Najnowsze wydanie miesięcznika BANK dostępne w sklepach i online Sprawdź szczegóły i zapisz się na prenumeratę roczną -20% 
Terminu posiedzenia całego składu Izby Cywilnej w sprawie z wniosku Pierwszego Prezesa SN o rozstrzygnięcie zagadnień prawnych dotyczących tematyki kredytów denominowanych i indeksowanych w walutach obcych zostało przesunięte z 25 marca na 13 kwietnia, poinformował Sąd Najwyższy.
Orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 3 października 2019 r. istotnie zwiększyło liczbę powództw wnoszonych przez frankowiczów. Obserwowany w ub.r. trend stał się wyzwaniem dla wydolności polskiego sądownictwa, stanowiąc zarazem zagrożenie dla relacji pomiędzy instytucjami finansowymi a klientami.
Frankowicze powinni poczekać na stanowisko Sądu Najwyższego, które ma być wyrażone 25 marca i dopiero potem oceniać konkretne propozycje ugodowe składane przez banki – uważa Rzecznik Finansowy.
Sąd Najwyższy przesądzi o tym, czy jest miejsce na ugody z frankowiczami; ważne dla tego procesu będzie też podejście regulatorów do banków, które z powodów kosztów frankowych przejściowo nie będą spełniać wymogów kapitałowych – ocenia analityk DM Citi Handlowy Andrzej Powierża.
Jednym z najważniejszych tematów ostatniej konferencji prasowej prezesa NBP Adama Glapińskiego były kwestie związane z zbliżającym się posiedzeniem Izby Cywilnej Sądu Najwyższego, która ma się zająć problemem kredytów walutowych.
Wynagrodzenie za korzystanie z udostępnionego kapitału – czy może to być moment przełomowy w sporach „frankowych”? – zastanawia się w komentarzu dla aleBank.pl Przemysław Wierzbicki, adwokat, wspólnik Kancelarii KKLW Legal Kurzyński Wierzbicki Sp. k., kierujący praktyką sporów sądowych, restrukturyzacji i upadłości.
Nie tylko Polacy lubią życiowe seriale. Anglicy również, a obecnie zwłaszcza Boris Johnson. „Brexit na krawędzi” trwa już kolejny sezon i tak się niektórym spodobał, że chcieliby go przedłużyć.
Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej może wydać korzystne dla kredytobiorców walutowych orzeczenie. W kwietniu na podobną ścieżkę wszedł nasz Sąd Najwyższy
31 tysięcy złotych – tylko tyle kosztowałby 30-letni kredyt złotowy gdyby w 2008 roku został zaciągnięty z oprocentowaniem w szwajcarskiej walucie. I nie są to wcale tylko teoretyczne wyliczenia, bo w wyniku orzeczenia Sądu Najwyższego jeden z „Frankowiczów” właśnie tego rodzaju kredyt posiada.
Osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych, nawet po latach mogą wystąpić do sądu o ustalenie istnienia stosunku pracy. Muszą jednak liczyć się z tym, że w przypadku wygranej, pracodawca, który w związku z zapadłym orzeczeniem zmuszony będzie uregulować niezapłacone składki do ZUS może zażądać od nich zwrotu części wydatkowanej kwoty. Potwierdził to ostatnio Sąd Najwyższy stwierdzając jednak, że należności te pracodawca musi byłemu pracownikowi rozłożyć na raty.
Decyzja polskiego rządu, by zastosować się do werdyktu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) dotyczącego Sądu Najwyższego pozwala uniknąć „dalszych bezpośrednich szkód” w relacjach z Unią Europejską, uważa Fitch Ratings. Agencja zwraca uwagę, że średniookresowe ryzyko związane z poziomem funduszy unijnych dla Polski w kontekście Art. 7 pozostaje niezmienione.
Ubezpieczyciel, który zaniżył wypłatę z OC komunikacyjnego powinien zwracać koszty ekspertyzy niezależnego rzeczoznawcy – uważa Rzecznik Finansowy. W orzecznictwie jednak są rozbieżności i Rzecznik zwrócił się do Sądu Najwyższego o rozstrzygnięcie sprawy.
Nieudzielenie odpowiedzi na reklamację w przewidzianym przez prawo, trzydziestodniowym terminie nie zawsze musi być równoznaczne z uznaniem racji klienta – ocenił Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do uchwały z dnia 13 czerwca br. (nr sygn. III CZP 113/17). Co wspomniane orzeczenie wnosi do praktyki prawnej, w jakich sytuacjach będzie miało zastosowanie, a także dlaczego bank powinien reagować nawet na najbardziej niedorzeczne wnioski swych klientów – o tym rozmawiamy z dr. Tadeuszem Białkiem, Dyrektorem Zespołu Prawno-Legislacyjnego Związku Banków Polskich.
Sąd na wniosek pracownika może zmniejszyć karę umowną. W umowie o zakazie konkurencji pracodawca może ustanowić karę umowną dla pracownika za jego złamanie. Jeśli ustali ją na rażąco wysokim poziomie pracownik może starać się w o jej zmniejszenie.
Od maja rząd pracuje nad projektem ustawy o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary i zmianie niektórych ustaw. Ma ona zastąpić ustawę z 28 października 2002 r., zaostrzając kary i rozszerzając możliwości ich stosowania
Żeby nie narazić się na mandat karny, pracodawca powinien wysłać pracownika na zaległy urlop do 30 września. I to nawet bez jego zgody. To, że ma takie prawo potwierdza orzecznictwo Sądu Najwyższego i Państwowa Inspekcja Pracy.
Podpisywanie z kluczowymi pracownikami umów o zakazie konkurencji ma zabezpieczyć interesy pracodawcy w sytuacji, gdy zdecydują się oni te firmę opuścić. Jednak jak wynika z jednego z ostatnich wyroków SN dotyczącego tej materii w razie zbyt ogólnego określenia zakresu zakazu konkurencji może powstać wątpliwość, w jakim stopniu klauza konkurencyjna wiąże byłego pracownika, co czynić może wspomnianą ochronę nieskuteczną
Ważna uchwała Sądu Najwyższego. Posiadacze polis z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym (UFK), zwanych potocznie polisolokatami, mają 10 lat na żądanie zwrotu wartości wykupu.
Zdarza się, że pracodawcy już po wręczeniu pracownikowi wypowiedzenia proponują mu zmianę trybu rozwiązania umowy na porozumienie stron przekonując, że ten tryb rozwiązania umowy lepiej będzie wyglądał w świadectwie pracy. Bezrefleksyjne przyjęcie takiej oferty może jednak pracownika sporo kosztować.
Do raz zawartej ugody nie można zgłaszać po latach kolejnych roszczeń – orzekł Sąd Najwyższy rozpatrując skargę kasacyjną wniesioną przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.
