Rząd przyjął nowelizację ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy

„Nowela implementuje zapisy dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/843 z 30 maja 2018 r. zmieniającej dyrektywę (UE) 2015/849 w sprawie zapobiegania wykorzystywaniu systemu finansowego do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu oraz zmieniającej dyrektywy 2009/138/WE i 2013/36/UE. Doprecyzowuje listę instytucji obowiązanych, dodaje do niej przedsiębiorców[…],  prowadzących działalność polegającą na:

·         obrocie lub pośrednictwie w obrocie dziełami sztuki, przedmiotami kolekcjonerskimi oraz antykami,

·         przechowywaniu, obrocie lub pośrednictwie w obrocie tymi towarami (w zakresie transakcji o wartości równej lub przekraczającej równowartość 10 000 euro, bez względu na to, czy transakcja jest przeprowadzana jako pojedyncza operacja, czy klika operacji, które wydają się być ze sobą powiązane)” – czytamy w komunikacie.

Przepisy uszczegóławiają niektóre definicje

Przepisy uszczegóławiają definicje m. in. beneficjenta rzeczywistego, państwa członkowskiego oraz grupy. Rozszerzają zakres statystyk gromadzonych przez Generalnego Inspektora Informacji Finansowej. Uszczegóławiają też zasady dotyczące stosowania przez instytucje obowiązane środków bezpieczeństwa finansowego, a także działań podejmowanych przez nie w zakresie relacji związanych z państwami trzecimi wysokiego ryzyka.

Projekt ustawy doprecyzowuje także zasady przechowywania przez instytucje obowiązane dokumentów i informacji uzyskanych w wyniku stosowania środków bezpieczeństwa finansowego.

Czytaj także: Skuteczna walka z przestępstwami finansowymi, jaka odpowiedzialność banków, a jaka państwowych systemów nadzorczych >>>

Wprowadza obowiązek publikacji i aktualizacji przez państwa członkowskie UE wykazu stanowisk i funkcji publicznych, które zgodnie z prawem krajowym kwalifikują się jako eksponowane stanowiska polityczne. Wprowadza też mechanizmy weryfikacji danych zawartych w Centralnym Rejestrze Beneficjentów Rzeczywistych oraz obowiązek rejestrowania „podmiotów świadczących usługi wymiany walut pomiędzy walutami wirtualnymi a fiducjarnymi” i „dostawców kont waluty wirtualnej”.

Projekt ustawy był konsultowany z organizacjami skupiającymi instytucje obowiązane, m.in. banki i pozabankowe instytucje finansowe.