50 Największych Banków w Polsce 2017: Równi wśród równiejszych, czyli sektor bankowy w polskich realiach

Konrad Machowski

Implementacja do polskiego porządku prawnego postanowień unijnej dyrektywy nr 2014/92/WE (tzw. dyrektywy PAD) w sprawie podstawowych rachunków płatniczych stanowi wręcz modelowy przykład sytuacji, w której polski ustawodawca przewidział dla polskiego sektora bankowego rozwiązania niepomiernie bardziej restrykcyjne od obowiązków wynikających wprost z prawa wspólnotowego. Zgodnie z polskimi przepisami do otwarcia i prowadzenia nieodpłatnych kont na żądanie klienta zobowiązane są wszystkie banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo- kredytowe, jeżeli tylko w swej ofercie posiadają rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe dla konsumentów. Tymczasem regulacja wspólnotowa przewiduje obowiązek oferowania podstawowych rachunków płatniczych wyłącznie przez reprezentatywną grupę instytucji finansowych, które są w stanie zapewnić możliwość założenia konta wszystkim konsumentom przebywającym legalnie na terytorium Polski i nie będą dopuszczać się naruszenia zasad konkurencji. „Co do zasady podstawowe rachunki płatnicze powinny być oferowane przez jak największą liczbę instytucji kredytowych, aby zagwarantować konsumentom możliwość otwarcia takich rachunków w placówce instytucji kredytowej, która jest w bliskiej odległości od ich miejsca zamieszkania, oraz zagwarantować, że konsumenci nie są w żaden sposób dyskryminowani, jeżeli chodzi o dostęp do takich rachunków i że mogą skutecznie z nich korzystać” – czytamy w unijnym przedłożeniu.

Krajowi nadgorliwcy

Rodzimy ustawodawca nie uwzględnił również postulatów sektora bankowego odnośnie zasad prowadzenia rachunków podstawowych, wybierając najbardziej niekorzystną dla instytucji finansowych opcję spośród przewidzianych przez unijne prawo. Dyrektywa PAD zakłada, że tego rodzaju konta powinny być prowadzone nieodpłatnie bądź za rozsądną opłatą, polska ustawa o usługach płatniczych dopuszcza jedynie ten pierwszy wariant. Darmowe ma być nie tylko samo założenie rachunku, ale również dokonywanie za jego pośrednictwem pięciu operacji płatniczych oraz pięciu wypłat gotówki z bankomatu miesięcznie. Ponieważ, jak dobrze wiadomo, nie ma darmowych lunchów, zatem wszystkie opłaty ponoszone na rzecz operatorów sieci bankomatów czy agentów rozliczeniowych zostają w takiej sytuacji przeniesione na instytucje finansowe. Dla porównania: ustawodawca węgierski zdecydował się na zwolnienie od opłat ...