Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Bank centralny Japonii (Bank of Japan – BoJ) podniósł po raz pierwszy od 17 lat stopy procentowe, które w rezultacie wychynęły ciut powyżej zera, a jednocześnie kurs japońskiego jena do dolara USA spadł do wartości najniższej od 1990 roku. Ciekawe – pisze Jan Cipiur.
Zdarza się usłyszeć, że upowszechnianie tzw. luzowania ilościowego (w oryginale quantitative easing – QE), kojarzonego całkiem słusznie z drukowaniem banknotów w myśl leninowskiej zasady każdemu według potrzeb, to przełom na miarę zamiany złota w obiegu pieniężnym na pieniądz papierowy.
Wpływ złagodzenia polityki pieniężnej przez RPP realizowanego w konwencjonalny sposób (poprzez obniżki stopy referencyjnej) na warunki makroekonomiczne w Polsce będzie umiarkowanie pozytywny. Wobec tego, w warunkach wyraźnego pogorszenia koniunktury w Polsce, w celu znaczącego pobudzenia wzrostu gospodarczego i inflacji konieczne będzie zastosowanie niekonwencjonalnych instrumentów, np. programu luzowania ilościowego. W jaki sposób takie programy były realizowane w innych krajach oraz jakie są kanały ich oddziaływania na warunki makroekonomiczne?
Eryk Łon, członek Rady Polityki Pieniężnej na jednym z portali internetowych zaproponował, by NBP zaczął prowadzić tzw. niekonwencjonalną politykę pieniężną, polegającą na zakupie obligacji i akcji
Aktywa emerging markets cierpią z powodu jednoczesnego wzrostu rynkowych stóp procentowych i aprecjacji dolara. Polska gospodarka z 5-proc. wzrostem PKB wydaje się względnie bezpieczna i odporna na krótkoterminowe zawirowania.
Złoty traci relatywną przewagę nad walutami EM. Wraca do wycen z początku miesiąca. Ruch rozpatrujemy w charakterze korekty. Spodziewamy się powrotu do silnego złotego wraz z ustąpieniem czynnika ryzyka związanego z nadmierną wyprzedażą obligacji USA i jutrzejszym posiedzeniem Europejskiego Banku Centralnego (EBC).
W IV kw. polski PKB rósł w tempie powyżej 5 proc. i miał zdrową strukturę. Umacniający się od roku złoty zdążył wcześniej zdyskontować te dobre informacje. Modele sugerują krótkoterminowe przewartościowanie. Euro podtrzymuje wysoką wartość do dolara pomimo niskiego odczytu inflacji CPI z Niemiec oddalającego perspektywę skrócenia QE i podwyżek stóp. Dziś zmiana na stanowisku szefa FED. Oprocentowania wzrośnie jednak dopiero w marcu.
Złoty kończy rok na szczytach. Utrzymują się dobre nastroje na światowych rynkach finansowych. Rok 2018 upłynie pod dyktando zmniejszonych zakupów aktywów przez banki centralne. Będzie to wielki test skali uzależnienia od sztucznie wykreowanej płynności. Wydarzeniem I kw. zmiana na stanowisku prezesa Fed oraz wybory parlamentarne we Włoszech.
W tym tygodniu odbyło się posiedzenie EBC. Ze względu na to, że nie oczekiwano zmian w założeniach polityki pieniężnej, uwaga rynku skupiła się przede wszystkim na bieżących prognozach makroekonomicznych.
Wraz ze zbliżaniem się 2018 roku trzeba zadać cztery kluczowe pytania: Czy wzrost gospodarczy ma solidne podstawy? Czy inflacja kiedykolwiek powróci? Czy należy obawiać się wyższych rentowności obligacji? Gdzie może powinąć się noga?
Do Świąt Bożego Narodzenia zostało zaledwie kilka tygodni, a w USA trwa Święto Dziękczynienia, nadszedł więc czas, aby zostawić za sobą rok 2017 i spojrzeć na rok 2018. Znajdujemy się obecnie w tym miłym okresie, w którym możemy zobaczyć, co udało się osiągnąć w ostatnich miesiącach oraz zacząć planowanie na kolejne kwartały.
Najłatwiejsza przeszkoda związana z reformą podatków w USA pokonana. Izba Reprezentantów jest za. Projekt trafia do Senatu, gdzie Republikanie mają niestabilną większość. Reakcja Wall Street pozytywna, rynek walutowy ostrożnie. Złoty stabilny, ale przed końcem miesiąca odczuwalnie straci.
Fed utrzymuje dotychczasową linię w polityce pieniężnej. Nie zmienia stóp, zapowiada podwyżkę w grudniu i ogranicza sumę bilansową. Bez reakcji rynków. Nadal wysoki apetyt na ryzyko. Złoty mocniejszy. Dogodne ceny do bieżących zakupów walut. O 13. Bank Anglii ogłosi decyzję ws. stóp (najpewniej podwyżka), a o 15. D. Trump nominację na nowego szefa Fed (J. Powell).
Najważniejszym wydarzeniem ostatnich dni na rynkach walutowych było w posiedzenie EBC. Instytucja ta postanowiła, że od następnego roku dojdzie do ograniczenia programu QE.
Największa gospodarka strefy euro wchodzi w fazę ekspansji. Tymczasem polityka pieniężna jest skrajnie akomodacyjna. Bank centralny stoi przed trudnym zadaniem właściwego skalibrowania jej parametrów dla obszarów pozostających na różnym etapie cyklu koniunktury. Jakiej decyzji by nie podjął, będą niezadowoleni. Dla rynków gwarantowany wzrost zmienności.
W czwartek oczy całego walutowego świata będą zwrócone w kierunku Frankfurtu, gdzie o polityce monetarnej w strefie euro będzie decydował Europejski Bank Centralny. To będzie również główne wydarzenie dnia na rynku złotego.
Dolar powoli, lecz systematycznie odrabia straty. Jest najdroższy do euro od 7 tygodni. Dziś, przy okazji publikacji danych z rynku pracy w USA, spodziewamy się przyspieszenia tej tendencji. Ze szkodą dla walut gospodarek wschodzących. Także złotego.
Zmiany geopolityczne powodują, że rośnie zapotrzebowanie na wymianę dolara, coraz bardziej dysfunkcyjnej globalnej waluty rezerwowej, „na coś innego”. To poszukiwanie będzie kluczowe dla globalnych rynków w nadchodzących latach. Zacznijmy jednak od trzech geopolitycznych czynników, które wywierają presję na dolara oraz osłabiają jego rolę w globalnej gospodarce.
Agencja Moody’s skorygowała swoje prognozy dotyczące tegorocznego wzrostu polskiej gospodarki z 3,2% na 4,3%. Jest to znacząca zmiana z wielu powodów. Pierwszym jest potwierdzenie dobrej kondycji polskiej i europejskiej gospodarki. Agencja Moody’s podkreśliła także, że popyt krajowy w Polsce rośnie szybciej niż oczekiwano. Kolejną pozytywną wiadomością jest zmiana perspektywy oceny dla Polski z negatywnej na stabilną. Dzięki poprawie perspektyw wzrostu gospodarczego spadł również szacowany przez agencję deficyt sektora finansów publicznych,- do 2,5% PKB. Spowodowało to umocnienie złotego i obniżkę rentowności polskich obligacji skarbowych. Wcześniej na postrzeganie Polski przez agencje ratingowe, oprócz solidnego rozwoju gospodarczego, wpływ miał relatywnie wysoki deficyt finansów publicznych oraz przejęcie rządów przez prawicową partię, Prawo i Sprawiedliwość. Obecnie jednak gospodarka rozwija się lepiej niż oczekiwano, co jak widać przekonuje agencje ratingowe do rewidowania swoich ocen.
Komunikat, prognozy i retoryka M. Draghiego po dzisiejszym posiedzeniu EBC będą z pewnością bardzo gołębie. Jednak bez podjęcia lub choćby zapowiedzi nowych działań, bank nie będzie w stanie trwale zahamować aprecjacji euro, pomimo że jest ono aktualnie kilka procent przewartościowane.
Dostrzegamy przesilenie i zmianę optyki na podstawowej parze EUR/USD. W coraz mniejszym stopniu pozytywne dla euro lub negatywne dla dolara doniesienia wpływają pchają kurs w górę. To potwierdza zasadność trzymania krótkich pozycji i rekomendacji sprzedaży euro za dolary. Celem w horyzoncie września jest poziom 1,15. Złoty jeszcze trochę straci, w szczególności do waluty USA.
Przy sprzyjających tendencjach globalnych oraz wsparciu ze strony dobrych danych o PKB, złoty zyskał wyraźnie na pierwszej sesji po świątecznej przerwie. Dziś odda część zysków. Na świecie wznowienie siły euro po odebranym jako łagodny sprawozdaniu z posiedzenia Rezerwy Federalnej w lipcu. Dolar wiele już jednak nie straci. Najbliższe tygodnie upłyną pod dyktando odzyskiwania strat przez amerykańską walutę.
Senat USA wraca do likwidacji Obamacare, a Izba Reprezentantów nakłada nowe sankcje na Rosję, Iran i Koreę Płn., co wspiera dolara. Dzisiejsze posiedzenie Fed, które naszym zdaniem przyniesie jastrzębi komunikat i pogorszenie nastrojów na rynkach, podtrzyma tendencję odrabiania strat przez amerykańską walutę. Możliwe także dalsze osłabienie złotego.
Polityka pieniężna w USA jest już od dawna jednym z najważniejszych tematów na rynkach finansowych. Aktualnie rynki liczą na to, że w tym roku FED jeszcze raz podniesie stopy procentowe. Janet Yellen wyraziła w tym tygodniu poparcie dla tego planu.
W wyborach we Francji bez negatywnych zaskoczeń. Partia Macrona z wysokim poparciem. Na razie bez reakcji na eurodolarze. Złoty mocniejszy, zanegował sygnały korekcyjnych spadków. W środę kluczowe wydarzenie czerwca – kolejna podwyżka stóp Fed. Czy będzie jej towarzyszyć zaostrzenie retoryki?
Według doniesień, ECB może wydłużyć w czasie program QE.
Rynek nerwowy w oczekiwaniu na wynik referendum we Włoszech.
Referendum to dla EUR największy czynnik ryzyka od czasu głosowania w sprawie Brexitu.
Na rynkach kapitałowych na całym świecie utrzymuje się duża niepewność, powodowana w tym momencie przede wszystkim oczekiwaniem na wynik dzisiejszych wyborów prezydenckich w USA. Nie bez znaczenia jest też sytuacja w Europie, gdzie lista ryzyk politycznych oraz gospodarczych jest coraz dłuższa.
W ostatnich tygodniach nasiliły się oczekiwania, że to Clinton wygra wybory, i to z istotną przewagą. Skłoniło to część inwestorów do zwrócenia się w stronę carry trade’u – rynek zwiększył liczbę krótkich pozycji w EUR, JPY a nawet USD wobec bardziej rentownych walut.
Silne zwyżki notowań towarów, trwające cztery tygodnie, zatrzymały się z powodu umocnienia dolara. Kurs euro – waluty, która jest przedmiotem najbardziej aktywnego obrotu wobec dolara na świecie – spadł wobec USD do 1,09 EUR – najniższego poziomu od marca. Dolar równie silnie umocnił się także do koszyka azjatyckich walut.
Oczekiwania przed dzisiejszym posiedzeniem Europejskiego Banku Centralnego (ECB) nie były wygórowane.