Zmarł niemiecki minister, który powstrzymał kryzys zadłużeniowy w strefie euro

Wolfgang Schaeuble był zwolennikiem większej jedności Unii Europejskiej i promował w niej rygorystyczne przepisy dotyczące polityki fiskalnej i finansów publicznych. Niemcy były za to krytykowane przez niektóre kraje, które oskarżały je o brak hojności.

Od początków europejskiego kryzysu zadłużeniowego Schaeuble nalegał na wprowadzenie ostrzejszych zasad, aby utrzymać deficyt budżetowy pod kontrolą. Niemcy, jako największa gospodarka UE i dostarczyciel funduszy ratunkowych domagali się przeprowadzenia cięć budżetowych w zamian za pomoc krajom borykającym się z trudnościami.

W 2012 roku Schaeuble stwierdził, że kraje europejskie „idą właściwą drogą – zmniejszając swoje deficyty, poprawiając swoją produktywność, a tym samym swoją konkurencyjność”.

Zwolennik podatku bankowego

„To jest decydująca rzecz i nie możemy oszczędzić tego żadnemu krajowi poprzez fałszywą hojność lub solidarność” – powiedział. „To nie jest upór – to zrozumienie, że demokratyczne kraje podejmują nieprzyjemne decyzje tylko wtedy, gdy nie ma łatwiejszej alternatywy”.

Kiedy w 2015 r. wybrany został lewicowy grecki rząd pod przywództwem premiera Alexisa Tsiprasa, który obiecywał zaprzestania bolesnych cięć wydatków, Schaeuble zajął twarde stanowisko. Zaproponował, by Grecja na jakiś czas opuściła strefę euro, choć zgadzał się z Angelą Merkel, że tak zwany „Grexit” nie wchodzi w grę.

Był zwolennikiem nałożenia na banki podatku, które miały sfinansować koszty kryzysu finansowego oraz międzynarodowego podatku od transakcji.

Skutecznie zrównoważony budżet

Dzięki jego polityce Niemcom udało się zrównoważyć budżet i znacząco obniżyć poziom długu publicznego. W 2019 roku – jeszcze przed wybuchem pandemii – dług publiczny Niemiec po raz pierwszy od lat był niższy niż 60% PKB – poziom wymagany w traktacie z Maastricht.

Krytycy, głównie spoza Niemiec uważali, że niemiecka polityka fiskalna utrudnia ożywienie gospodarcze w całej Unii Europejskiej.

Schaeuble poruszał się na wózku inwalidzkim, gdyż był sparaliżowany po tym, jak psychicznie chory mężczyzna postrzelił go na wiecu wyborczym w 1990 roku. Był posłem do Bundestagu przez ponad pół wieku – od 1972 roku. Był też kluczowym negocjatorem zjednoczenia Niemiec po upadku muru berlińskiego 9 listopada 1989 roku. Pomógł przygotować traktat, który stworzył ramy prawne dla zjednoczenia 3 października 1990 roku.

Po ośmiu latach na stanowisku ministra finansów został przewodniczącym niemieckiego parlamentu i pełnił tę funkcję do 2021 roku.