To jest napad!

Wojciech Stawski

Powojenna historia napadów na banki jest stosunkowo krótka, gdyż zaczyna się właściwie z początkiem transformacji w latach 90. Wielu z nas pamięta jeszcze napad stulecia na bank „Pod orłami” przy ul. Jasnej w Warszawie czy też skok na bank w Wołowie. Nie były to jednak sensu stricto napady na instytucje kredytowe. W pierwszym przypadku strzelano do konwoju pieniędzy przed wejściem do banku przy ul. Jasnej (jeden konwojent został zabity, drugi ranny, skradziono 1 336 500 zł). W drugim chodziło o włamanie do miejscowego banku, w wyniku którego skradziono rekordową kwotę 12 531 000 złotych.

Przestępcy na fali

Wykres dotyczący dynamiki tych przestępstw przypomina sinusoidę. Krzywa swój szczyt osiągnęła w 2000 r., kiedy to zanotowano rekordową, jak na warunki polskie, liczbę napadów. Spadek w kolejnym roku związany był z tragicznym wydarzeniem w oddziale Kredyt Banku w Warszawie przy ul. Żelaznej, gdy w trakcie napadu sprawca zastrzelił 4 osoby. Podjęte przez policję na szeroką skalę działania wykrywcze (skuteczne) spowodowały, że przestępcy trudniący się rabunkiem banków na kilka miesięcy zawiesili swoją działalność.

Od 2002 r. obserwowany jest systematyczny spodek liczby napadów… aż do 2008 r.. O ile dane za trzy kwartały (27 napadów) nie zapowiadały zmiany trendu, to końcówka roku i początek bieżącego nie pozostawia w tej kwestii wątpliwości.

Istnieje poważny problem w ustaleniu rzeczywistej liczby ...