Autor: Joanna Bachert

Czwartek zakończył się spadkami dochodowości na rynkach bazowych, w przypadku papierów amerykańskich 10Y spadek ten wyniósł 6 pb., a w przypadku niemieckich 4 pb. Obniżki rentowności były pochodną obaw o sytuację w chińskim sektorze bankowym, skąd dochodzą informacje o problemach z wypłatą depozytów przez niektóre lokalne banki.

Bieżący tydzień na rynku głównej pary walutowej rozpoczynamy w okolicach 1,35-1,355 USD za euro. W kraju złoty powrócił do 4,17 wobec euro, czyli notowany jest obecnie mniej więcej na poziomach sprzed publikacji raportu NFP. W tym tygodniu w centrum uwagi znajdą się przede wszystkim dane z Europy. Oczekiwane silne odczyty PMI i ZEW nie odwrócą trendu spadkowy kursu EUR/USD. Dla EUR/PLN najbardziej prawdopodobnym scenariuszem pozostają wahania w przedziale 4,13-4,18 z możliwością przebicia górnego ograniczenia pod koniec miesiąca w reakcji na decyzję Fed o kolejnym zmniejszeniu programu skupu aktywów w ramach programu QE3

Kolejny dzień tygodnia upłynął bez większych zmian w obrazie rynku walutowego, niemniej przy widocznym niewielkim umocnieniu dolara i (co ciekawe) jednocześnie złotego. Wygląda na to, że inwestorzy nadal analizują dane z rynku pracy USA nie mając innych impulsów i do końca nie wiedząc „pod co grać”.

Poniedziałek nie zmienił istotnie obrazu rynku walutowego, jaki wykształcił się po piątkowych doniesieniach nt. nowych miejsc pracy w sektorze poza rolnictwem w USA. Po nerwowym końcu ub. tygodnia mieliśmy więc chwilę na przemyślenia. Stabilizacji notowań rynkowych dodatkowo sprzyjał kalendarz makroekonomiczny, pozbawiony istotnych dla inwestorów punktów.

Niewątpliwie najważniejszym wydarzeniem czwartkowej sesji było posiedzenie EBC i wieńcząca je konferencja prezesa M.Draghi-ego. Zgodnie z oczekiwaniami rada pozostawiła stopy procentowe bez zmian, w tym stopę referencyjną na poziomie 0,25%.

Środa była pierwszym dniem tygodnia w trakcie którego rynek otrzymał istotne z inwestycyjnego punktu widzenia dane. Nie zmieniło to jednak faktu, że sytuacja techniczna na większości rynków nie uległa istotniejszej zmianie. Dziś w centrum uwagi znajdzie się prezes EBC M.Draghi.

Wtorek na rynkach finansowych wciąż przebiegał w dość świątecznej atmosferze, choć od Bożego Narodzenia minęły już dwa tygodnie. Stabilizacji notowań sprzyjał przede wszystkim ubogi w informacje kalendarz makroekonomiczny, ale też oczekiwanie na zaplanowane ważne publikacje w kolejnych dniach, które mogą zaważyć na kierunku zmian notowań. Na rynku wyczuwa się jednak wyraźne osłabienie apetytu na ryzyko.

Fed przykręca kurek, a rynki nic z tego sobie nie robią. Niewykluczone, że obok czynników fundamentalnych na decyzji Fed zaważyły kwestie personalne. Z wypowiedzi członków Komitetu poprzedzających grudniowe posiedzenie nie wynikała tak silna jednomyślność, z jaką spotkaliśmy się w środę.

FOMC zmniejszył miesięczną wartość skupu aktywów o 10 mld USA z dotychczasowych 85 mld USD, po równo o 5 mld USD dla obligacji zabezpieczonych hipotekami (do 35 mld USD) i dla obligacji skarbowych (do 40 mld USD). Decyzja przeszła stosunkiem głosów 9 do 1. Jedynym, który się jej sprzeciwił był E.Rosengren, szef Fed z Bostonu. Komunikat Fed inwestorzy przyjęły bardzo spokojnie, a w przypadku rynku akcji wręcz z euforią.  Do końca roku nie powinno już wiele się zmienić, możemy więc zacząć świętować.

Wtorek był relatywnie spokojnym dniem. Rynki finansowe oczekują na wieczorny komunikat Fed dot. przede wszystkim perspektyw programu QE3. Nie ma bowiem wątpliwości, by FOMC mógł ruszyć stopy procentowe. Inwestorzy nie wiedząc, co dziś powie prezes B.Bernanke, najwyraźniej wolą nie ryzykować utrzymując dotychczasowe pozycje. Przed nami zatem, ostatnie godziny niepewności i można świętować.

Decyzja Fed coraz bliżej, a na rynkach dobre nastroje. W Europie impulsem do wzrostów były dane o PMI dla przemysłu w Europie. Szczególnie pozytywnie zaskoczyła gospodarka niemiecka. Indeks PMI na poziomie 54,2 pkt to najwyższy odczyt od 30-mieisęcy. Aprecjacja euro pociągnęła za sobą złotego. Kurs EUR/PLN spadł poniżej 4,175. Bez wpływu na notowania naszej waluty pozostały zaś dane NBP dot. inflacji bazowej. Niski poziom cen jest bagatelizowany przez rynek, bowiem nikt nie zakłada, że RPP mogłaby jeszcze rozluźnić politykę monetarną. Wręcz przeciwnie ekonomiści liczą, że przyszły rok rozpocznie serie podwyżek stóp procentowych NBP, co działa na korzyść PLN.

Rozpoczął się ostatni przedświąteczny tydzień handlu a wraz z nim oczekiwanie na kluczowe wydarzenie miesiąca – posiedzenie amerykańskiej Rezerwy Federalnej (17-18.12). Jeśli Fed nas nie rozczaruje przenosząc tapering na przyszły rok, koniec grudnia przyniesie spadki rentowności obligacji, dalsze wzrosty indeksów akcyjnych oraz mocną pozycję euro i złotego. „TAK” dla cięcia QE spowoduje zaś, że przez giełdy przetoczy się silna fala realizacji zysków, a dolar będzie jedną z bardziej pożądanych walut w końcówce roku.

Za nami kolejna sesja pozbawiona publikacji istotnych danych makroekonomicznych i nic nowego niewnosząca do obrazu rynku głównej pary walutowej.  Poranne doniesienia z Niemiec dot. inflacji okazały się zgodne z oczekiwaniami, co nie znalazło przełożenia na notowania wspólnej waluty. Indeks HICP wyniósł w listopadzie 0,2% m/m i 1,3% r/r. W rezultacie przez większą część dnia kurs EUR/USD oscylował w okolicy lokalnego maksimum z wyraźną tendencją do dalszego wzrost.