Komentarze ekspertów CZYTAJ WIĘCEJ
Tydzień według Gerda Broker – Fed może ustabilizować sytuację
Gospodarka: Informacje – Wydarzenia – Opinie
Po silnych perturbacjach, jakie miały miejsce na rynkach finansowych po ogłoszeniu decyzji Europejskiego Banku Centralnego, szanse na uspokojenie nastrojów ma amerykańska rezerwa federalna. Jej środowe posiedzenie będzie najważniejszym wydarzeniem najbliższych dni. Deklaracje, jakie padną ze strony Janet Yellen, mogą mieć konsekwencje także w dłuższym terminie.
-Jak sprawić by Europa była bardziej konkurencyjna? – w tym lakonicznym stwierdzeniu prezes NBP, Marek Belka, zawarł całe przesłanie dwudniowego wydarzenia zorganizowanego przez banki centralne Polski i Austrii. W skład tego niezwykłego spotkania na najwyższym szczeblu wchodziły aż dwie, odbywające się równolegle, konferencje – „Future of the European Economy (Przyszłość Gospodarki Europejskiej) 2015” oraz „European Economic Integration (Europejska Integracja Gospodarcza) 2015”.
Fed jest ciągle na topie. Wczoraj analizowano minutes z wrześniowego posiedzenia FOMC, dzisiaj pod lupę inwestorów trafią dwaj przedstawiciele Rezerwy Federalnej: najpierw Dennis Lockhart z Atlanty, następnie Charles Evans z Chicago. Pierwszy jest zdecydowanym jastrzębiem, mocno wspierającym podwyżkę stóp procentowych jeszcze w tym roku, drugi to gołąb Fedu. Obaj są dla inwestorów kluczowi – reprezentują dwa różne punkty widzenia i dwa typy argumentacji. Od wrześniowego posiedzenia Fedu sporo się wydarzyło, przede wszystkim pojawiły się gorsze dane z amerykańskiego rynku pracy, więc opinie wyrazistych przedstawicieli Rezerwy Federalnej mogą mieć duże znaczenie dla rynków.
Bieżący tydzień na rynku walutowym rozpoczynamy w okolicach zamknięcia ubiegłego po tym jak zgodnie z oczekiwaniami piątkowa sesja nie przyniosła istotnych zmian ani na eurodolarze, ani na eurozłotym. Główna para walutowa po teście wsparcia na poziomie 1,09 (w następstwie publikacji danych o PKB w USA nasilających oczekiwania na podwyżki stóp może już nawet we wrześniu) początkowo odreagowywała.
Wydawałoby się, że w dniu wczorajszym najważniejszym wydarzeniem na rynkach wydarzeniem miała być publikacja danych dotyczących dynamiki amerykańskiego PKB, które obok informacji z rynku pracy oraz poziomu inflacji, należą do kluczowych danych branych pod uwagę przez Rezerwę Federalną w kontekście zarządzania polityką pieniężną.
Złoty słabszy po niepokojących informacjach o możliwym braku udziału Międzynarodowego Funduszu Walutowego w trzecim programie pomocy dla Grecji. Eurodolar stabilny. Przeciwny wektor oddziaływania takich doniesień na kurs EUR/USD. Dane o PKB z USA pozytywne, przybliżają scenariusz podwyżki stóp we wrześniu.
Na europejskich giełdach obserwujemy ocieplenie sentymentu. Po złożeniu przez Greków w poniedziałek nowych propozycji cięć budżetowych negocjacje na temat szczegółów ewentualnego porozumienia właśnie trwają. Rynki finansowe, szczególnie w Europie, zareagowały entuzjastycznie i chociaż tym razem światełko w tunelu zdaje się wyraźniejsze niż do tej pory, należy pamiętać, że szans na rozwiązanie problemu greckiego zadłużenia było już wiele. Jedynym faktem jest, że jak dotąd Grecja tylko skumulowała sobie trzy czerwcowe płatności dla Międzynarodowego Funduszu Walutowego w jedną. Pozwoliło to kupić trochę czasu, ale oznacza konieczność spłaty ok. 1,6 mld euro do końca czerwca. W przeszłości na podobny manewr zdecydowała się tylko Zambia (w 1983 r.). Problem Greków polega na tym, że kasa państwa nie posiada takich środków i ich jedyną nadzieją jest ostateczne porozumienie. Co prawda szansa na jego osiągnięcie znacząco wzrosła w tym tygodniu, ale dopóki to nie nastąpi, a postanowienia umowy pomiędzy Grecją a państwami strefy euro nie zaczną być wdrażane, trwałość obecnego sentymentu na giełdach europejskich może się okazać krótkotrwała.
Mimo że formalnie nie doszło do zawarcia ugody, rynkom wystarczyły informacje, że w rozmowach nastąpił postęp, i że greckie propozycje są ‘’’dobrą bazą’’ do dalszych negocjacji. Od poniedziałku giełdy w Francji i Niemiec zyskują ponad 4%. O super euforii można mówić w przypadku giełdy w Atenach.
„Niech prawo zawsze prawo znaczy” – tę maksymę Juliana Tuwima godzi się przypomnieć w kontekście wczorajszego wyroku Sądu Najwyższego w sprawie pozwu grupowego, wytoczonego przez kredytobiorców mBankowi. Uchylając wcześniejszy werdykt łódzkiego sądu apelacyjnego, SN przekazał zarazem całemu polskiemu wymiarowi sprawiedliwości bardzo ważny sygnał: ani złożoność sprawy, ani jej precedensowy charakter nie może w żadnym razie stanowić usprawiedliwienia dla odstąpienia od dogłębnej i wszechstronnej analizy dowodów.
Czwartkowy poranek przyniósł kontynuację spadków dochodowości amerykańskiego i niemieckiego długu. Źródłem zmian była konsumpcja słabych danych ADP ze środy oraz obawy o rozwój negocjacji z Grecją, która kolejny raz zasugerowała, że może nie spłacić 9 kwietnia pożyczki wobec MFW. Wczesnym popołudniem tendencje te nasiliły się za sprawą spadków cen ropy i publikacji wskaźnika oczekiwanych zwolnień w USA.
Grecja grozi, że nie spłaci raty kredytu do MFW. Rynek na tę informację reaguje umocnieniem euro. Wreszcie oczekiwana zmiana kierunku wahań na EUR/PLN i USD/PLN – wzrost pierwszej, spadek lub stabilizacja na drugiej parze. Oczekujemy utrzymania tych tendencji. Również na EUR/USD (wzrost do 1,10).
Porozumienie z Mińska to dobry sygnał dla złotego. Niepewność wśród inwestorów była już przecież wyraźna. Co to oznacza? Euro spadnie poniżej 4.20 zł a frank poniżej granicy oraz 4.00 zł.
2,9% r/r – przeciętnie o tyle wzrosły w ciągu roku ceny nieruchomości w 32 krajach świata – wynika z danych zebranych przez Lion’s Bank. Był to wynik prawie dwukrotnie wyższy niż obliczony w analogicznym okresie rok wcześniej.
Rada Prezesów Europejskiego Banku Centralnego podjęłą decyzję o zawieszeniu zasady, zezwalającej na odstąpienie od wymagań ratigowych w stosunku do rynkowych instrumentów dłużnych emitowanych lub w pełni gwarantowanych przez Grecję – czytamy w komunikacie Europejskiego Banku Centralnego z 4 lutego 2015 roku, dotyczącym strategii EBC wobec tego kraju. Obowiązujące od 2011 roku wyłączenia spod ogólnie obowiązujących standardów, stosowane przez EBC wobec instrumentów dłużnych emitowanych przez grecki rząd jak również gwarantowanych przez ten kraj pozwalały, by papiery te mogły być wykorzystywane jako zabezpieczenie operacji dokonywanych w ramach Eurosystemu.
Dramatyczna przecena hrywny pozostaje bez wpływu na złotego, który zachowuje się stabilnie. Po danych z rynku pracy w USA będzie podobne. Wzrost wartości wspólnej waluty na rynku międzynarodowym przełoży się na lekkie wzrosty EUR/PLN i dalsze spadki USD/PLN.
Notowania pary EURUSD stabilizują się w rejonie 1,1370 po wczorajszym silnym tąpnięciu spowodowanym notką EBC.
Oczekiwane zwycięstwo lewicowej Syrizy w greckich wyborach parlamentarnych oraz szybkie zawarcie koalicji z prawicową partią Niezależni Grecy nie wywołało wyraźniejszych wahań na głównej parze walutowej. Euro zaraz po weekendzie było notowane pod granicą 1,12 USD/EUR a w późniejszym czasie zaczęło się umacniać aż do wtorkowego 1,14 USD/EUR. Nowa władza w Grecji i Unia Europejska znajdują się obecnie w fazie testowej i następne tygodnie pokażą, w jaki sposób Grecy ustosunkują się do swoich zobowiązań. Biorąc pod uwagę, że około 80% greckich zobowiązań należy do publicznych wierzycieli (krajów strefy euro za pośrednictwem mechanizmów ratunkowych i Międzynarodowego Funduszu Walutowego) ustąpienie Grekom wydaje się mało prawdopodobne.
W ubiegłym miesiącu, po raz pierwszy od grudnia 1998 roku, Holandia zwiększyła oficjalne rezerwy złota – podaje Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Holendrzy kupili 9,61 t kruszcu, zwiększając swoje rezerwy do poziomu 622,02 t. Pod względem ilości posiadanego złota, kraj ten jest na 9. miejscu na świecie.
Obniżka przez Międzynarodowy Fundusz Walutowy prognoz dla globalnej gospodarki może zdominować dziś nastroje na rynkach globalnych, co będzie mieć też pośredni wpływ na notowania złotego. Większego wpływu nie należy natomiast oczekiwać ze strony rodzimych danych makro.
Koniec roku zmusza do refleksji nad przyszłością. Według prognoz Międzynarodowego Funduszu Walutowego w kolejnych latach stopa bezrobocia w Polsce będzie oscylować w okolicy 9%. Oznacza to, że będziemy lepsi od Francji, Włoch, czy Irlandii. Nie mamy jednak szans dorównać Stanom Zjednoczonym, Kanadzie, Holandii, Szwecji czy Norwegii.
OPEC postanowił nie walczyć z obniżką notowań cen ropy poprzez ograniczanie wydobycia. Konsekwencji tej decyzji było wiele, ale nie wykluczone, że odbije się to także na rynkach nieruchomoci krajów z Zatoki Perskiej.
Poprzednie władze UE w ciągu ostatniego roku urzędowania parokrotnie dały sygnał, że trzeba zając się kwestią narastających społecznych nierówności. Niewykluczone, że będzie to ważny punkt agendy nowej Komisji, Rady i Parlamentu. Badania pokazują, że Europejczycy cierpią na „genetyczną chorobę” – wyczulone poczucie sprawiedliwości społecznej.
Potężna bryła Pałacu Kultury i Nauki samotnie góruje nad Warszawą. Na drugim zdjęciu symbol PRL komponuje się z licznymi „drapaczami chmur”, wzniesionymi już w nowej rzeczywistości gospodarczej. To właśnie zdjęcie obrazować ma dynamikę przemian ustrojowych w Polsce w najnowszym raporcie Międzynarodowego Funduszu Walutowego, zatytułowanym „25 lat transformacji. Postkomunistyczna Europa i MFW”. Oficjalna prezentacja raportu odbyła się podczas piątkowej konferencji Narodowego Banku Polskiego i Międzynarodowego Funduszu Walutowego poświęconej zmianom, jakie dokonały się w Europie w ostatnim ćwierćwieczu.
Nieco bardziej jastrzębi niż oczekiwał rynek komunikat Fed tylko przejściowo wpłynął na przecenę niemieckiego i amerykańskiego długu. Już od rana rentowności na bazowych rynkach spadały dyskontując rosnące obawy o negatywny wpływ deflacji oraz spowolnienia w Europie na perspektywy zmian stóp procentowych.
Jakie wnioski możemy wyciągnąć z okresu 25 lat polskiej transformacji? Czy obecna gospodarka naszego kraju i pozostałych państw byłego bloku wschodniego i dziś może uchodzić za konkurencyjną? I wreszcie – co czekać może Europę za kolejnych 25 lat? Takie pytania są jak najbardziej na czasie właśnie w roku jubileuszu największej pokojowej rewolucji w historii świata – i wydaje się naturalnym, iż odpowiedź na nie powinna paść w Warszawie – mieście, w którym wraz z obradami Okrągłego Stołu utorowano połowie Europy drogę ku demokracji i wolnemu rynkowi.