Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Jednym z najbardziej pożądanych benefitów pracowniczych jest praca zdalna, która z roku na rok zyskuje coraz większą popularność. Jej kreatywnym rozwinięciem jest cyfrowy nomadyzm (ang. digital nomadism). Okazuje się, że naszą przyszłością jest nie praca z domu, ale… skądkolwiek.
Możliwość pracy zdalnej, z dowolnego miejsca, to niewątpliwie zdobycz pracowników na drodze do zwiększania swoich „praw do samostanowienia”. Liczne raporty wskazują, że niezależnie od płci i wieku taką możliwość docenia przeważająca większość pracowników.
6 na 10 polskich pracowników (w tym 69% managerów lub dyrektorów) przyznało, że ma możliwość realizowania swoich obowiązków zdalnie, poza biurem. Niemal co trzeci badany (33 proc.) z takiego udogodnienia korzysta minimum 4 razy w miesiącu.
W związku z rozwojem technologicznym granica między życiem prywatnym a pracą zaciera się coraz bardziej. Ma to odzwierciedlenie szczególnie w przypadku pokolenia Y, które dynamicznie transformuje rynek pracy i zasady które rządziły nim do tej pory. Pracodawcom coraz ciężej sprostać wymaganiom młodych pracowników. Nowe pokolenie chce być mobilne, nie daje się uziemić i jasno mówi o swoich potrzebach. Dla millenialsów „praca stacjonarna” równa się „praca syzyfowa”. Według badań Kantar TNS, 95% osób mających doświadczenie w pracy zdalnej ocenia ją pozytywnie.
51% organizacji obawia się, że błąd pracowników może spowodować naruszenia ich bezpieczeństwa w sieci. Ten niepokój jest uzasadniony. Hakerzy często bazują na socjotechnice i wykorzystują złe nawyki, niewiedzę, nieuwagę i zaniedbania człowieka. Jakie zachowania pracowników mogą skutkować utratą danych przez firmę?
Według badania przeprowadzonego na 18 tys. respondentów z międzynarodowych firm, już 70% zatrudnionych pracuje z domu co najmniej jeden dzień w tygodniu. W Polsce swoje obowiązki wykonuje w ten sposób 1/3 kadry, korzystając z takiej możliwości średnio przez 8,5 dnia w ciągu miesiąca. Czy na pracy zdalnej mogą zyskać zarówno pracownicy, jak i pracodawcy?
63% Polaków ocenia, że elastyczna i mobilna praca czyni ludzi bardziej produktywnymi, wynika z badania „Blurred World”, przeprowadzonego na zlecenie firmy Samsung.
Rozwój technologii sprawia, że praca zdalna staje się coraz popularniejsza. To, co było nierealne jeszcze kilkanaście lat temu, teraz staje się standardem. W przeprowadzonej w 2014 roku ankiecie liderów biznesowych na Global Leadership Summit prawie 60% respondentów stwierdziło, że do 2020 roku ponad połowa ich pracowników będzie pracować zdalnie. Dzięki dostępnym rozwiązaniom technologicznym, jak np. monitory dotykowe UC (tzw. Unified Collaboration), wysokiej klasy specjaliści nie muszą już tracić czasu na dojazdy do biura i stanie w korkach.
Do 2020 roku w krajach rozwijających się pracować zdalnie będzie co drugi pracownik dużej firmy i 70% zatrudnionych w start-upach. Ta forma pracy także w Polsce ma coraz więcej sympatyków, może przynieść korzyści zarówno pracownikom, jak i pracodawcom. Firmy wprowadzając możliwość pracy zdalnej – automatycznie generują oszczędności: zmniejszają swoje koszty wyposażenia, utrzymania czy samego wynajmu biura. Pokazują także swoim pracownikom, iż są organizacją elastyczną, z „ludzką twarzą”, która rozumie ich potrzeby i traktuje jako partnera.
Więcej niż co druga polska firma uważa, że wykorzystanie sztucznej inteligencji (AI) oraz rzeczywistości wirtualnej (VR) w biznesie będzie powszechne w ciągu następnej dekady. A zdalna praca stanie się niemal standardem – tak wynika z raportu TomTom Telematics, największego dostawcy rozwiązań telematycznych w Europie.
Rozbudowane świadczenia pozapłacowe, do niedawna traktowane jako dodatek do pensji dla wybranych pracowników, na rynku kandydata stały się standardem. Obecnie poza pakietami zdrowotnymi, kartą Multisport czy dofinansowaniem kursów językowych, pożądane są rozmaite propozycje, takie jak specjalistyczne szkolenia i certyfikaty, dodatkowe ubezpieczenia na życie, czy elastyczna forma pracy.
Wiele wskazuje na to, że w niedalekiej przyszłości liczba osób pracujących zdalnie przewyższy liczbę tych wykonujących swoje obowiązki w siedzibie firmy. Już dziś systematycznie rośnie nie tylko liczba „home offices”, ale także ludzi pochłoniętych pracą w miejscach najmniej kojarzących się z biznesem. Coraz częściej ich stanowiska pracy de facto mieszczą się w kieszeni czy teczce.