Komentarze ekspertów CZYTAJ WIĘCEJ
Tygodniowy komentarz walutowy w/c 51 (14.12. – 18.12.)
Obecny rok był zdominowany przez dwa tematy – luzowanie ze strony EBC i możliwość podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. W środę zapadnie ostatnia tak ważna decyzja dla rynku finansowego. Dotychczas FED wyraźnie dawał do zrozumienia, że należy oczekiwać podwyżki stóp. Wydaje się, że dotychczasowy brak realizacji podwyżek w marcu i wrześniu nie zostawia tej instytucji wyboru, co do kolejnego kroku. Czy FED jest w stanie nas zaskoczyć i stracić na wizerunku i wiarygodności? Naszym zdaniem: raczej nie.
W szczytowym momencie kryzysu finansowego w grudniu 2008 r. były przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ogłosił, że Rezerwa Federalna zredukuje swoją referencyjną stopę procentową do faktycznego zera. Od tego czasu amerykański bank centralny prowadzi politykę pieniężną, którą można określić mianem „nadzwyczajnej”.
Ropa naftowa, a konkretnie spadek ceny, są teraz temat zastępczym w oczekiwaniu na środową konferencję FED-u. Wpływ tego surowca jest różny. Inaczej wygląda to w cierpiących krajach produkujących, np. w Rosja. Inaczej w reszcie świata, gdzie taniejąca ropa dusi wskaźnik inflacji.
Od kilku miesięcy inwestorzy coraz uważniej obserwują kurs juana. Jak ostatni komunikat Ludowego Banku Chin wpłynie na jego wartość w stosunku do dolara i czy przyczyni się do dłuższej stabilizacji na rynku walutowym.
Czekamy na środę, bo to, co się wówczas wydarzy, ustawi rynki na dobrych kilka miesięcy. Decyzja, jaką wówczas podejmie Fed w sprawie stóp procentowych, będzie kluczowa dla walut, rynku akcji, być może zakończy fatalną passę na emerging markets. Oczekiwanie, że Komitet Otwartego Rynku FOMC podniesie stopy procentowe, pierwszy raz od 2006 r., jest niemal powszechne. Rynki będą inne po środzie, niż są teraz.
Obecny tydzień będzie w zasadzie podsumowaniem całego roku na rynkach finansowych i zarazem powinien być już ostatnim tak emocjonującym okresem na rynku przed świąteczno-noworoczną przerwą. Centralnym wydarzeniem jest oczywiście decyzja FOMC w sprawie stóp procentowych, ale zanim to nastąpi mamy przed sobą jeszcze wiele ważnych odczytów makroekonomicznych.
Bieżący tydzień rozpoczynamy z mocniejszym dolarem i słabszym złotym, po tym jak podczas piątkowej sesji para EURUSD notowana była przy 1,103 utrzymując okolice poziomów, do których pchnęła ją rozczarowująca inwestorów grudniowa skala luzowania monetarnego przez EBC. Złoty staje się coraz słabszy, w poniedziałek w nocy na parze EURPLN testował już opór na 4,37.
Złoty nadal nie cieszy się zainteresowaniem inwestorów. Słabnie wraz z korygującym wzrosty euro. Przed środową decyzję Fed sytuacja nie ulegnie zmianie. Rodzimą walutę obciążają czynniki lokalne – niepewność dotycząca decyzji politycznych i ich wpływu na stan finansów państwa oraz przyszłość polityki pieniężnej po wyłonieniu nowego składu RPP. Ostatnie głosy wskazują, że skala monetarnego luzowanie może nie być tak duża, jak początkowo sądzono i przyjąć formę jednorazowego cięcia stóp o 25 pb. Potencjalnie dobra informacja dla złotego.
O sytuacji budżetowej oraz perspektywach dla polskich obligacji rozmawiamy z Dariuszem Laskiem, dyrektorem inwestycyjnym ds. papierów dłużnych Union Investment TFI.
Jak powszechnie przewidywano, na październikowym posiedzeniu w sprawie polityki monetarnej Rezerwa Federalna (FED) utrzymała referencyjną stopę procentową bez zmian.
Czwartkowy poranek przynosi lekkie osłabienie franka w relacji do złotego i stabilizację notowań do euro. O tym na jakich poziomach szwajcarska waluta zakończy dzień zdecydują wyniki posiedzenia Narodowego Banku Szwajcarii (SNB).
Zgodnie ze wcześniejszymi założeniami, czyli po ostatniej decyzji EBC, którą to Bank nie zwiększył kwoty programu skupu aktywów, Bank Szwajcarii mógł czuć się wyręczony.
Na rynku głównej pary walutowej środowa sesja przebiegała na korzyść euro. Od grudniowego posiedzenie EBC, które przyczyniło się do wydłużania pozycji we wspólnej walucie, kurs EURUSD notowany jest +/- 1 cent od poziomu 1,09 ostatnio jednak z widoczną tendencją do dalszego wzrostu.
Od kilku miesięcy eksperci rynku nieruchomości oraz deweloperzy stwierdzają zgodnie, że bieżący rok należy do bardzo dobrych. Coraz więcej osób decyduje się na własne „M”, w związku z czym odnotowywane są kolejne rekordy sprzedaży mieszkań. Obok pytań o przyczyny takiego stanu rzeczy, eksperci często zastanawiają się, kiedy sytuacja może się zmienić i co może załamać hossę.
Niezależnie od wahań nastrojów, polski rynek obligacji nie traci dynamiki. Przyczyny niedawnych przypadków niewypłacalności są wynikiem specyficznych, jednostkowych przypadłości emitentów. Systemowy charakter mają natomiast wydarzenia na amerykańskim rynku papierów korporacyjnych. Ich obserwacja powinna skłaniać do przemyśleń polskie firmy, które w dłuższej perspektywie mogą zetknąć się z podobnymi problemami.
Złotemu wciąż nie udaje się nadrobić strat z ostatnich dni, pozostając słabszym w relacji do euro. Od grudniowego posiedzenia EBC kurs EURPLN notowany jest powyżej 4,30. Para USDPLN konsoliduje się zaś lekko poniżej 4,00. Pomimo luzowania polityki monetarnej w strefie euro walucie naszej ciążą obawy o kondycję gospodarki Chin, nie pomaga też nerwowa sytuacja na krajowej arenie politycznej oraz spadające ceny ropy naftowej uderzające w rynki EM.
Bieżący tydzień na rynku głównej pary walutowej rozpoczęliśmy dalszym, niewielkim osłabieniem euro wobec dolara. W ciągu dnia kurs EURUSD spadł poniżej 1,08 po tym jak w reakcji na rozczarowujący wynik posiedzenia EBC testował poziomy o ponad dwa centy wyższe. Na rynku przeważa jednak stabilizacja.
Kurs złota przerwał sześciotygodniową serię spadków i zakończył ostatnie dni na 2,5-proc. plusie. Jeszcze w trakcie tygodnia nic nie zapowiadało takiego finiszu. Do ogromnej, ponad 20-dolarowej aprecjacji doszło właściwie rzutem na taśmę. Uncja oscyluje obecnie w pobliżu 1090 dolarów.
Inwestorzy poszukujący wrażeń w ubiegłym tygodniu nie mogli czuć się rozczarowani. Czwartkowa decyzja EBC, która była pewnego rodzaju rozczarowaniem, doprowadziła do największego rajdu na EURUSD od około sześciu lat. Uczestnicy rynku spodziewali się znacznie bardziej gołębich decyzji banku centralnego, w tym głębszego cięcia stopy depozytowej i przede wszystkim zwiększenia miesięcznej wartości skupowanych aktywów. Tymczasem zdecydowano się „jedynie” na obniżenie stopy depozytowej o 10 punktów bazowych i wydłużenie programu QE o kolejne siedem miesięcy, tym samym rozczarowując znaczną część inwestorów i doprowadzając do rekordowego rajdu na EURUSD.
Poniedziałek na rynku eurodolara rozpoczynamy w okolicach zamknięcia ubiegłego tygodnia, po tym jak w piątek, w oczekiwaniu na publikację rządowego raportu z rynku pracy w USA kurs EURUSD konsolidował się blisko poziomu 1,09 do którego pchnęła go rozczarowująca rynek grudniowa decyzja EBC. Przedpołudniowe dane z Niemiec dot. zamówień w przemyśle, choć okazały się mocniejsze niż oczekiwał rynek (w październiku zamówienia wzrosły o 1,8% r/r podczas gdy rynek zakładał 1,2%) nie miały silniejszego przełożenia na notowania europejskiej waluty.
Najemca przez ostatnią dekadę płacił więcej za swoje lokum niż właściciel. Ten drugi spłacając ratę powinien też pozbyć się sporej części swojego długu, a przez 10 lat wartość posiadanej nieruchomości wyraźnie wzrosła. Efekt? Przeciętny właściciel z Warszawy ma dziś majątek niemal o 180 tys. zł wyższy niż najemca – wynika z szacunków Lion’s Bank. Gorzej byłoby, gdyby na zakup kredytobiorca zadłużył się w zagranicznej walucie.
Jak można się było spodziewać, Rada Polityki Pieniężnej nie zdecydowała się na obniżenie stóp procentowych, uznając że ich obecny poziom jest adekwatny do warunków i potrzeb. Dane makroekonomiczne potwierdzają dobrą kondycję gospodarki, a obniżenie kosztu pieniądza nie wydaje się konieczne.
Rynki finansowe z rozczarowaniem przyjęły decyzje Europejskiego Banku Centralnego o pozostawieniu podstawowej stopy procentowej na poziomie 0,05 proc. i obniżeniu stopy depozytowej z minus 0,2 do minus 0,3 proc. Indeks giełdy we Frankfurcie, zwyżkujący przed ogłoszeniem komunikatu o ponad 1 proc., błyskawicznie znalazł się ponad 3 proc. pod kreską. Skazany przez większość komentatorów na osłabienie kurs euro poszedł w górę z około 1,05 do ponad 1,08 dolara.