Przegląd makroekonomiczny Steena: 2015 r. na wykresach

Zmieniając temat: zwróćmy uwagę na dywergencję na indeksie S&P. Ceny nie odpowiadają przepływom…

Mocny dolar amerykański może być istotnym bodźcem dla wzrostu w Stanach Zjednoczonych i na rynkach wschodzących, jednak w tym momencie ważniejszym problemem jest, moim zdaniem, utrzymująca się niska, niemal nieistniejąca, inflacja.

Jest to główne źródło troski dla zarządzających aktywami o stałych dochodach. W związku z rosnącą zmiennością zmuszeni są do dokonywania coraz większych inwestycji i do zajmowania coraz dłuższych pozycji w obligacjach – tj. do działań stanowiących dokładne przeciwieństwo zaleceń konsensusu w odniesieniu do stóp procentowych.

TO JEDYNY WYKRES O JAKIMKOLWIEK ZNACZENIU…

To najprostszy model na świecie, jednak przyjrzyjmy się generowanym przez niego wynikom… w ujęciu miesięcznym. Kiedy zaprezentowałem ten model na początku ubiegłego roku, wiele osób zgłosiło co do niego zastrzeżenia… jednak model ten działa już od lat! Wskazuje, że rentowności trzydziestoletnich obligacji amerykańskich osiągną minimum poniżej 2,00%!!! Taki jest mój ostateczny cel na drugi-trzeci kwartał 2015 r.

Częściowo wynika to z tego wykresu – aby naprawdę „wyczuć” nadchodzący znaczny spadek cen towarów, trzeba zrozumieć wykres poniżej:

Twórca tzw. T-Theory T. Laundry wprowadził prostą metodę pomiaru „zaufania” na rynku, polegającą na pomiarze rynku akcji ogółem w relacji do stałych dochodów ogółem. Obecny poziom „zaufania” do wycen inwestycji jest zaskakująco niski.

Czy nam się to podoba, czy nie, miedź jest wyznacznikiem światowego wzrostu od czasu rozpoczęcia spowolnienia gospodarczego w Chinach i wygląda na to, że trend ten jest coraz bardziej niekorzystny:

 Zawsze przyjemnie jest zerknąć na zeszłoroczne wyniki na rynkach aktywów.

W kontekście inwestycji/transakcji bardzo często opłaca się sprzedawać to, co odnotowuje najlepsze wyniki (kawa) i kupować to, co odnotowuje najgorsze wyniki (ropa). Powiedzmy, że ma to dla mnie sens…

Rynek zajęty jest wyliczaniem przyrostu wydatków konsumentów spowodowanego spadkiem cen energii – jednak jaką cenę płacą za to spółki naftowe i państwa produkujące ropę?  Tutaj mamy przypomnienie autorstwa New York Times, co działo się w 1987 r.

Mamy wreszcie interesujące badanie Fed z St. Louis na temat tego, dlaczego wzrost gospodarczy w Stanach Zjednoczonych nie osiągnie znów poziomu 3%, a pozostanie na poziomie plus-minus 2,2% – warto się z nim zapoznać – badanie jest krótkie i stanowi doskonały wstęp do analizy przyczyn słabego tempa wzrostu PKB per capita w Stanach Zjednoczonych:

Pozycjonowanie:

Osobiście biorę pod uwagę wyłącznie jedną, dużą pozycję: niższe rentowności w Stanach Zjednoczonych.

Zdaje się, że wiele osób zakłada, że skłaniam się ku sprzedaży dolara amerykańskiego. Otóż nie, ale czekam na oznaki istotnego zwrotu akcji, ponieważ spodziewam się, że w 2015 r. „linia najmniejszego oporu” obejmować będzie osłabienie dolara, nadal niskie rentowności oraz nieco wyższe ceny energii…

Prognoza ekonomiczna jest również prosta:

Minimum ekonomiczne nastąpi w okresie od zakończenia pierwszego do początku trzeciego kwartału – będzie to prawdziwy dołek, który sprawi, że 2016 r. okaże się rokiem realnego ożywienia gospodarczego.

Nadal przewiduję istotną korektę w dwóch klasach aktywów, które najpóźniej dostosowały się do cyklu koniunkturalnego:

Nieruchomości: przewiduję ogólny spadek o 15-20%
Rynki akcji: minimalna korekta o 15-20%. Kiedy, dlaczego i gdzie to nastąpi, dopiero się okaże. Luzowanie ilościowe w Europie ma uratować nas wszystkich pomimo faktu, iż W ŻADEN SPOSÓB NIE PRZYCZYNI SIĘ do wsparcia Europy ani świata.

Szerokiej drogi,

Steen

Steen Jakobsen
Saxo Bank