Opinie zawieszone w sieci – kwiecień 2015

PIENIĄDZ ZA DARMO

Wszyscy zadłużyli się do tego stopnia, że nikt już nie chce pożyczać (poza samobójcami typu Grecja). Nadszedł czas spłaty. Stąd stagnacja, zahamowanie inwestycji, deflacja, bezrobocie. Trzeba coś zrobić, w jakiś cudowny sposób pobudzić gospodarkę. Trzeba zmusić ludzi do wydawania pieniędzy. Obetnijmy stopy procentowe, a tańszy pieniądz na pewno zacznie płynąć drzwiami i oknami… Mało, tnijmy jeszcze bardziej. Niestety ta polityka się już wyczerpała. Pieniądz jest już praktycznie za darmo, a tu nadal nikt nie chce pożyczać. Wymyślono więc QE [ang. quantitative easing, zwiększenie pieniądza w obiegu – red.]. Skupimy długi, pieniądz trafi na rynek, a on już będzie wiedział, co z nim zrobić. Ta polityka również zaczyna powoli bankrutować, więc trzeba wymyślić coś co zmusi wreszcie tych biednych ludzi do wydawania „pożyczania”.

Moim zdaniem następnym krokiem będzie powolne umarzanie długów. Jeżeli do tej pory instrumentem kształtowania inflacji była stopa procentowa, to nie widzę powodu dla którego od dziś nie miałaby nim być wielkość umorzeń. Tak właśnie widzę przyszłość. I wydaje mi się, że to wszystko już dawno zostało przemyślane.

Independent Trader.pl
Internauta o nicku „Zenon”

KTO MA, TEMU BĘDZIE DANE

Napisany przez trzydziestoparoletniego francuskiego ekonomistę Thomasa Piketty’ego Kapitał w XXI wieku zrobił w 2014 r. prawdziwą furorę. Jak to się stało, że ilustrowana wieloma tabelami i wykresami książka ekonomiczna poświęcona nierównościom trafiła na listy bestsellerów, a jej autor podróżuje po Stanach Zjednoczonych w aurze gwiazdy rocka? Kapitał w XXI wieku czytany w Polsce rozbija mity „kapitalizmu z ludzką twarzą”, do którego miała rzekomo prowadzić transformacja. (…) Zazwyczaj gdy mówimy „nierówności”, to instynktownie myślimy „ubóstwo”. Piketty dowodzi, że co najmniej równie ważnym, a może wręcz podstawowym problemem jest nadmierne bogactwo. Obnażając historyczną dynamikę koncentracji bogactwa w rękach przysłowiowego 1 proc. (a nawet jeszcze mniejszej grupy), pokazuje, że to tu leży źródło rosnącego ubóstwa lub zadłużenia pozostałych. To ostateczny cios dla socjaldemokratów spod znaku Trzeciej Drogi, którzy chcieli wyciągać ludzi z nędzy, a przy tym być, jak powiadał Peter Mandelson, kompletnie wyluzowani na myśl o tym, że niektórzy stają się obrzydliwie bogaci. Przekonanie, że można zapewnić wszystkim minimum bezpieczeństwa, a poza tym niech każdy bogaci się, ile chce, możemy tym samym odesłać do lamusa. Przy tym, co ważne, Piketty zwraca uwagę, że nie da się zatrzymać wzrostu nierówności, skupiając się jedynie na dochodach. Za nadmierną koncentrację bogactwa odpowiadają nie tyle rozpiętości dochodów, ile zyski z kapitałów. W normalnym stanie kapitalizmu droga do fortuny prowadzi częściej przez urodzenie lub małżeństwo niż ciężką pracę czy pomysłowość. Aby zmierzyć się z tym problemem, trzeba uderzyć w różnice majątkowe za pomocą takich rozwiązań, jak podatek spadkowy czy sztandarowy postulat Piketty’ego – globalny podatek majątkowy. (…) Dopóki żyjemy w systemie, w którym jedni ludzie pracują na bogactwo innych, kapitał będzie się akumulować, a bogactwo będzie się koncentrować w rękach nielicznych.

Krytyka Polityczna.pl
Adam Ostolski, publicysta

DO EURO: NIE CHCEM, ALE MUSZEM!

Wprowadzenie euro oznaczałoby, że kurs walutowy ...