna, na mocy której przyjęto bez głosowania przepisy kodeksowe podwyższające minimalny wiek przejścia na emeryturę z 62 na 64 lata, jest zgodna z prawem i zasadami obowiązującymi we Francji, pisze Jan Cipiur.
Przez kilkanaście lat, które przed rokiem przeszły jednak do historii, żyliśmy tak jak bardzo długo nigdy przedtem. Badacze z Visual Capitalist twierdzą mianowicie, że równie niskich stóp procentowych jak w drugiej dekadzie XXI wieku nasz świat nie doświadczał od 1350 roku, pisze Jan Cipiur.
Są nowe doniesienia naukowe w sprawie szczęścia i pieniędzy. Pojawiły się w czasie, kiedy inflacja wżera się zażarcie w nasze salda i nie chce się nasycić. Pocieszamy się tedy przez łzy lub zęby, zależnie od tego, jak kto reaguje na nieszczęścia – że pieniądze szczęścia na szczęście nie dają, pisze Jan Cipiur.
W 2022 r. znowu przybyło mnóstwo prawa – aż niemal 32 tysiące stron ustaw i rozporządzeń, w tym nieco ponad 28 tysięcy stron rządowych aktów wykonawczych. To wynik dziewiątego już badania dokonywanego rok w rok przez firmę audytorsko-prawniczą Grant Thornton (GT), pisze Jan Cipiur.
Dobrodziej za nieswoje znowu wędrować zaczyna po domach starych Polaków, obdarzając ich po raz kolejny emeryturą numer, nomen – omen, trzynaście, pisze Jan Cipiur.
Rejwach w serwisach amerykańskich telewizji i na pierwszych stronach wielkich gazet. Przyczyna to zamknięcie przez regulatora dużego Silicon Valley Bank (SVB) z siedzibą w Santa Clara w Dolinie Krzemowej. Wrzawa ma uzasadnienie, bo od 2008 r. żaden znaczący bank nie upadł w Ameryce, pisze Jan Cipiur.
Zmierzamy ku pełni szczęśliwości. Praca tylko cztery dni w tygodniu, lat na emeryturze coraz więcej, mówią, że będzie stały dochód dla każdego, miesiąc w miesiąc za bezdurno.
Poszperasz, a zawsze coś znajdziesz, mówią ludzie jeszcze starsi od nas. I rzeczywiście, w oceanie bieżących banałów trafił się druk pokryty kurzem. Jego autorzy ułożyli intrygę, jak lepiej radzić moglibyśmy sobie z rosnącymi kosztami szerzącej się po świecie ludzkiej starości.
Bardziej niż solidnym ekspertom trzeba wierzyć, więc posyłam dalej informację, że wedle sprawdzonych dobrze danych, największe „przestrzelenie” kosztów wielkich budowli zdarzyło się podczas kopania Kanału Sueskiego. Wynik ten przetrwa jeszcze długo, chyba że uda się precyzyjnie rozliczyć kiedyś projekt lotniska ze szprychami zwany CPK.
Winston Churchill ujął problem trafniej, ale jemu było łatwiej, bo był wielki. W reakcji na legislacyjną biegunkę labourzystów skierowaną przeciw brytyjskiemu biznesowi powiedział w 1949 roku, że „uchwalenie 10 tysięcy nowych przepisów kończy się zrujnowaniem szacunku do prawa”, pisze Jan Cipiur.
Uwaga, uwaga, uwaga! Bankierzy, bankowcy i adepci. Kto nie chce fotela albo krzesła w banku stracić, niech nie używa w pracy WhatsAppa i podobnych przystrojeń, naszywek, galonów do smartfonów, czyli jak dziś się mówi – aplikacji do komunikacji, pisze Jan Cipiur.
Wystarczy kilka minut i dowiecie się skąd niby durny pomysł, aby w tych ciężkich czasach zawracać komu głowę Tunezją – dla nas właściwie tylko cel wywczasów, pisze Jan Cipiur.
Przez ostatnie dekady świat rozwinięty zwolnił kroku. W latach przed pandemią Covid-19 gospodarki bogatych krajów rosły w ślamazarnym tempie poniżej 2 proc. rocznie. Wystarczy tyle, czy za mało, to dopiero jest pytanie, pisze Jan Cipiur.
Globalny przemysł bankowy będzie miał pod górę. Tkwi w gęstym otoczeniu procesów i zdarzeń, więc dość łatwo przeoczyć lub zlekceważyć zmiany dokonujące się wokół niego. Najtrudniej zresztą dostrzec przemianę tym, którzy są jej świadkami, podkreśla Jan Cipiur.