Opinie: Eh, ci niefrasobliwi politycy…

Marek Rogalski

Wygląda na to, że przyszło nam żyć w trudnych czasach. Dopiero teraz wkraczamy w najtrudniejsze lata kryzysu, który rozpoczął się jeszcze w 2007 r. Wtedy to świat poznał skomplikowane terminy znane wcześniej tylko specom od inżynierii finansowej i bankowcom – to był początek całego zamieszania na amerykańskim rynku hipotek. Ale dopiero upadek banku Lehman Brothers wymusił na politykach, i decydentach w bankach centralnych, podjęcie dość radykalnych decyzji, które do tej pory część ekonomistów uznaje za kontrowersyjne. Aby nie dopuścić do faktycznego zablokowania obiegu pieniądza w globalnej gospodarce przez faktyczny paraliż rynków finansowych, zadecydowano o poświęceniu bilionów dolarów publicznych pieniędzy, a banki centralne dokonały niespotykanego wcześniej poluzowania polityki pieniężnej.

W 2009 r. na rynki finansowe trafiły setki miliardów dolarów – decydenci mieli nadzieję, iż staną się one kołem zamachowym, które ponownie napędzi tryby globalnej gospodarki. Nic bardziej mylnego – kolejne programy quantitative easing (QE) stały się wodą na młyn dla spekulantów, którzy szybko odkryli, że nadpłynność na rynkach finansowych, można wykorzystać do własnych celów. Lata 2009-2010 to okres dość wyraźnych zwyżek na rynkach finansowych – w końcu większość rzeczywiście uwierzyła, że globalna gospodarka zaczyna wychodzić na prostą. Nic bardziej mylnego. Rachunki za rozrzutność decydentów, zostały ...