PKO Bank Polski / PKO BP

Po wydarzeniach ostatniego tygodnia zachowanie polskich instrumentów finansowych, a przede wszystkim rynku stopy będzie bez wątpienia zależało od rozwoju sytuacji na rynkach bazowych. Zmienność w poprzednim tygodniu karmiona była bolesną dla rynków kombinacją słabości ekonomicznych danych oraz grą na (szybsze niż późniejsze) wycofanie wsparcia ilościowego ze strony głównych banków centralnych, a przede wszystkim Fed.

Bieżący, krótszy dla polskiego inwestora, tydzień rozpoczynamy w okolicach piątkowego zamknięcia. Kurs EUR/USD notuje więc rejony lekko powyżej 1,29 zaś EUR/PLN nieco poniżej 4,20. Jak wskazywaliśmy w naszym Tygodniku Rynkowym, kwestia zmian w polityce monetarnej prowadzonej przez Rezerwę Federalną USA jest nadal otwarta -część przedstawicieli Fed nie wyklucza rozszerzenia QE3, część mówi już o ograniczaniu, natomiast sam przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej jak na razie broni skupu aktywów.

Zamieszanie na rynku finansowym  w tym tygodniu skutkujące we wzroście awersji do ryzyka na globalnym rynku może okazać się przedsmakiem bezprecedensowej zmiany. Bezprecedensowej głównie dlatego, że nigdy żaden bank centralny nie  miał  wycofać  się z super, hiper poluzowania  ilościowego –  a  takie właśnie instrumentarium zastosował Fed. Bez wątpienia  wypowiedź B.Bernanke, która podniosła  wycenę  ryzyka zbliżającego się wycofania ilościowego wsparcia w komfortowej dla rynku skali, była najważniejszą przesłanką do realizacji zysku na rynkach o wyższej stopie  zwrotu  (przynajmniej w kontekście rynku obligacji na świecie).

Kończący się tydzień obfitował w szereg kluczowych publikacji  i wydarzeń, które  zgodnie  z oczekiwaniami odwróciły (zahamowały) pozytywny trend na dolarze. Para EUR/USD dotarła do poziomu 1,30 po tym jak równo tydzień temu testowała najniższe poziomy od miesiąca (okolice 1,28 USD).

Z wczorajszym komentarzem B.Bernanke oraz protokołem z ostatniego posiedzenia FOMC, ruszyliśmy do przyszłości, czyli do czasu gdy QE nie będzie już potrzebne (zatroskany tatuś – Fed – nie będzie musiał asekurować uczącego się na nowo jazdy na rowerku podopiecznego  – gospodarki USA), a nadmiar płynności i skala ingerencji banku centralnego będzie potęgować ryzyka dla stabilności sektora finansowego USA.

W środę rynki finansowe oczekiwały na dwa najważniejsze zaplanowane na ten dzień wydarzenia: wystąpienie prezesa Fed B.Bernanke przed Komisją ds. Ekonomicznych amerykańskiego Kongresu oraz minutes – zapiski z kwietniowo-majowego posiedzenia FOMC.

Poniedziałek na rynku głównej pary walutowej cechowała niska zamienność notowań euro/dolara. Po dniach silnych wzrostów (euro w zeszłym tygodniu osiągnęło 6-tygodniowe minimum) rynek zaczął nawet odreagowywać – wspólnej walucie udało się znieść piątkowy spadek i powrócić w okolice 1,29 USD. Do silniejszych wzrostów impulsów już zabrakło. Po pierwsze kalendarz makroekonomiczny nie zawierał wczoraj żadnych publikacji mogących silnie oddziaływać na nastroje.

Sesja poniedziałkowa na rynkach globalnych była dość spokojna. Niewiele zmieniło się po zamknięciu europejskich rynków. Wydarzeniem dnia w ramach dość pustego kalendarza miało być wystąpienie Ch.Evansa (zwolennika ekspansywnej polityki pieniężnej), ale także ono miało ograniczony wpływ na zachowanie inwestorów. Optymizm szefa Fed w Chicago dotyczący rynku pracy można uznać za przesłankę do interpretacji jego słów w duchu oczekiwanych zmian w nastawianiu polityki monetarnej FOMC.

Wzrost rentowności amerykańskiej obligacji pod koniec poprzedniego tygodnia pchnął rentowność UST 10Y do poziomu o 64 punkty wyższego niż rentowność niemieckiego Bunda. Był to poziom najwyższy od 2010 roku. Był ponieważ luka pomiędzy rentownościami zostaje częściowo skonsumowana przez przecenę Bunda na otwarciu poniedziałkowej sesji.

Weekend nie przyniósł zmiany obrazu rynku walutowego. W rezultacie poniedziałek rozpoczynamy kursem EUR/USD w okolicach lekko powyżej 1,28 zaś EUR/PLN 4,17. Euro nadal pozostaje pod presją wypowiedzi członków EBC odnośnie wprowadzenia ujemnej stopy depozytowej w Eurolandzie, a dynamikę spadku jego notowań potęgują deklaracje członków Fed’u, którzy opowiadają się za wygasaniem programu luzowania ilościowego w USA.

Nasz behawioralny model realnego kursu GBP/USD wskazuje na aprecjację kursu funta brytyjskiego względem dolara amerykańskiego w perspektywie 2013 roku.

Relacja baz monetarnych (M0) Rezerwy Federalnej i Banku Anglii sugeruje duży potencjał do aprecjacji kursu GBP/USD ze względu na dominujące oddziaływanie ekspansji ilościowej Fed-u nad ekspansją ilościową BoE.

Środa okazała się kolejnym dniem nieprzychylnym europejskiej walucie przynoszący spadek notowań EUR/USD do 1,284 – poziomu najniższego od początku kwietnia br. Jeszcze przed otwarciem sesji poznaliśmy wstępne dane dotyczące PKB w 1Q13 największych gospodarek strefy euro. Odczyt dla Francji na poziomie minus 0,2% kw/kw (drugi kwartał z rzędu kraj odnotowuje spadek) dopełnił książkową definicję recesji.

Co było pierwsze jajko, czy kura? Czy wzrost rentowności UST pociąga za sobą JPG, czy to wzrosty na japońskim rynku generują przecenę na amerykańskim rynku obligacji. Nie ulega kwestii, że za sprawą wzrostów amerykańskich rentowności stały lepsze dane na temat zatrudnienia w sektorze pozarolniczym (3 maja), wyrwało to UST 10Y z kwietniowego trendu umacniania i rozpoczęło ruch wzwyż rentowności, którym następnie dane makroekonomiczne nie zdołały istotnie zagrozić.

Poniedziałkowa sesja na rynku głównej pary walutowej przebiegała bardzo spokojnie. Kurs EUR/USD praktycznie przez cały dzień notowany były lekko poniżej poziomu 1,30. Wczoraj uwagę inwestorów przyciągała przede wszystkim publikacja dotycząca danych sprzedażowych z USA. W kwietniu sprzedaż wzrosła o 0,1% m/m po słabym marcu (wyniki zrewidowano do -0,5% m/m  z -0,4% m/m).

Ponad 30 punktów w 7 dni pokonała rentowność amerykańskiej 10-latki. Uruchomienie strony popytowej po otwarciu w okolicy 1,93% (co zafundował szeroko cytowany artykuł na temat mapy drogowej Fed w drodze do normalizacji polityki monetarnej) znalazło przeciwnika, którego nie da się w tej rozgrywce pominąć. Jest nim amerykańska gospodarka.

Powrót do przyszłości na początku tygodnia stromi krzywe bazowe. Co to oznacza? Po pierwsze powrót do idei Great Rotation, która na rzecz wyższego ryzyka miałaby zakończyć erę obligacji, a jednocześnie rosnące przekonanie o kończącej się erze ultra-niskich stóp procentowych na rynkach pieniężnych z tytułu implementacji strategii wyjścia z polityki „czasu kryzysu”.