Stop Smog: MKiŚ, NFOŚiGW i BGK podpisały porozumienie; zmiany i ułatwienia w programie

„1 stycznia 2021 r. Ministerstwo Klimatu i Środowiska wraz z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej przejęło od Ministerstwa Rozwoju, Pracy i Technologii prowadzenie działań w zakresie rządowego programu „Stop Smog”. Program finansuje likwidację lub wymianę źródeł ciepła na niskoemisyjne oraz termomodernizację w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych osób ubogich energetycznie” – czytamy w komunikacie.

Łatwiejsze zasady naboru

Wnioskodawcą w programie „Stop Smog” jest gmina, która uzyskuje z budżetu państwa do 70% dofinansowania kosztów inwestycji, pozostałe 30% stanowi jej wkład własny. Dla mieszkańca wysokość wsparia w formie bezzwrotnej dotacji wynosi do 100% kosztów inwestycji.

Nabór dla gmin w ramach programu „Stop Smog” – na nowych, łatwiejszych zasadach – Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej planuje ogłosić w lutym, o czym poinformuje m.in. na stronie programu „Czyste Powietrze”, podano także.

Czytaj także: Czyste Powietrze: banki mogą dołączać do programu do 23 lutego >>>

Zmiany w programie „Stop Smog”

Z początkiem 2021 r. weszła w życie ustawa z 28 października 2020 r. o zmianie ustawy o wspieraniu termomodernizacji i remontów oraz niektórych innych ustaw, która wprowadza wiele zmian i ułatwień w dostępie gmin do programu „Stop Smog”. Najważniejsze zmiany obejmują między innymi:

– umożliwienie związkom międzygminnym i powiatom aplikowania do programu w roli koordynatora kilku gmin;

– wydłużenie z 3 do 4 lat okresu realizacji porozumienia;

– dopuszczenie możliwości realizacji przedsięwzięć niskoemisyjnych również w budynkach będących w zasobach mieszkaniowych gminy;

– wyposażenie gmin w narzędzia umożliwiające weryfikację danych osób ubiegających się o udział w programie;

– poprawę niektórych warunków udziału mieszkańców w programie;

– rozszerzenie katalogu kosztów kwalifikowanych;

– zniesienie obowiązku sporządzania przez samorządy gminne programów niskoemisyjnych;

– zmniejszenie minimalnej liczby budynków jednorodzinnych umożliwiającej aplikowanie do programu (z 2% do 1% lub 20 budynków);

– zmniejszenie z 50% na 30% wymaganej redukcji zapotrzebowania na ciepło grzewcze;

– skrócenie z 10 do 5 lat okresu po zakończeniu porozumienia dla działań i zobowiązań gminy oraz beneficjenta.