Raport Specjalny | BEZPIECZEŃSTWO BANKÓW | Obowiązków nie brakuje

Do wypełnienia obowiązków wynikających z obu wspomnianych ustaw zobowiązane są już nie tylko instytucje finansowe i wybrane grupy zawodowe – np. notariusze i pośrednicy w obrocie nieruchomościami. Obecnie jest nimi objętych wiele innych firm, instytucji, organizacji, stowarzyszeń, a także indywidualni przedsiębiorcy, np. prowadzący działalność kantorową lub polegającą na świadczeniu usług w zakresie wymiany między walutami wirtualnymi i środkami płatniczymi. Od 31 lipca 2021 r. nawet biura rachunkowe muszą sprawdzać transakcje
swoich klientów, a budzące podejrzenia zgłaszać do Generalnego Inspektora Informacji Finansowej (GIIF).

Kolejna dyrektywa

Warto przypomnieć, że zmiany wprowadzone przepisami ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy
oraz finansowaniu terroryzmu i niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r., poz. 815) stanowią głównie implementację do naszego krajowego porządku prawnego regulacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z 30 maja 2018 r. Ubiegłoroczna nowelizacja dostosowuje polskie przepisy do tzw. V Dyrektywy AML.

W Unii Europejskiej od 3 czerwca 2021 r. obowiązuje już tzw. VI Dyrektywa (6AMLD) dotycząca przeciwdziałania praniu pieniędzy, w której przedstawiono m.in. zharmonizowaną definicję prania pieniędzy, obowiązującą we wszystkich państwach unijnych. Harmonizacja obejmuje rozszerzoną listę 22 przestępstw związanych z praniem pieniędzy, w tym cyberprzestępczość, przestępstwa przeciwko środowisku, przestępstwa podatkowe oraz handel ludźmi i przemyt ludzi. Do listy działań sklasyfikowanych jako pranie pieniędzy dodano też dodatkowe przestępstwa, takie jak pomocnictwo i współsprawstwo. Zgodnie z 6AMLD odpowiedzialność karna za pranie pieniędzy została rozszerzona na osoby prawne (spółki i spółki osobowe) w sytuacjach, w których nie zapobiegły one nielegalnej działalności. Kara za przestępstwa prania pieniędzy jest też surowsza (minimum cztery lata pozbawienia wolności).

Jakie wymogi należy wypełnić?

Instytucje obowiązane winny spełniać wymogi, które nałożyła na nie ubiegłoroczna nowelizacja. Muszą one wdrożyć surowsze kryteria weryfikacji beneficjenta rzeczywistego. Zgodnie ze znowelizowanymi
przepisami muszą także dołożyć możliwej należytej staranności przy ustalaniu beneficjenta rzeczywistego. Jak podkreśla Barbara Kaczała w artykule opublikowanym na stronach PARP, dodano przepis, zgodnie z którym nie wystarczy bazowanie wyłącznie na informacjach zawartych w Centralnym Rejestrze Beneficjentó...