Autor: Maciej Jędrzejak

Koniec tygodnia należy do Amerykanów, chociaż Europa też dorzuci dzisiaj swoje trzy grosze. USA to jednak niekwestionowany lider piątku, bo dane z rynku pracy, tzw. payrolls to konkurent trudny do przebicia. Wczorajszy bliźniaczy raport ADP wniósł niewiele, wskaźniki były zgodne z konsensusem, więc dolar specjalnie nimi się nie przejął. Dzisiaj może być inaczej. Prognozy zatrudnienia w sektorze pozarolniczym (Nonfarm Payrolls) ustawione są nisko, więc wzrost ponad konsensus będzie przyjęty z dużą radością. Na rynku nie brakuje opinii, że dzisiejsze dane z rynku pracy, łącznie ze wskaźnikiem wzrostu płac, mogą przyklepać podwyżkę stóp w czerwcu. Inwestorzy są pełni dobrych myśli, jednak optymizm w tym przypadku może być dosyć ryzykowny…

Czwartkowymi emocjami można by obdzielić co najmniej cały tydzień. Wydarzeniem dnia jest posiedzenie EBC, który żadnych decyzji dotyczących stóp procentowych nie podejmie, ale to, co zadeklaruje Mario Draghi po spotkaniu może mieć wpływ na notowania euro. EBC dużo zrobił i wiele powiedział już w marcu, więc wielkich rewelacji nie ma teraz co się spodziewać, jednak pytania o granice luzowania polityki monetarnej zawsze są aktualne. Czy Draghi da jakąś na nie odpowiedź? Pewno usłyszymy coś nowego na temat projekcji makroekonomicznych i inflacji, a ten wątek jest dla euro wyjątkowo ważny. Rynek nie spodziewa się po dzisiejszym EBC wielkich niespodzianek, co wcale nie oznacza, że ich nie będzie.

Wtorek będzie dużo mniej świąteczny niż poniedziałek. Na pełnych obrotach kręcą się Stany Zjednoczone, Wielka Brytania również wróciła do pracy. W USA pojawi się solidny pakiet danych, z których na pierwszy plan wychodzą dochody i wydatki Amerykanów, a także wskaźnik zaufania konsumentów oraz  inflacja PCE. Amerykańskie indeksy mają się poprawić, a jeżeli tak rzeczywiście się stanie, klimat przed danymi z rynku pracy – najpierw raportem ADP, a później rządowymi payrolls – będzie bardzo dobry. Dolar ciągle jest pod wrażeniem wypowiedzi członków Fed, na czele z Janet Yellen, którzy dali zielone światło dla szybkich podwyżek stóp.

Protokół z posiedzenia FOMC rozbudził nadzieje na przyspieszenie podwyżek stóp w USA, i dolar się ożywił. Wzrósł nawet apetyty na jakiś ruch Fed w czerwcu, choć na ile jest on realny, trudno powiedzieć. W każdym razie dzisiejsze wypowiedzi dwóch prominentnych przedstawicieli Rezerwy Federalnej: Stanleya Fishera i Williama Dudleya, mogą mieć dużą siłę rażenia. W normalnych okolicznościach pewno przeszłyby bez większego echa, ale teraz czasy nie są normalne.

Fed robi dużo zamieszania na rynku, ale na razie nie wiadomo, czy to świadoma gra Rezerwy Federalnej, czy efekt wewnętrznych napięć targających tym czcigodnym gremium. Wczoraj John C. Williams i Dennis Lockhart  licytowali się w liczbie koniecznych podwyżek stóp, zobaczymy, co jutro powiedzą William Dudley i Stanley Fisher. Rynek na razie dość chłodno traktuje wypowiedzi członków Rezerwy Federalnej, chyba, że dojdzie do wniosku, że to początek jakiejś skoordynowanej kampanii. Dzisiejsza publikacja minutes z ostatniego posiedzenia FOMC powinna rzucić trochę światła na układ sił w tym gronie.

Czy rynki mają swoją koncepcję Breksitu, i tylko ją biorą poważnie? Możliwe, że uznały już wyjście Wielkiej Brytanii z UE za mało prawdopodobne, dlatego sondaże dające przewagę zwolennikom Brexit nie robią większego wrażenia na funcie, natomiast badanie z odmiennymi wynikami, w których Brexit przegrywa, wywołuje pozytywną reakcję szterlinga. Liczy się też, oczywiście, wiarygodność analiz, ale czy przy niewielkich różnicach między jedną a drugą opcją ma to aż tak duże znaczenie? Nocne umocnienie funta mogło być – choć nie musiało – efektem poniedziałkowej publikacji ORB dla The Telegraph, w którym aż 55 proc. ankietowanych chce pozostania Wielkiej Brytanii w UE. Podobne wnioski można było wysnuć z ostatniego badania ICM dla Guardiana, choć równoległa sonda internetowa przyniosła wynik kompletnie odmienny.

Po niemrawej połowie tygodnia, rynek powoli zaczyna się rozpędzać. Dzisiaj będzie zdecydowanie ciekawiej, a jutro zapowiada się jeszcze lepiej. Swoją ocenę Polski zaprezentuje w piątek Moody’s (emocje rosną, mimo, że złoty już zdyskontował chyba wszystkie scenariusze), a w USA pojawią się dane o sprzedaży detalicznej. Ameryka nareszcie pokaże garść twardych wskaźników, bo po ubiegłotygodniowych danych z rynku pracy nic nadzwyczajnego się nie wydarzyło.

Kalendarz gospodarczy jest dziś skromny, ale dzień i tak zapowiada się bardzo ciekawie. Londyn staje się coraz bardziej nerwowy przez czerwcowym referendum w sprawie Breksitu, politycy nie przebierają w słowach, a funt przechyla się raz w jedną, raz w drugą stronę. Według Borisa Johnsona, byłego mera Londynu, grożenie III wojną światową i dżumą, która opanuje Europę po wyjściu Wielkiej Brytanii z UE, to bezsensowne sianie paniki. Dzisiejsze dane o produkcji przemysłowej raczej nie zrobią na funcie większego wrażenia, ale ciekawe, jak zareaguje szterling na popołudniowe wystąpienie kanclerza skarbu George’a Osborna przed Izbą Gmin. Osborne będzie mówił o kosztach i zaletach członkostwa Wielkiej Brytanii w UE. Wystąpienie zacznie się o 14.00 londyńskiego czasu.

Choć pretendentów do głównej roli jest dziś kilku, piątek ma w rzeczywistości tylko jednego aktora: są nimi dane z amerykańskiego rynku pracy, czyli nonfarm payrolls. Rynek oczekuje wzrostu zatrudnienia o 200 tys. osób, choć wątpliwości, że taki wynika uda się osiągnąć, jest sporo. Dzisiejsze dane są ważniejsze niż zwykle, bo rynki pamiętają o przestawieniu akcentów w kwietniowym komunikacie FOMC i gorszym od oczekiwań wzroście PKB. Od tego, czy rynek pracy utrzyma się we wzorowej kondycji, czy wzrost zatrudnienia będzie wysoki, a dynamika wynagrodzeń osiągnie poziom konsensusu, zależy siła dolara.

Europa ma już za sobą indeksy PMI oraz sprzedaż detaliczną. Reszta dnia należy do USA, tak samo zresztą jak dalsza część tygodnia. Środa przyniesie potężny pakiet danych z amerykańskiej gospodarki, z raportem ADP o rynku pracy oraz indeksem ISM dla usług na czele. Duży potencjał drzemie zwłaszcza w ADP, który zapowie piątkową rządową publikację dotyczącą zmiany zatrudnienia w sektorze pozarolniczym i prywatnym. To w tym tygodniu gwóźdź programu.

Zanim zacznie się długi weekend, sporo się może jeszcze wydarzyć. Spokoju nie będzie do późnego popołudnia, kiedy pojawią się dane z USA. Po wczorajszym niemiłym zaskoczeniu, jakie sprawił niższy od prognoz PKB, rynek czeka na kolejne dane. O ile po nastrojach konsumentów według Uniwersytetu Michigan czy Chicago PMI rewolucji nie ma co się spodziewać, to PCE core (Personal Consumption Expenditures) to waga ciężka. To na niej koncentruje się Fed. Inflacja PCE w ostatnich miesiącach mocno wzrosła, i Rezerwa Federalna na pewno będzie analizowała, czy jest to trwała tendencja.

W Wielkiej Brytanii aż huczy po weekendowych wypowiedziach Baracka Obamy na temat Breksitu, więc dzisiejszy wskaźnik Confederation of British Industry – CBI, choć bardzo interesujący, zwłaszcza w obecnej sytuacji, na dwa miesiące przed referendum, będzie miał raczej znaczenie historyczne. Obama twardo wypowiedział się przeciw Breksitowi, i choć większości Brytyjczykom ton jego wystąpienia nie przypadł do gustu, to argumenty praktyczne chyba zostały dobrze zrozumiane. Z perspektywy Waszyngtonu, Londynowi porzucenie Unii po prostu się opłaci. Całkiem możliwe, i taki jest ton brytyjskich komentarzy, Obama przesądził w weekend o wyniku referendum, i jeżeli zwolennicy Breksitu nie znajdą mocnych argumentów, przegrają z kretesem.

Czwartek ma tylko jednego bohatera, i jest nim niewątpliwie królowa Elżbieta II, która świętuje swoje 90. urodziny. Oczywiście, rynki mają inne priorytety, i dla nich gwiazdą jest Mario Draghi, szef EBC. Jednak z całym szacunkiem dla strefy euro, trudno sobie wyobrazić, by dywagacje szefa Europejskiego Banku Centralnego na temat inflacji i quantitative easing przyćmiły okrągłą rocznicę najdłużej panującej władczyni Imperium. Wprawdzie oficjalne uroczystości państwowe odbędą się dopiero 11 czerwca, jednak Brytyjczycy zaczną świętowanie już dziś.

Europa ma problem z Breksitem, i do referendum 23 czerwca na pewno go nie rozwiąże. Dzisiaj w Wielkiej Brytanii pojawiły się dane z rynku pracy, które będą interpretowane również pod kątem rosnącej ostrożności brytyjskiego biznesu, gdyby jednak Brexit okazał się faktem. Ponieważ ryzyko z tym związane jest potężne, może się okazać, że biznes będzie wolał poczekać. Rynek pracy to lepszy miernik nastrojów, lęków i frustracji niż coraz liczniejsze i niewiele wnoszące sondaże opinii publicznej.

Im bliżej głosowania w sprawie Breksitu, tym goręcej robi się na Wyspach. Dzisiaj w parlamencie wystąpi szef Bank of England, Mark Carney, a także kanclerz Skarbu, George Osborne. Najnowsze sondaże dają lekką przewagę przeciwnikom Breksitu, ale jest ona tak niewielka, że trudno mówić o jakiejś tendencji. Wczoraj ministerstwo Osborne’a opublikowało raport druzgocący dla zwolenników opuszczenia Unii – wyliczenia były dla nich tak niekorzystne, że upieranie się przy anty-unijnych tezach byłoby nierozsądne. Oczywiście, to tylko statystyka, ale o tyle ciekawa, że Osborne przełożył koszty Breksitu na rachunki zwykłych gospodarstw domowych i postraszył je kilkutysięcznymi stratami w skali roku. Funt na takie argumenty nie pozostał obojętny. Dzisiaj też może być podobnie.