Strefa VIP: Spotykamy się na podium

Tekst i zdjęcia Artur St. Rolak

Zawody po raz drugi z rzędu odbyły się w lasach Chojnowskiego Parku Krajobrazowego, a trady-cyjnie w ramach cyklu Merida Mazovia MTB Marathon. Przed rokiem wielu uczestników narzekało na okropny upał, zaś w tym wszystko było akurat: pogoda w normie, a trasa na tyle długa (dystans Fit – 20 km, dystans Mega – 53 km) i trudna, że zawodnicy dojeżdżali do mety zwykle pojedynczo.

Kilo błota pod okiem

W rezerwatach przyrody nie wolno zbierać grzybów czy jagód, ale wolno – w szczególnych przypadkach (a ten jak najbardziej byl szczególny) – wywozić bioto. Nie w kieszeniach, nie w torbach, ale na twarzy, stroju i rowerze. Był taki fragment trasy, który zawodnicy musieli pokonywać na piechotę, bo stojąca woda nie pozwalała przejechać. I jeśli nawet nie byl to ki-lometr, a tym bardziej dwa, jak opowiadali niektórzy, to nie ma co się dziwić, że mówili o tym bez entuzjazmu, bo kolarze bardzo niechętnie schodzą z siodełka. Co innego rower rywala plu-jący w twarz błotem spod tylnego kola – przecież na tym polega urok takich wyścigów.

Na starcie wszyscy są jeszcze równi, teoretycznie każdy ma taką samą szansę wygranej, ale trasa – im dalszy jej kilometr, tym bardziej stanowczo – dokonuje podziału na tych, którzy jeszcze rywalizują o miejsca na podium, oraz tych, którzywalczą już tylko z własnymi słabościami.

Na ostatnim kilometrze mniej wprawny obserwator miałby ...