Globalny wzrost awersji do ryzyka nie zaszkodził aukcji MF
W czwartek złoty nadal pozostawał pod presją utrzymując przez długi czas okolice 4,35 na EURPLN. Dzięki zaś dalszemu odreagowywaniu na eurodolarze para USDPLN powróciła poniżej 4,0. Opublikowane dzień wcześniej minutes z grudniowego posiedzenia FOMC pokazało, że decyzja o pierwszej od dekady podwyżce stóp w USA nie była łatwa. Część członków Fed, która ostatecznie zgodziła się na podwyżkę kosztu pieniądza o 25 pb. zasygnalizowała, że nadal obawia się o procesy inflacyjne ze względu na spadki cen surowców oraz silnego dolara. Jednocześnie podkreślone zostało, iż członkowie FOMC będą teraz uważnie monitorować „postęp jaki będzie się dokonywał na polu inflacji”. W reakcji na protokół Fed utwierdzający rynek w przekonaniu, że kolejne podwyżki stóp w USA mogą być wyważone, eurodolar zaczął rosnąć, w czwartek przełamując już opór na 1,094.
Tak złego początku roku na rynkach finansowych nikt sobie chyba nie przypomina. W obliczu niepokojów o słabe dane z Chin dopełnionych zaogniającą się sytuacją na Bliskim Wschodzie w pierwszych dniach stycznia 2016 roku giełdy zdominował kolor czerwony (podczas pierwszej w Nowym Roku sesji w Azji indeksy giełdowe tąpnęły o ponad 7%, a na Wall Street indeks DJ notował najgorsze otwarcie od 84 lat), eurodolar spadł do 1,077 zaś złoty osiągnął najniższą wartości w stosunku do obydwu tych walut od przeszło miesiąca (w środę kurs EURPLN wzrósł do blisko 4,36 zaś USDPLN przełamał opór na 4,05).
Zarządzający środkami pieniężnymi już trzeci tydzień z rzędu zwiększają swoje zlecenia dotyczące zwyżki cen surowców. Zlecenia kupna koncentrują się jednak na zaledwie trzech rynkach kontraktów terminowych: na ropę naftową, kukurydzę i pszenicę. Sektor metali poniósł kolejny cios przed posiedzeniem FOMC 16 grudnia, a liczba zleceń na spadek ceny złota osiągnęła rekordowy poziom.
Wygląda na to, że rynki spodziewały się licznych działań ze strony EBC, takich jak znaczące zwiększenie skali programu luzowania ilościowego, radykalne wydłużenie czasu trwania tego programu czy ostre cięcia depozytowych stóp procentowych. Biorąc pod uwagę tak duże oczekiwania rynkowe przed posiedzeniem Rady Zarządzającej, odniosłem wrażenie, że stanowisko Draghiego rozczarowało rynki. Podczas konferencji prasowej, Draghi potwierdził obniżenie już i tak ujemnej stopy depozytowej o 10 punktów bazowych (0,10%) do poziomu -0,30%, co, według mnie, nie jest zbyt istotnym krokiem, ale stanowi raczej element podtrzymania presji skłaniającej banki do zwiększania akcji kredytowej.
Zaskoczenia nie było. Rezerwa Federalna podniosła stopy procentowe o 25 pb. do przedziału 0,25-0,50 proc. Prezes J. Yellen podkreśliła, że jest to wyraz zaufania Fed do gospodarki. W kwestii dalszych zmian stóp procentowych kluczowe będzie kształtowanie się inflacji. Podtrzymano projekcję wzrostu oprocentowania do 1,4 proc. do końca 2016 r.
Najważniejszym wydarzeniem środowej sesji było posiedzenie amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Zgodnie z oczekiwaniami Fed zagłosował za pierwszą od niemal dziesięciu lat podwyżką stóp procentowych podnoszą koszt pieniądza o 25 pb. Nie rozczarował też komunikat towarzyszący posiedzeniu, który potwierdził, że sytuacja w gospodarce USA będzie się kształtować w taki sposób, który będzie uzasadniał „jedynie stopniowe podwyżki” głównej stopy banku centralnego.
Bulionowi inwestorzy mają za sobą bardzo nerwowy tydzień, a to tylko początek dużej zmienności rynku wywołanej zbliżającym się posiedzeniem amerykańskiego FOMC. Słabnący dolar nie zdołał uchronić notowań złota przed spadkiem, jednak zaskakujące pobudzenie u końca piątkowej sesji sprawiło, że strata nie okazała się tak dotkliwa.
W szczytowym momencie kryzysu finansowego w grudniu 2008 r. były przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ogłosił, że Rezerwa Federalna zredukuje swoją referencyjną stopę procentową do faktycznego zera. Od tego czasu amerykański bank centralny prowadzi politykę pieniężną, którą można określić mianem „nadzwyczajnej”.
Złoty pozostaje pod presją zarówno wydarzeń globalnych jak i krajowych. Poniedziałkowa próba umocnienia naszej waluty zakończyła się nieudanym testem wsparcia na 4,344 na EURPLN. Sił nie wystarczyło nawet na utrzymanie tych okolic, jeszcze podczas sesji europejskiej kurs zawrócił w kierunku poziomów zamknięcia ub. tygodnia na ok. 4,365. Z technicznego punktu widzenia przełamanie poziomu 4,30 otworzyło drogę do wzrostu do 4,40. To szczyt z końca ubiegłego roku, jednak nie oczekujemy, by doszło do ataku na ten opór, przynajmniej do końca grudnia.
Czekamy na środę, bo to, co się wówczas wydarzy, ustawi rynki na dobrych kilka miesięcy. Decyzja, jaką wówczas podejmie Fed w sprawie stóp procentowych, będzie kluczowa dla walut, rynku akcji, być może zakończy fatalną passę na emerging markets. Oczekiwanie, że Komitet Otwartego Rynku FOMC podniesie stopy procentowe, pierwszy raz od 2006 r., jest niemal powszechne. Rynki będą inne po środzie, niż są teraz.
Obecny tydzień będzie w zasadzie podsumowaniem całego roku na rynkach finansowych i zarazem powinien być już ostatnim tak emocjonującym okresem na rynku przed świąteczno-noworoczną przerwą. Centralnym wydarzeniem jest oczywiście decyzja FOMC w sprawie stóp procentowych, ale zanim to nastąpi mamy przed sobą jeszcze wiele ważnych odczytów makroekonomicznych.
Głównym wydarzeniem wczorajszego dnia był incydent militarny na linii Turcja – Rosja. Zestrzelenie rosyjskiego bombowca przez tureckie lotnictwo jest pierwszym od okresu wojny koreańskiej przypadkiem ataku powietrznego państwa członkowskiego NATO na maszyny wojskowe Rosjan. Wydarzenie to miało miejsce w otoczeniu wyjątkowo napiętej sytuacji geopolitycznej w ostatnim czasie, gdzie największe mocarstwa przepychają się na Bliskim Wschodzie, walcząc lub wspierając ISIS, a konflikt militarny na Ukrainie zdecydowanie nie jest jeszcze wygaszony.
