Bankowość i finanse | Brexit jednak bez umowy? 

Bohdan Bielski

Wielka Brytania opuściła UE po 47 latach członkostwa (od 1 stycznia 1973 r. była członkiem Wspólnoty Europejskiej). Obecnie nadal jest w unii celnej i w jednolitym rynku europejskim – jednak okres przejściowy zakończy się 31 grudnia 2020 r. Do tego czasu ma zostać podpisana umowa regulująca stosunki gospodarcze i polityczne pomiędzy obiema stronami. Z końcem czerwca upłynął termin, w którym Wielka Brytania mogła wystąpić o przedłużenie okresu przejściowego, ale takiego wniosku nie złożyła.

Negocjacje nie są łatwe

Głównym negocjatorem Wielkiej Brytanii jest zawodowy dyplomata David Frost, UE reprezentuje Michel Barnier, który mandat negocjacyjny od Rady Europejskiej otrzymał 25 lutego 2020 r. O tym, jak ważne dla obu stron powinno być osiągnięcie porozumienia, świadczy fakt, że obecne 27 krajów UE było największym partnerem handlowym Wielkiej Brytanii przed brexitem. W 2018 r. wymiana handlowa z tymi państwami stanowiła 45% brytyjskiego eksportu i 53% brytyjskiego importu. Dla obecnych krajów UE, UK jest drugim co do wielkości rynkiem eksportowym (po USA) i trzecim rynkiem importowym (po Chinach i USA).

Jednym z głównych problemów jest status granicy lądowej pomiędzy Irlandią i Irlandią Północną. Wielka Brytania spodziewa się zawarcia umowy podobnej do tej, jaką UE ustaliła z Kanadą. W tym roku, już w trakcie negocjacji, w maju UK ogłosiło zamiar ustanowienia punktów kontroli granicznej w Belfaście, Larne i Warrenpoint w celu zarządzania zwierzętami hodowlanymi i produktami rolno-spożywczymi, a zgodnie z protokołem irlandzkim zawartym w umowie o wystąpieniu Irlandia Północna nadal ma przestrzegać europejskich przepisów dotyczących jednolitego rynku produktów rolnych i przemysłowych.

W maju prowadzono też trudne negocjacje dotyczące kwot połowowych ryb. Premier Boris Johnson 7 września zadeklarował, że jeśli umowa nie zostanie zawarta do 15 października, to dojdzie do twardego brexitu. W połowie października okazało się, że negocjacje niczego nie dały, poinformowano zatem, że Wielka Brytania przygotuje się do handlu na warunkach Światowej Organizacji Handlu (WTO). Brytyjski negocjator wycofał zaproszenie dla Barniera na dziesiątą rundę rozmów, która miała rozpocząć się w Londynie 19 października.

Już we wrześniu J.P. Morgan poinformował, że planuje przeprowadzkę z Londynu ok. 200 pracowników, ponieważ widzi tylko niewielkie szanse na zdobycie przez Wielką Brytanię umowy na usługi finansowe. Warto przypomnieć, że już w maju 2017 r. był to pierwszy duży bank, który oficjalnie wybrał Dublin jako miejsca przeniesienia części swojego personelu i operacji z biura w Londynie.

Usługi finansowe

Proponowane przez stronę brytyjską rozwiązanie nawiązujące do umowy pomiędzy UE a Kanadą nie pozwala na tzw. paszportowanie, czyli uzyskania prawa do działania na całym wspólnym rynku, jeśli tylko instytucja finansowa zarejestruje swoją działalność w jednym z państw członkowskich, a na takim rozwiązaniu bardzo zależy firmom z Wielkiej Brytanii. Zjednoczone Królestwo chce pozostawić jak najwięcej tych elementów, które mu odpowiadają i pozbyć się innych, choć w rozumieniu UE stanowią one ...