Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Początek roku przyniósł ożywienie na rynku kredytowym. Wyniki badania koniunktury bankowej, prowadzonego przez TNS Kantar na zlecenie Związku Banków Polskich, oraz analizy Narodowego Banku Polskiego wskazują, iż w nadchodzących miesiącach możemy się spodziewać dalszego wzrostu popytu na finansowanie bankowe.
Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 r. istotnie zwiększyło liczbę powództw wnoszonych przez frankowiczów. Obserwowany w ub.r. trend stał się wyzwaniem dla wydolności polskiego sądownictwa, stanowiąc zarazem zagrożenie dla relacji pomiędzy instytucjami finansowymi a klientami.
Przyspieszenie, które wiosną ubiegłego roku mimowolnie rozpoczęło cyfrową transformację na tak szeroką skalę, wpłynie również na dynamikę zmian w roku 2021.
Nie ma wątpliwości – e-commerce rośnie w siłę. Pandemia sprawiła, że handel – ograniczony obostrzeniami – w ogromnym stopniu przeniósł się do sieci. Rok 2020 był dla e-commerce rekordowy. W jaki sposób ten rynek rozwinie się w tym roku? Jak mogą odnaleźć się w nim banki?
Dyskusja na kanwie raportu przygotowanego w ramach Programu Analityczno-Badawczego Warszawskiego Instytutu Bankowości dowiodła, że banki nadal odgrywają kluczową rolę w finansowaniu small biznesu, tymczasem wielu przedstawicieli małych i średnich firm doświadcza trudności w uzyskaniu pozytywnej decyzji kredytowej.
Dochody pozaodsetkowe to od wielu już lat przedmiot ożywionej dyskusji w środowisku bankowym. Padały w niej tak niekonwencjonalne postulaty, jak rewitalizacja tradycyjnych placówek jako centrów doradztwa dla społeczności lokalnych, jednak ich realizacja nie przynosiła zadowalających efektów. Obecnie niskie stopy procentowe zmuszają banki do poszukiwania dodatkowych źródeł przychodów, nie tylko w postaci wyższych opłat za świadczone usługi.
Rok 2020 to jeden z najciekawszych okresów w historii polskiego rynku mieszkaniowego. To okres dynamicznych, często dramatycznych zmian ekonomicznych i społecznych w jego otoczeniu i czas, w którym rynek mieszkaniowy, wbrew pesymistycznym prognozom i oczekiwaniom, osiągnął bardzo dobre wyniki.
Współcześni inwestorzy coraz częściej uwzględniają nie tylko biznesową opłacalność wspieranych przedsięwzięć, ale również ryzyko związane z ich oddziaływaniem na środowisko i sferę społeczną. Jednoznaczna ocena tychże kryteriów, w przeciwieństwie do ekonomicznych wskaźników rentowności, nie jest zadaniem łatwym i nastręcza wiele trudności. Obowiązujące od marca br. unijne regulacje stanowią istotny krok ku budowie świadomości inwestorów w zakresie zrównoważonego finansowania.
Nowoczesne społeczeństwa chcą inwestować w firmy, które mają wysokie ratingi w zakresie ESG. Czyli takie, które dbają o środowisko (E – Środowisko) są odpowiedzialne społecznie (S – Społeczna odpowiedzialność) i kierują się jasnymi zasadami w budowaniu ładu korporacyjnego (G – Ład korporacyjny). Taki jest właśnie Microsoft.
Europejski Zielony Ład oznacza w istocie zdefiniowanie na nowo strategii rozwoju europejskiego obszaru gospodarczego. Celem jest taka przebudowa funkcjonowania Unii, żeby w przeciągu trzech dekad można było osiągnąć neutralność klimatyczną.
Pandemia stanowi bezprecedensowe wyzwanie zarówno dla instytucji finansowych, jak i regulatorów oraz organów nadzorczych na całym świecie. The Financial Action Task Force (FATF), międzynarodowa grupa ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy przestrzega, że w dobie COVID-19 szczególnie dynamicznie rozwijają się cyberprzestępczość, zbieranie funduszy na fałszywe organizacje charytatywne i oszustwa medyczne.
Od czasu eksplozji internetu i usług zdalnych, rynek europejski jest regulowany przez liczne przepisy, do których firmy muszą się dostosować. Jaki jest cel przestrzegania tych regulacji? Zweryfikowanie tożsamości klientów, zapewnienie im zgodności z prawem oraz sprawdzenie ich uczciwości i rzetelności.
Rok 2020, z powodu pandemii, zmienił sytuację w wielu gałęziach światowej gospodarki. Jednak paradoksalnie – każdy kryzys może być szansą i wskazówką do dalszego rozwoju. Może być również impulsem do ulepszenia tego, co już było realizowane. Branża finansowa jest idealnym przykładem, jak w sprawny sposób można odnaleźć się w realizacji tych dwóch założeń.
Pandemia nadała transformacji cyfrowej dodatkowe tempo. Nowa rzeczywistość, z jej ograniczeniami i specyfiką, wymusiła w wielu obszarach ucieczkę do przodu i przyspieszyła wprowadzanie narzędzi, wykorzystujących nowe technologie. Czego możemy się po nich spodziewać i czy prawo nadąża za zachodzącymi zmianami?
Przyspieszenie, które wiosną ubiegłego roku mimowolnie rozpoczęło cyfrową transformację na tak szeroką skalę, wpłynie również na dynamikę zmian w roku 2021.
Pandemia sprawiła, że cyfrowa ewolucja zdecydowanie przyspieszyła. Jej efektem jest chociażby upowszechnienie usług bankowości online oraz mobilnej. Ludzie zdali sobie sprawę, że dzięki temu bezpieczniej, szybciej i wygodniej można kontrolować swoje wydatki i zdalnie zarządzać finansami osobistymi.
Rok 2020 przyniósł zdynamizowanie digitalizacji sektora finansowego, i nie był to wyłącznie efekt nagłego przejścia gospodarki w tryb awaryjny wskutek pojawienia się wszędobylskiego koronawirusa. Pierwszym silnym akordem było opublikowane w styczniu ub.r. stanowisko polskiego nadzoru, wskazujące na gruntowną zmianę podejścia regulatora do adopcji chmury obliczeniowej w bankowości.
Zmiany klimatyczne i wynikające stąd straty. Kryzys migracyjny. Konflikty zbrojne i cyberataki. To tylko najbardziej spektakularne, bo przecież nie jedyne, wyzwania i zagrożenia współczesności. Wielu z nich, jak choćby rzeczywistości cyfrowej, która za sprawą internetu rzeczy stała się naszą codziennością, nie rozpoznaliśmy dotąd, pomimo że wywierają już dzisiaj znaczący wpływ na teraźniejsze relacje społeczne, biznesowe, a nawet rodzinne.
Jeśli ktoś się spodziewał, że to całe spowolnienie nie będzie takie straszne, jak opowiadają, to po ostatnich danych o produkcji przemysłowej z Niemiec, muszą zmienić zdanie. Niewykluczone, że najgorsze dopiero przed nami.
Rosnąca inflacja, niskie stopy RPP, frankowicze, coraz więcej obciążeń wynikających z nowych regulacji. Wyliczając wszystkie problemy, jakie dotykają sektor bankowy, można odnieść wrażenie, że z miesiąca na miesiąc jest coraz gorzej.
Zaplanowana przez Commerzbank na ten rok transakcja związana ze sprzedażą mBanku jak na dłoni pokazuje nie tylko, w których miejscach obecnie znajdują się systemy bankowe Polski i Niemiec. Ale też doskonale widać, że różnic aż tak dużo już nie ma, a i dystans między nimi też wydaje się znacznie mniejszy niż kiedyś.
Obserwowany na przestrzeni ostatnich kilku lat systematyczny spadek wskaźnika rentowności kapitału własnego (ROE) polskich banków budzi zrozumiałe zaniepokojenie na rynku. Indeks ten prezentuje się tym bardziej niekorzystnie, jako że równocześnie zwiększa się skala działalności sektora i rosną jego zyski.
Jeżeli zdecydujemy się ściągnąć polityczną otulinę, może okazać się po pierwsze, że konsolidacja sektora bankowego postępuje nie tylko nad Wisłą i po drugie, że w tym procesie nie zawsze trzeba dopatrywać się samych złych intencji. Chyba że sama konsolidacja przybiera wyłącznie narodowy kierunek, zmierzając tym samym do skupienia instytucji finansowych w rękach państwa.
Banki i firmy ubezpieczeniowe doświadczają dalszej konsolidacji rynku, niezmiennie mierzą się również z konkurencją innych podmiotów, które mogą realizować transfery pieniężne oraz sprzedawać pożyczki. Dlatego zarówno w bankach, jak i w firmach ubezpieczeniowych rośnie zapotrzebowanie na ekspertów dla klientów korporacyjnych. Nadchodzące miesiące będą również dobrym czasem dla specjalistów działów ryzyka oraz likwidacji szkód.
Sprzedaż mBanku to jedno z najistotniejszych, jak nie najistotniejsze wydarzenie tego roku finansowego nad Wisłą. Nie tylko dlatego, że być może – jak wskazują najbardziej optymistyczni analitycy – w grę mogą wchodzić pieniądze rzędu nawet 16 mld zł. Bardziej istotne wydaje się to, że ostateczny scenariusz tej transakcji wskaże kierunki na przyszłość całego sektora bankowego w Polsce.
Globalizacja gospodarki, ze szczególnym uwzględnieniem usług finansowych, wymusza radykalną zmianę paradygmatu w wielu obszarach. Należą do nich między innymi ograniczenia, nakładane przez organy regulacyjne w różnych regionach świata oraz ich wpływ na konkurencję na rynkach.
W ostatnich dniach prasę obiegły doniesienia, że wobec kształtującej się linii orzeczniczej, w większości sądy podejmują rozstrzygnięcia korzystne dla kredytobiorców, którzy zaciągali zobowiązania indeksowane, bądź denominowane w CHF, banki podejmują próby porozumienia się z klientami na drodze ugodowej.
„Banki nie mogą żądać wynagrodzenia za korzystanie z kapitału w przypadku unieważnienia umowy” – taką opinię zaprezentował niedawno były już prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Marek Niechciał. Stanowisko to wzbudziło poważne zastrzeżenia ekspertów prawa cywilnego. Wskazują oni, że ewentualne roszczenia instytucji finansowych byłyby formułowane bezpośrednio na podstawie ogólnych zasad prawa cywilnego, zaś odmowa prawa do ich zastosowania skutkowałaby ewidentnym, bezpodstawnym wzbogaceniem kredytobiorcy.
W ciągu ostatnich trzech lat (2017-2019) liczba czynnych kredytów mieszkaniowych we frankach szwajcarskich zmniejszyła się o 13,3%. Na 31 grudnia 2019 r. pozostawało w spłacie 451,63 tys. tych zobowiązań, a łączna wartość portfela mieszkaniowych kredytów frankowych wynosiła 101,8 mld zł.
Pięć lat temu, 15 stycznia 2015 r., bank centralny Szwajcarii zniósł minimalny kurs wymiany franka, co poskutkowało gwałtowną aprecjacją szwajcarskiej waluty. Dla blisko 750 tys. Polaków, posiadających zobowiązania z tytułu kredytów denominowanych bądź indeksowanych do franka, oznaczało to radykalny wzrost wysokości raty. Dopiero ów szok skłonił wielu kredytobiorców, by dokładniej zapoznać się z treścią umów zawartych z bankami.