Komentarze ekspertów CZYTAJ WIĘCEJ
Chiny i USA: oni zaczną Nowy Rok
Dziś dzieje się oczywiście niewiele, bo rynki albo nie pracują w ogóle, albo działają krótko. Wydarzeniami wartymi uwagi są dwie popołudniowe publikacje z USA: jedna to wnioski o zasiłki dla bezrobotnych, a druga – indeks Chicago PMI. Gdyby mocno odbiegały od konsensusu, mogłyby pogorszyć nastroje na rynkach. Wyraźny wzrost liczby zasiłków, powyżej 280-290 tys., to woda na młyn spekulacji na temat spowolnienia podwyżek stóp przez Fed. Z PMI sytuacja nie jest jednoznaczna, ale jego wzrost byłby dobrym sygnałem dla giełdy.
Rynek walutowy wydaje się zachowywać w sposób typowy dla tego okresu w roku. Niekonsekwentna akcja i oznaki braku płynności oznaczają, że wiele par walutowych pozostaje w technicznym zawieszeniu w oczekiwaniu na niepewność związaną z Nowym Rokiem.
Zarządzający środkami pieniężnymi już trzeci tydzień z rzędu zwiększają swoje zlecenia dotyczące zwyżki cen surowców. Zlecenia kupna koncentrują się jednak na zaledwie trzech rynkach kontraktów terminowych: na ropę naftową, kukurydzę i pszenicę. Sektor metali poniósł kolejny cios przed posiedzeniem FOMC 16 grudnia, a liczba zleceń na spadek ceny złota osiągnęła rekordowy poziom.
Ceny surowców nadal znajdują się pod presją: w ubiegłym tygodniu indeks towarowy Bloomberg odnotował kolejne szesnastoletnie minimum. Podczas gdy ceny metali przemysłowych ustabilizowały się po oznakach dalszych cięć produkcji, odwrotne zjawisko – wzrost podaży – spowodowało spadek na rynku ropy; cena ropy Brent wynosi obecnie mniej niż 40 USD i znajduje się na najniższym poziomie od siedmiu lat.
Prawdopodobne zwycięstwo PiS w wyborach 25 października nie zmienia naszej zasadniczej prognozy dotyczącej Polski. Od wielu lat z dużym optymizmem patrzymy na potencjał głównego motoru Europy Środkowej. Polska jest na szczycie naszej listy koncepcji inwestycyjnych. Wielu inwestorów wiąże duże obawy z kosztownymi obietnicami przedwyborczymi. Zapominają jednak, że polska klasa polityczna jest zwykle bardzo pragmatyczna w odniesieniu do gospodarki. Najlepsza rada to – nie panikować i nie zwracać większej uwagi na obietnice kandydatów.
Czwartek będzie miał jednego bohatera. Mario Draghi, szef EBC, pewno postawi kropkę nad „i” w sprawie programu QE, czyli ilościowego łagodzenia polityki pieniężnej. Mało kto wierzy w modyfikację Quantitative Easing już teraz, ale temat jest aktualny, gdy okazało się, że strefa euro znowu wpadła w deflację. EBC ma problem, bo powinien utrzymywać inflację w pobliżu 2 proc. Gdyby okazało się jednak, że EBC coś chce zmienić w swojej polityce skupu obligacji, byłoby to sporą niespodzianką, na którą euro musi zareagować.